What do you think?
Rate this book
متجر المنتحرين
مغازهٔ خودکشی یک فانتزی سیاهِ تکان‌دهند� است که بعد از چاپ شدن در سالِ ۲۰۰۷، توجهِ فراوانی برانگیخت. رمانِ عجیبِ ژان توله (۱۹۵۳)، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس� فرانسوی، هجوی است تمام‌عیا� دربارهٔ مرگ و امید. رمان دربارهٔ یک دکانِ فروشِ ابزار و ادواتِ خودکشی است.
رمانِ مغازهٔ خودکشی از درخشان‌تری� آثارِ فانتزی سیاهی‌اس� که در دو دههٔ گذشته در جهان و در این سبک نوشته شده‌اس�. حضور متراکمِ مرگ، تلاش برای ساختنِ امید به زندگی، نبردی نمادین و مملو از شوخی‌ها� ظریف که در نهایت قرار است خواننده را میخ‌کو� کند.
رمانِ مغازهٔ خودکشی از درخشان‌تری� آثارِ فانتزی سیاهی‌اس� که در دو دههٔ گذشته در جهان و در این سبک نوشته شده‌اس�. حضور متراکمِ مرگ، تلاش برای ساختنِ امید به زندگی، نبردی نمادین و مملو از شوخی‌ها� ظریف که در نهایت قرار است خواننده را میخ‌کو� کند.
212 pages, Paperback
First published January 4, 2007
481 people are currently reading
9,987 people want to read
About the author
Jean Teulé
53books259followersJean Teulé est un romancier français, qui a également pratiqué la bande dessinée, le cinéma et la télévision.
Auteur de bande dessinée dans un premier temps, il a débuté à la télévision dans L'assiette anglaise de Bernard Rapp ou Nulle part ailleurs sur Canal+.
Homme de télévision, scénariste, comédien, cinéaste, il est avant tout écrivain. Ayant abandonné toute autre activité, il se consacre désormais à l’écriture. Il a publié, aux Éditions Julliard, Rainbow pour Rimbaud (1991), L'Œil de Pâques (1992), Ballade pour un père oublié (1995), Darling (1998) et Bord cadre (1999), Longues Peines, Les Lois de la gravité, Ô Verlaine ! (2004), Je, François Villon (2006), Le Magasin des suicides (2007). Finalement, en 2008 "Le Montespan". Tous ses livres sont publiés en poche aux éditions Pocket.
Il a également publié plusieurs bandes dessinées, basées essentiellement sur des photos retouchées.
À la ville, Jean Teulé est le compagnon de l'actrice Miou-Miou.
Auteur de bande dessinée dans un premier temps, il a débuté à la télévision dans L'assiette anglaise de Bernard Rapp ou Nulle part ailleurs sur Canal+.
Homme de télévision, scénariste, comédien, cinéaste, il est avant tout écrivain. Ayant abandonné toute autre activité, il se consacre désormais à l’écriture. Il a publié, aux Éditions Julliard, Rainbow pour Rimbaud (1991), L'Œil de Pâques (1992), Ballade pour un père oublié (1995), Darling (1998) et Bord cadre (1999), Longues Peines, Les Lois de la gravité, Ô Verlaine ! (2004), Je, François Villon (2006), Le Magasin des suicides (2007). Finalement, en 2008 "Le Montespan". Tous ses livres sont publiés en poche aux éditions Pocket.
Il a également publié plusieurs bandes dessinées, basées essentiellement sur des photos retouchées.
À la ville, Jean Teulé est le compagnon de l'actrice Miou-Miou.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 3,304 reviews
November 15, 2021
روزی در کتابفروشی، در قفسه نشر چشمه، مشغول خریدن یکی دو کتاب با ترجمه پیمان خاکسار بودم که چشمم به مغازه خودکشی افتاد.
با توجه به حجم کم‌ا� و قیمت نسبتا پایین‌ا� و لوگوی نشر چشمه روی جلدش و البته نوبت چاپ چهل و پنجم‌اش� تصمیم گرفتم بخرمش.
از داستان کتاب چیزی لو نمیدم، هرچند که چیز خاصی برای لو دادن نداره!
شروع به خوندن کردم که دیدم به به، چه انتخابی! چه کتابی! چه ایده� جذاب و نویی، چه طنزی...!
خوندن رو ادامه دادم و با هر صفحه که جلو می‌رفتم� از این اشتیاق کم میشد! :))
یعنی خواننده، همون صفحات اول کل جذابیت کتاب رو جذب می‌کن� و رفته رفته کتاب جذابیت جدیدی برای ارایه نداره! به همین سادگی!
در نقد کتاب عصیان نوشته بودم که اون کتاب، با یک ستاره شروع شد و به چهار پنج ستاره ختم شد...
برای مغازه خودکشی برعکسه! این کتاب با چهار پنج ستاره شروع شد و با یک ستاره تموم شد! :))
البته اگر بخوام انصاف داشته باشم، کتاب بدی نبود و بخاطر حجم کمش میشه یک نفس خوند و برای استراحت بین کتاب‌ها� بزرگ انتخاب خوبیه.
پایان کتاب هم بنظرم خیلی بی دلیل دراماتیک شد! :))
در کل، این کتاب رو به چشم یک اثر فاخر که دیدتون نسبت به زندگی و خودکشی رو عوض کنه، نگاه نکنید و صرفا بعنوان سرگرمی بخونید.
مغازه خودکشی، چیز زیادی برای بحث و نقد و توضیح نداره! امتیاز هم سه ستاره بسشه!
با توجه به حجم کم‌ا� و قیمت نسبتا پایین‌ا� و لوگوی نشر چشمه روی جلدش و البته نوبت چاپ چهل و پنجم‌اش� تصمیم گرفتم بخرمش.
از داستان کتاب چیزی لو نمیدم، هرچند که چیز خاصی برای لو دادن نداره!
شروع به خوندن کردم که دیدم به به، چه انتخابی! چه کتابی! چه ایده� جذاب و نویی، چه طنزی...!
خوندن رو ادامه دادم و با هر صفحه که جلو می‌رفتم� از این اشتیاق کم میشد! :))
یعنی خواننده، همون صفحات اول کل جذابیت کتاب رو جذب می‌کن� و رفته رفته کتاب جذابیت جدیدی برای ارایه نداره! به همین سادگی!
در نقد کتاب عصیان نوشته بودم که اون کتاب، با یک ستاره شروع شد و به چهار پنج ستاره ختم شد...
برای مغازه خودکشی برعکسه! این کتاب با چهار پنج ستاره شروع شد و با یک ستاره تموم شد! :))
البته اگر بخوام انصاف داشته باشم، کتاب بدی نبود و بخاطر حجم کمش میشه یک نفس خوند و برای استراحت بین کتاب‌ها� بزرگ انتخاب خوبیه.
پایان کتاب هم بنظرم خیلی بی دلیل دراماتیک شد! :))
در کل، این کتاب رو به چشم یک اثر فاخر که دیدتون نسبت به زندگی و خودکشی رو عوض کنه، نگاه نکنید و صرفا بعنوان سرگرمی بخونید.
مغازه خودکشی، چیز زیادی برای بحث و نقد و توضیح نداره! امتیاز هم سه ستاره بسشه!
August 28, 2018
دلم می‌خواس� بیام بگم ملت آب دست‌تون� بذارین زمین و برین مغازۀ خودکشی رو بخونین که قطری هم نداره و بی‌انداااااز� ایده� خاص و جدید و امروزیه و حالِ این روزهای ماهاست!
ولی نه، نمی‌تون� با همچین شوقی بگم؛ چون داستان رفته‌رفت� افت می‌کن�!
مغازۀ خودکشی یه شروع عالی داره با یه ایدۀ عالی‌ت�. مغازه‌ا� که لوازم خودکشی می‌فروش� و "ما خودکشی رو تضمین می‌کنی�. اگه نمردید، پول‌تو� رو پس می‌دی�." و "به‌عل� عزاداری باز است." و شعارش اینه که: آیا در زندگی شکست خورده‌اید� لااقل در مرگ‌تا� موفق باشید.
یه کمدی سیاه عالیه که دوست داری ازش فیلم بسازن! خیلی از ماها دوست نداریم از کتابهای� که دوست‌شو� داریم فیلم بسازن؛ چون هم قربانی جلوه‌ها� سینمایی و طبع مخاطب و هالیوود میشه� همم جزییات و دقت داستان رو نداره. اما مغازۀ خودکشی قابلیت فیلم شدن هم داره و دوست داری فیلمش رو ببینی.
خودکشی و مرگ و دید منفی به زندگی فقط فلسفۀ مغازه نیست؛ توی تک‌ت� شخصیت‌های� که مغازه رو می‌گردون� هست. اینکه به مشتری‌هاشو� نمی‌گ� روز خوش. آرزوهای خوب نمی‌کن�. برا تولد دخترشون بهش می‌گ� یه سال از عمرت کم شد. آلن‌کوچول� که سرشار از زندگیه، موقعیت‌ها� طنز خوبی رو فراهم می‌کن� و تعارض رو توی داستان به‌وجو� می‌آر�. غیر این عاشق شدن مرلین و تغییرات ونسان و همین‌طو� ماهیت مغازه هم داستان رو جذاب‌ت� می‌کن�. اینکه شخصیت‌ه� نمی‌تون� خودشون رو بکشن، چون اگه بکشن این مغازۀ نسل‌اندرنسلی‌شو� رو کی می‌خوا� بچرخونه؟ پس محکومن به زندگی. و این یه جورایی حال ماهاست. همون مفهوم دازاین هایدگره که ما توی این زندگی افتادیم. سارتر هم می‌گ� ما محکومیم به زندگی. زندگی همین‌ق� بی‌معنی� و باید بهش معنی بدی، باید یه مغازه‌ا� بسازی برای خودت که تو رو اینجا نگه داره.
ولی گفتم، داستان رو انگار یه نویسندۀ نیمه‌حرفه‌ا� نوشته؛ چون با وجود شروع و ایدۀ عالی و تکنیک‌ها� گاه‌وبی‌گاه� و ظرافت‌های� که داره، در پیشروی داستان موفق نیست به‌نظر�. به‌خصو� پایان زیادی خوشش بهم ننشست. هرچند انگار که به خودشم نچسبید که اونطور آلن رو به فنا داد. دوست دارم کتاب رو بخونین و دربارۀ پایانش نظر بدین؛ چون خیلی با پایانش مشکل داشتم! در روند داستان هم قاطی ویژگی‌ها� مخاطب‌پسندان� شد. همین عاشق شدن مرلین. هرچند که خیلی با اون تیکه خندیدم که ارنست به‌عنوا� یه نگهبان قبرستون به مرلین ابراز علاقه می‌کن� و می‌گ� تا پای مرگ. :)) یا اون تیکه که بابائه می‌گ� اگه مغازه رو جمع کنیم چی� بزنیم؟ ونسان می‌گ� پنکیک‌فروش�. یا چندتا تیکۀ دیگه که واقعاً بامزه بود و من اینجا تعریف کردم بی‌مز� شد. :دی
به‌نظر� بزرگ‌تری� عیب داستان این بود که کم بود! نویسنده نتونسته بود ادامه� بده. یه ایدۀ باحال داشته، شخصیت‌ه� رو طراحی کرده، فلسفۀ وجودی مغازه رو داشته، حتی فکر کرده که اسامی تناسب داشته باشن و چقدر ازین انتخابش خوشم اومد، اما نمی‌دونست� دقیقاً با اینا چی کار کنه. اگه بخونین متوجه می‌شی� چرا اینو می‌گم� چون اتفاق‌ها� توی داستان رو خیلی دم‌دست� انتخاب کرده، برخلاف چیزهایی که براش طراحی کرده بوده. مثل تولد مرلین، مثل عاشق شدنش، مثل از رونق افتادن مغازه، مثل تغییرات ونسان، همه با هم تناسب داشتن اما دم‌دست� بودن. اینه که می‌گ� نویسنده نیمه‌حرفه‌ا� بوده. یه وقتی یه نویسندۀ حرفه‌ا� هم چیزهای دم‌دست� رو برمی‌دار�. اما رشدشون می‌د�. سریع نمی‌ر� سراغ‌شو�. اینجا خیلی سریع رفت سراغ‌شو� و داستان زود تموم شد. خیلی اتفاق‌ه� می‌تونس� براشون بیفته، نه؟
دوست داشتم بیشتر توی این مغازۀ خودکشی بچرخم. زود خراب شد.
ولی نه، نمی‌تون� با همچین شوقی بگم؛ چون داستان رفته‌رفت� افت می‌کن�!
مغازۀ خودکشی یه شروع عالی داره با یه ایدۀ عالی‌ت�. مغازه‌ا� که لوازم خودکشی می‌فروش� و "ما خودکشی رو تضمین می‌کنی�. اگه نمردید، پول‌تو� رو پس می‌دی�." و "به‌عل� عزاداری باز است." و شعارش اینه که: آیا در زندگی شکست خورده‌اید� لااقل در مرگ‌تا� موفق باشید.
یه کمدی سیاه عالیه که دوست داری ازش فیلم بسازن! خیلی از ماها دوست نداریم از کتابهای� که دوست‌شو� داریم فیلم بسازن؛ چون هم قربانی جلوه‌ها� سینمایی و طبع مخاطب و هالیوود میشه� همم جزییات و دقت داستان رو نداره. اما مغازۀ خودکشی قابلیت فیلم شدن هم داره و دوست داری فیلمش رو ببینی.
خودکشی و مرگ و دید منفی به زندگی فقط فلسفۀ مغازه نیست؛ توی تک‌ت� شخصیت‌های� که مغازه رو می‌گردون� هست. اینکه به مشتری‌هاشو� نمی‌گ� روز خوش. آرزوهای خوب نمی‌کن�. برا تولد دخترشون بهش می‌گ� یه سال از عمرت کم شد. آلن‌کوچول� که سرشار از زندگیه، موقعیت‌ها� طنز خوبی رو فراهم می‌کن� و تعارض رو توی داستان به‌وجو� می‌آر�. غیر این عاشق شدن مرلین و تغییرات ونسان و همین‌طو� ماهیت مغازه هم داستان رو جذاب‌ت� می‌کن�. اینکه شخصیت‌ه� نمی‌تون� خودشون رو بکشن، چون اگه بکشن این مغازۀ نسل‌اندرنسلی‌شو� رو کی می‌خوا� بچرخونه؟ پس محکومن به زندگی. و این یه جورایی حال ماهاست. همون مفهوم دازاین هایدگره که ما توی این زندگی افتادیم. سارتر هم می‌گ� ما محکومیم به زندگی. زندگی همین‌ق� بی‌معنی� و باید بهش معنی بدی، باید یه مغازه‌ا� بسازی برای خودت که تو رو اینجا نگه داره.
ولی گفتم، داستان رو انگار یه نویسندۀ نیمه‌حرفه‌ا� نوشته؛ چون با وجود شروع و ایدۀ عالی و تکنیک‌ها� گاه‌وبی‌گاه� و ظرافت‌های� که داره، در پیشروی داستان موفق نیست به‌نظر�. به‌خصو� پایان زیادی خوشش بهم ننشست. هرچند انگار که به خودشم نچسبید که اونطور آلن رو به فنا داد. دوست دارم کتاب رو بخونین و دربارۀ پایانش نظر بدین؛ چون خیلی با پایانش مشکل داشتم! در روند داستان هم قاطی ویژگی‌ها� مخاطب‌پسندان� شد. همین عاشق شدن مرلین. هرچند که خیلی با اون تیکه خندیدم که ارنست به‌عنوا� یه نگهبان قبرستون به مرلین ابراز علاقه می‌کن� و می‌گ� تا پای مرگ. :)) یا اون تیکه که بابائه می‌گ� اگه مغازه رو جمع کنیم چی� بزنیم؟ ونسان می‌گ� پنکیک‌فروش�. یا چندتا تیکۀ دیگه که واقعاً بامزه بود و من اینجا تعریف کردم بی‌مز� شد. :دی
به‌نظر� بزرگ‌تری� عیب داستان این بود که کم بود! نویسنده نتونسته بود ادامه� بده. یه ایدۀ باحال داشته، شخصیت‌ه� رو طراحی کرده، فلسفۀ وجودی مغازه رو داشته، حتی فکر کرده که اسامی تناسب داشته باشن و چقدر ازین انتخابش خوشم اومد، اما نمی‌دونست� دقیقاً با اینا چی کار کنه. اگه بخونین متوجه می‌شی� چرا اینو می‌گم� چون اتفاق‌ها� توی داستان رو خیلی دم‌دست� انتخاب کرده، برخلاف چیزهایی که براش طراحی کرده بوده. مثل تولد مرلین، مثل عاشق شدنش، مثل از رونق افتادن مغازه، مثل تغییرات ونسان، همه با هم تناسب داشتن اما دم‌دست� بودن. اینه که می‌گ� نویسنده نیمه‌حرفه‌ا� بوده. یه وقتی یه نویسندۀ حرفه‌ا� هم چیزهای دم‌دست� رو برمی‌دار�. اما رشدشون می‌د�. سریع نمی‌ر� سراغ‌شو�. اینجا خیلی سریع رفت سراغ‌شو� و داستان زود تموم شد. خیلی اتفاق‌ه� می‌تونس� براشون بیفته، نه؟
دوست داشتم بیشتر توی این مغازۀ خودکشی بچرخم. زود خراب شد.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 30, 2019
!!!! شاید 1.5 ستاره، شاید
بالاخره تموم شد. با اینکه حجم کمی داشت، چقدر سخت تونستم تمومش کنم از بس بد بود. واقعا نمی دونم چطور طرف تونسته این رو چاپ کنه و چرا کسی این رو ترجمه کرده و نشر چشمه هم چاپ کرده. از این آمارتورتر هم میشه نوشت مگه. با یه ایده که داستان درنمیاد آخه.
اولش یه فضای خوب میسازه، بعد افتضاح پرداخت میکنه، نثر به شدت بچگانه جلو میره، پر از شعارهای شدیدا گل درشت، تهش هم درسته یه ذره شوک وارد کرد، ولی با منطق داستان جور نبود به نظر من. یه جاهایی هم دانای کل حرفی رو میزد که شخصیت باید میزد.
حتی نتونستم بهش 2 ستاره بدم.
بالاخره تموم شد. با اینکه حجم کمی داشت، چقدر سخت تونستم تمومش کنم از بس بد بود. واقعا نمی دونم چطور طرف تونسته این رو چاپ کنه و چرا کسی این رو ترجمه کرده و نشر چشمه هم چاپ کرده. از این آمارتورتر هم میشه نوشت مگه. با یه ایده که داستان درنمیاد آخه.
اولش یه فضای خوب میسازه، بعد افتضاح پرداخت میکنه، نثر به شدت بچگانه جلو میره، پر از شعارهای شدیدا گل درشت، تهش هم درسته یه ذره شوک وارد کرد، ولی با منطق داستان جور نبود به نظر من. یه جاهایی هم دانای کل حرفی رو میزد که شخصیت باید میزد.
حتی نتونستم بهش 2 ستاره بدم.
August 29, 2018
ایده� شروع رمان (؟) عالی بود. کلی کیف می‌کرد� اوایل کتاب. ولی هرچی جلوتر می‌رف� می‌دید� چیز جدیدی بهت نمی‌د� و صرفن داره فضایی که ساخته رو به شکل ساده‌ا� هی تکرار می‌کن�. بیشتر بهش میومد که داستان نوجوانان باشه. در نهایت هم پایان‌بندی‌ا� غیرواقعی و غیرقابل‌باو� داشت. به طوری که می‌فهمید� نویسنده فقط برای عجیب و غریب بودن داره کتاب رو اینطوری به پایان می‌رسون� و برای همچین پایانی هیچ فکری نکرده و شخصیت‌پردازی‌ا� انجام نداده و کاری که کاراکتر می‌کن� رو اصلن نمی‌تونست� از خودِ کاراکتر بدونی. چیزی کاملن جدا و فقط برای جذاب‌ت� شدنِ کار. می‌تونس� خیلی جالب‌ت� هم باشه البته که متاسفانه نشده بود :))
(جالبی، از حیث پرداختن و پخته‌ت� کردنِ ایده‌ا� به این خوبی)
اما جذاب بود. خلاقانه� هم بود.
(جالبی، از حیث پرداختن و پخته‌ت� کردنِ ایده‌ا� به این خوبی)
اما جذاب بود. خلاقانه� هم بود.
June 12, 2023
Originally written in French� a fable-like tale of a post apocalyptic world where depression and suicide is rife. In a huge residential block lives the Suicide Shop, run by the Tuvache family, contentedly miserable selling a huge array of effective suicide solutions. A clever and quirky dark comedy. 6 out of 12, Three Star read
2013 read
2013 read
June 21, 2021
اولش اینقدر فوق‌العاد� بود که داشتم به چیزهایی که می‌خوا� درموردش بنویسم فکر می‌کرد�! واقعا عالی بود. چرا اینکار رو کرد با داستان آخه؟ چرا همچین ایده� نابی رو اینقدر شعاری تموم کرد؟ :( ناراحت شدم
February 23, 2022
این چه سمی بود من خوندم؟!
واقعا برگام ریخته😐
خب این کتاب اول تا وسطش خیلی کریپی بود خیلی خوشم اومد از اونجاش
ولی بعد یه دفعه همه شخصیتا بدون هیچ دلیل موجهی شروع کردن به تغییر فاز
این تغییر فاز انقدر شدید شد که واقعا به نظرم یه مشکل بزرگ بود...میتونست قشنگترش کنه داستانو نه انقد غیر منطقی😐
و اینکه به نظرم شخصیت آلن میتونست یه جور دیگه خوشش از زندگی بیاد، این دیگه زیادی گلدرشت بود😂حالا اصن اینو مشکل حساب نکنیم، همون تغییر فازشون انقد غیرمنطقی بود دیگه حرفی نمیزاره
پایانشم که هنوز تو شوکم بخاطرش😦
واقعا برگام ریخته😐
خب این کتاب اول تا وسطش خیلی کریپی بود خیلی خوشم اومد از اونجاش
ولی بعد یه دفعه همه شخصیتا بدون هیچ دلیل موجهی شروع کردن به تغییر فاز
این تغییر فاز انقدر شدید شد که واقعا به نظرم یه مشکل بزرگ بود...میتونست قشنگترش کنه داستانو نه انقد غیر منطقی😐
و اینکه به نظرم شخصیت آلن میتونست یه جور دیگه خوشش از زندگی بیاد، این دیگه زیادی گلدرشت بود😂حالا اصن اینو مشکل حساب نکنیم، همون تغییر فازشون انقد غیرمنطقی بود دیگه حرفی نمیزاره
پایانشم که هنوز تو شوکم بخاطرش😦
September 12, 2021
"آیا در زندگی شکست خورده‌اید� لااقل در مرگ‌تا� موفق باشید."
مغازه خودکشی، داستان ساختارشکنی‌ه� در قالب یه طنز تلخ و تاریک اما جذابه!
ی یه کتاب جذاب و خوش‌خوان� که خوندنش چند ساعت بیشتر وقت‌تو� رو نمیگیره!
به نظرم از یه جایی اما جذابیت� رو از دست میده و دچار افت میشه اما هم‌چنا� جالبه و یه ایراد دیگه که به کتاب وارده اینکه خیلی شتاب زده از اتفاقات و شخصیت‌ه� گذر کرده، شاید میشد کمی کتاب رو حجیم تر اما پر ماجراتر کرد! (۴.۵ ستاره)
چیزی که تو کتاب برام جالب بود شعور مردم در رجوع به مغازه خودکشی بود، اینکه آدم‌ه� تنها قاتل خودشون بودند!
اخطار، اگه کتاب رو نخوندید بقیه رویو رو نخونید!
کتاب با جمله " خودش را رها کرد" به پایان می‌رس� و من دوست دارم فکر کنم این رها شدن به معنا آسودگی خیاله و نه خودکشی :((( هر چند ��ز نظرم خیلی پایان خوبی میومد :)))
بعدن نوشت: راستی گویا انیمیشن این کتاب هم ساخته شده، اگه حوصله خوندن کتاب� رو ندارید لااقل انیمیشن� رو ببینید!
مغازه خودکشی، داستان ساختارشکنی‌ه� در قالب یه طنز تلخ و تاریک اما جذابه!
ی یه کتاب جذاب و خوش‌خوان� که خوندنش چند ساعت بیشتر وقت‌تو� رو نمیگیره!
به نظرم از یه جایی اما جذابیت� رو از دست میده و دچار افت میشه اما هم‌چنا� جالبه و یه ایراد دیگه که به کتاب وارده اینکه خیلی شتاب زده از اتفاقات و شخصیت‌ه� گذر کرده، شاید میشد کمی کتاب رو حجیم تر اما پر ماجراتر کرد! (۴.۵ ستاره)
چیزی که تو کتاب برام جالب بود شعور مردم در رجوع به مغازه خودکشی بود، اینکه آدم‌ه� تنها قاتل خودشون بودند!
اخطار، اگه کتاب رو نخوندید بقیه رویو رو نخونید!
کتاب با جمله " خودش را رها کرد" به پایان می‌رس� و من دوست دارم فکر کنم این رها شدن به معنا آسودگی خیاله و نه خودکشی :((( هر چند ��ز نظرم خیلی پایان خوبی میومد :)))
بعدن نوشت: راستی گویا انیمیشن این کتاب هم ساخته شده، اگه حوصله خوندن کتاب� رو ندارید لااقل انیمیشن� رو ببینید!
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 31, 2023
This book is a parable, meaning you only understand when you read the last paragraph. Throughout the book, I hesitated between interest and disinterest. I could not locate this story in an unspecified period, but we can guess in a gloomy future world. Until the blow thunder from the last paragraph!! There is humor (like �'Adams family''), darkness, and caricature.
A short book perplexed me: I could not say if I liked it or not!!! The author reminds me of a sad clown.
A short book perplexed me: I could not say if I liked it or not!!! The author reminds me of a sad clown.
July 30, 2018
چه کتابی!
"نخواستم بعد از خوندن� کتاب بلافاصله و� هیجان‌زد� بنویسم.� پس چند روز صبر کردم...."
قصه همون اندازه بکر بود که پایانش.
شروع داستان و نیمه‌ها� اون سرشار از لحظه‌ه� و توصیف‌ها� ناب بود. دیالوگ‌ها� ناب�.� این اندازه طنازی سیاه من رو شگفت‌زد� کرد. پارت اول قصه پُر بود از این صحنه‌ه� و طنزی که آدمو خورد می‌کر�. و من� چقدر این خورد شدن رو دوست داشتم. مثال؟! اونجا که پدر توضیح می‌د� آلن چطور به دنیا اومد. اینکه اونا اصلا دنبال بچه� سوم نبودن. و� آلن حاصل پاره شدن وسیله‌ا� بود که برای جلوگیری! استفاده می‌کرد�. اما نکته ناب و بکر و شیرین همین‌جا�. که این وسیله از محصولاتی بود که توی مغازه� خودشون به فروش می‌رسوند�. اون هم برای کسایی که می‌خوا� از طریق بیماری مقاربتی خودکشی کنن! فوق‌العاده� این توصیف! نیست؟! به نظر من این قسمت یکی از نقطه‌ها� عطف قصه�. این معنای دقیق کمدی سیاه. این حجم از انحطاط و روان‌پریش� و دیوانگی و هر واژه‌ا� که بتونه این سیاهی رو به سیاه‌تری� شکل ممکن بیان کنه، همینه. دنیایی که برای خودکشی انواع وسایل رو می‌ساز� و بفروش می‌رسون�. و مردمی که محکومن برای خودکشی حتماً پول بدن! به شکلی که حتا یک فقیر هم به این مغازه پا می‌ذار� و� خواهان ارزون‌تری� وسیله‌ای‌س� که بتونه زندگی‌ی� رو تموم کنه. این بیماری از کجا می‌آد�
بر می‌گرد� به این طنز سیاه و تلخ فوق‌العاده�. چرا کسی که می‌خوا� از طریق بیماری مقاربتی خودکشی کنه، که این امر مستلزم اینه که با پاره شدن کاندوم� همراه باشه، اصلاً بخواد پول بده و این محصول رو تهیه کنه؟!! خب به این وسیله نیازی نیست. بره و کارشو انجام بده! بدون پرداخت هزینه. و وسیله‌ا� که بخواد پاره بشه! و این همون اوج تاریکی و منحط شدن یک جامعه و مردم� هست. که من به شدت این دیوانگی رو دوست داشتم.
فضا پره از این توصیف‌ها� تاریک.
کادوهای تولد رنگ و بوی مرگ می‌د�. حتا تبریک روز تولد این جمله‌‌س�: «تبریک می‌گ� عزیزم. یک سال از عمرت کم‌ت� شد.»
و این احساس نزدیکی به این جمله. برای من حس نزدیک‌تر� داشت که جایی در نوشته‌ها� گفته بودم «چرا آدم باید از اینکه به آخر زندگی� نزدیک می‌ش� خوش‌حا� بشه» و چقدر نزدیک بود این دیالوگ به من و فکر من...
اما یکی از نکات منفی با پارت دوم قصه همراه بود. جایی که امید داره جاشو به ناامیدی می‌د�. این شکل از جایگزینی و شیفت شدن به حالتی دیگه، من رو اذیت کرد. اتفاقی که باید به هر شکلی اتفاق می‌افتا�. و هرچی جلوتر می‌رف� آشفته‌ت� می‌ش�. و من ناامیدتر. از اینکه یک داستان خوب� چرا باید با اتفاق‌های� که رضایت‌بخ� نیست بره جلو و تموم بشه. و ناامید منتظر یک� پایان روتین، فانتزی و کلیشه بودم...
»»»و� اگر کتاب رو نخوندید و علاقه به خوندن� دارید، این متن رو تا پایان نخونین!!!
به صفحه ۱۱۴ رسیدم و چند خطی که نشون از یک پایان مزخرف - از دید من - می‌دا�. تا اینکه خط و جمله� آخر کار خودشو کرد. تا من بیام بگم فوق‌العاده� این کتاب رو دوست داشتم. پایان� در بدترین شکل ممکن، بهترین بود. خوندم که خیلی‌ه� با این پایان مشکل داشتن. اما نویسنده تِم� اصلی داستان و اونچه رو که دنبال� بود رو در پایان داستان هم دنبال کرد: ناامیدی، انحطاط و مرگ آرزو و� زندگی.
وِل کردن طناب توسط شادترین و امیدبخش‌تری� شخص قصه، و انتخاب مرگ جای زندگی. یعنی خودِ اصلِ آلن به کارش اعتقاد نداشت. ترس داشت. ترسی که از بی‌اعتقاد� به تفکر و اعمالی که انجام می‌دا� میومد. به قول شمس تبریز که گفت «اعتقاد و عشق دلیر کند و همه ترس‌ه� ببرد». آلن اعتقاد نداشت به کاری که انجام می‌دا� و فقط ادا در آورد. شکل خیلی از ماها.
آلن� تظاهر کرد و به خانواده، مردم و ایضاً همه� ما، دروغ گفت.
دوست دارم ساعت‌ها� زیاد حرف بزنم و بنویسم.
آیا فوق‌العاده� نیست؟!
"نخواستم بعد از خوندن� کتاب بلافاصله و� هیجان‌زد� بنویسم.� پس چند روز صبر کردم...."
قصه همون اندازه بکر بود که پایانش.
شروع داستان و نیمه‌ها� اون سرشار از لحظه‌ه� و توصیف‌ها� ناب بود. دیالوگ‌ها� ناب�.� این اندازه طنازی سیاه من رو شگفت‌زد� کرد. پارت اول قصه پُر بود از این صحنه‌ه� و طنزی که آدمو خورد می‌کر�. و من� چقدر این خورد شدن رو دوست داشتم. مثال؟! اونجا که پدر توضیح می‌د� آلن چطور به دنیا اومد. اینکه اونا اصلا دنبال بچه� سوم نبودن. و� آلن حاصل پاره شدن وسیله‌ا� بود که برای جلوگیری! استفاده می‌کرد�. اما نکته ناب و بکر و شیرین همین‌جا�. که این وسیله از محصولاتی بود که توی مغازه� خودشون به فروش می‌رسوند�. اون هم برای کسایی که می‌خوا� از طریق بیماری مقاربتی خودکشی کنن! فوق‌العاده� این توصیف! نیست؟! به نظر من این قسمت یکی از نقطه‌ها� عطف قصه�. این معنای دقیق کمدی سیاه. این حجم از انحطاط و روان‌پریش� و دیوانگی و هر واژه‌ا� که بتونه این سیاهی رو به سیاه‌تری� شکل ممکن بیان کنه، همینه. دنیایی که برای خودکشی انواع وسایل رو می‌ساز� و بفروش می‌رسون�. و مردمی که محکومن برای خودکشی حتماً پول بدن! به شکلی که حتا یک فقیر هم به این مغازه پا می‌ذار� و� خواهان ارزون‌تری� وسیله‌ای‌س� که بتونه زندگی‌ی� رو تموم کنه. این بیماری از کجا می‌آد�
بر می‌گرد� به این طنز سیاه و تلخ فوق‌العاده�. چرا کسی که می‌خوا� از طریق بیماری مقاربتی خودکشی کنه، که این امر مستلزم اینه که با پاره شدن کاندوم� همراه باشه، اصلاً بخواد پول بده و این محصول رو تهیه کنه؟!! خب به این وسیله نیازی نیست. بره و کارشو انجام بده! بدون پرداخت هزینه. و وسیله‌ا� که بخواد پاره بشه! و این همون اوج تاریکی و منحط شدن یک جامعه و مردم� هست. که من به شدت این دیوانگی رو دوست داشتم.
فضا پره از این توصیف‌ها� تاریک.
کادوهای تولد رنگ و بوی مرگ می‌د�. حتا تبریک روز تولد این جمله‌‌س�: «تبریک می‌گ� عزیزم. یک سال از عمرت کم‌ت� شد.»
و این احساس نزدیکی به این جمله. برای من حس نزدیک‌تر� داشت که جایی در نوشته‌ها� گفته بودم «چرا آدم باید از اینکه به آخر زندگی� نزدیک می‌ش� خوش‌حا� بشه» و چقدر نزدیک بود این دیالوگ به من و فکر من...
اما یکی از نکات منفی با پارت دوم قصه همراه بود. جایی که امید داره جاشو به ناامیدی می‌د�. این شکل از جایگزینی و شیفت شدن به حالتی دیگه، من رو اذیت کرد. اتفاقی که باید به هر شکلی اتفاق می‌افتا�. و هرچی جلوتر می‌رف� آشفته‌ت� می‌ش�. و من ناامیدتر. از اینکه یک داستان خوب� چرا باید با اتفاق‌های� که رضایت‌بخ� نیست بره جلو و تموم بشه. و ناامید منتظر یک� پایان روتین، فانتزی و کلیشه بودم...
»»»و� اگر کتاب رو نخوندید و علاقه به خوندن� دارید، این متن رو تا پایان نخونین!!!
به صفحه ۱۱۴ رسیدم و چند خطی که نشون از یک پایان مزخرف - از دید من - می‌دا�. تا اینکه خط و جمله� آخر کار خودشو کرد. تا من بیام بگم فوق‌العاده� این کتاب رو دوست داشتم. پایان� در بدترین شکل ممکن، بهترین بود. خوندم که خیلی‌ه� با این پایان مشکل داشتن. اما نویسنده تِم� اصلی داستان و اونچه رو که دنبال� بود رو در پایان داستان هم دنبال کرد: ناامیدی، انحطاط و مرگ آرزو و� زندگی.
وِل کردن طناب توسط شادترین و امیدبخش‌تری� شخص قصه، و انتخاب مرگ جای زندگی. یعنی خودِ اصلِ آلن به کارش اعتقاد نداشت. ترس داشت. ترسی که از بی‌اعتقاد� به تفکر و اعمالی که انجام می‌دا� میومد. به قول شمس تبریز که گفت «اعتقاد و عشق دلیر کند و همه ترس‌ه� ببرد». آلن اعتقاد نداشت به کاری که انجام می‌دا� و فقط ادا در آورد. شکل خیلی از ماها.
آلن� تظاهر کرد و به خانواده، مردم و ایضاً همه� ما، دروغ گفت.
دوست دارم ساعت‌ها� زیاد حرف بزنم و بنویسم.
آیا فوق‌العاده� نیست؟!
February 6, 2019
راستش یه جور حس خنثی نسبت به این کتاب دارم؛ نه میتونم بگم دوسش داشتم و نه میتونم بگم خوشم نیومد! مغازه ی خودکشی رو بعد از میرا خوندم و حس میکنم از یه نظر نسبتا شباهت داشتن به هم! اونم اینکه هردو تا داستان، یه زمانی رو روایت میکنن که ارزش ها و خوب و بد ها جاشون باهم عوض شده!
مثلا وقتی آلن به مرلین میگفت که خوشگله،� مرلین ناراحت میشد و میزد زیر گریه که نه من زشتم :)))
پایان مناسب و سنجیده ای هم داشت و اگر غیر از این بود، لوس می نمود!
مثلا وقتی آلن به مرلین میگفت که خوشگله،� مرلین ناراحت میشد و میزد زیر گریه که نه من زشتم :)))
پایان مناسب و سنجیده ای هم داشت و اگر غیر از این بود، لوس می نمود!
August 19, 2021
با این کتاب یاد گرفتم کتاباییم هستن که بتونی بهشون
"یک"بدی.
بیست و دو بهمن هزار و سیصد و نود و هشت
--------------------
از اونجا که تا به امروز مغازه ی خودکشی تنها کتابیه که اینجا یک ستاره براش لحاظ کردم ، این اواخر گاه و بیگاه به فکرم میرسید که هم برای خودم توضیح بدم چطور شد که کتابی تا این حد ناراضیم کنه و هم اینکه خواننده های دیگه شاید بتونن دلایل خودشونو در چیزی که مینویسم پیدا کنن. از دو زاویه میشه بررسی کرد
اول اینکه به نظرم در تلفیق فضا (اتمسفر) و قالب و ژانر ناموفق بود . اینکه فضای سیاه و غمبارِ آخرالزمانی ( نزدیک به آخرالزمانی ) رو بخواد با پرداختی طنزآمیز و شوخ طبع به تصویر بکشه ، بیشتر به نظرم مضحک رسید تا اینکه زیرکانه بخواد یکجور کمدیِ سیاه رو در اثرش پیاده کنه . البته کتمان نمیکنم که چنین عقیده ای بیش از اینکه به اصول عینیِ نقد ادبی وابسته باشه، به سلیقه و سوبژکتیویته وابسته اس و اینکه شاید من فانتزی های نو و داستان نویسی پست مدرن ( البته شک دارم مغازه ی خودکشی پست مدرن حساب بشه ) رو به اندازه مکاتب سنتی مثل رئالیسم دوست ندارم ( البته که چند نویسنده ای هستن که هیچ مفسر و منتقدی اونا رو داخل رئالیسم حساب نکرده و با این حال جزو بهترینا حسابشون میکنم، ولی شاید انصاف نباشه که نویسنده ی زنده و قرن بیست و یکمی رو با نویسندۀ مرده و سرشناس و زبانزد خاص و عام مقایسه کرد و به همین خاطر میگذریم ازش )
با این حال در مقایسه با برخی از افرادی که میشناسم و اهل ادبیاتن ، همیشه تصور کردم که اهمیت بیشتری به نثر و جمله بندی و هر چیزی که رگه هایی از وسعت و افقِ فکریِ نویسنده ( فلسفه اش شاید ) هستش، میدم ؛ به طوری که خیلیها فقط براشون مهمه که به محض باز کردن لای کتاب و خوندنِ اولین صفحه ، به کمکِ عناصرِ داستان به وجد بیان و نتونن کتابو زمین بذارن و خودِ داستان براشون مهمه تا اینکه محتوای کتاب چیه . در این زمینه، مغازه ی خودکشی حتی بدتر از نکته ی اولش عمل کرد . تفکرات سانتیمانتال و سطحی نظیر ((زندگی اگه سخت بگیری بهت سخت میگیره و اگه راحت بگیری بهت راحت میگیره )) ، اون هم از زبون شخصیتی که مثلا منجی و امیدِ خانواده اش هست هیچ عذری برای کسی که یکی دو تا اصل و پرنسیپ برای ارزش گذاریِ سرگرمی هاش (نه فقط کتاب ،بلکه سینما ، موسیقی ، ... ) داره، باقی نمیگذاره . در واقع من فکر میکنم که خیلیها هدفشون از کتاب خوندن اینه که با یک تعامل و ایجاد دیالوگ با نویسنده ای که قطعاً خودش اهل تفکره ، بتونن به یک نظام فکری مستقل و پرورده برسن که تفاوتهای بنیادی با شعارهای تلویزیون، رادیو و بخشی از کتابهای خودیاریِ مبتذل ( همه ی خودیاری ها جنبه منفی ندارن ) داره . اما مغازه ی خودکشی چی ؟ یه اثر ادبیِ برآمده از همون فرهنگ ( برآمده از همون ضدِ فرهنگ، به قول تئودور آدورنو ) که در آخر با پایان بندیِ غیرمنطقیش حتی نمیتونه همون شعارهای سطحی رو به خوبی با تکنیک های قصه نویسی تطبیق بده ؛ به عبارتی ، هم فرم الکن میشه هم محتوا مبتذل
"یک"بدی.
بیست و دو بهمن هزار و سیصد و نود و هشت
--------------------
از اونجا که تا به امروز مغازه ی خودکشی تنها کتابیه که اینجا یک ستاره براش لحاظ کردم ، این اواخر گاه و بیگاه به فکرم میرسید که هم برای خودم توضیح بدم چطور شد که کتابی تا این حد ناراضیم کنه و هم اینکه خواننده های دیگه شاید بتونن دلایل خودشونو در چیزی که مینویسم پیدا کنن. از دو زاویه میشه بررسی کرد
اول اینکه به نظرم در تلفیق فضا (اتمسفر) و قالب و ژانر ناموفق بود . اینکه فضای سیاه و غمبارِ آخرالزمانی ( نزدیک به آخرالزمانی ) رو بخواد با پرداختی طنزآمیز و شوخ طبع به تصویر بکشه ، بیشتر به نظرم مضحک رسید تا اینکه زیرکانه بخواد یکجور کمدیِ سیاه رو در اثرش پیاده کنه . البته کتمان نمیکنم که چنین عقیده ای بیش از اینکه به اصول عینیِ نقد ادبی وابسته باشه، به سلیقه و سوبژکتیویته وابسته اس و اینکه شاید من فانتزی های نو و داستان نویسی پست مدرن ( البته شک دارم مغازه ی خودکشی پست مدرن حساب بشه ) رو به اندازه مکاتب سنتی مثل رئالیسم دوست ندارم ( البته که چند نویسنده ای هستن که هیچ مفسر و منتقدی اونا رو داخل رئالیسم حساب نکرده و با این حال جزو بهترینا حسابشون میکنم، ولی شاید انصاف نباشه که نویسنده ی زنده و قرن بیست و یکمی رو با نویسندۀ مرده و سرشناس و زبانزد خاص و عام مقایسه کرد و به همین خاطر میگذریم ازش )
با این حال در مقایسه با برخی از افرادی که میشناسم و اهل ادبیاتن ، همیشه تصور کردم که اهمیت بیشتری به نثر و جمله بندی و هر چیزی که رگه هایی از وسعت و افقِ فکریِ نویسنده ( فلسفه اش شاید ) هستش، میدم ؛ به طوری که خیلیها فقط براشون مهمه که به محض باز کردن لای کتاب و خوندنِ اولین صفحه ، به کمکِ عناصرِ داستان به وجد بیان و نتونن کتابو زمین بذارن و خودِ داستان براشون مهمه تا اینکه محتوای کتاب چیه . در این زمینه، مغازه ی خودکشی حتی بدتر از نکته ی اولش عمل کرد . تفکرات سانتیمانتال و سطحی نظیر ((زندگی اگه سخت بگیری بهت سخت میگیره و اگه راحت بگیری بهت راحت میگیره )) ، اون هم از زبون شخصیتی که مثلا منجی و امیدِ خانواده اش هست هیچ عذری برای کسی که یکی دو تا اصل و پرنسیپ برای ارزش گذاریِ سرگرمی هاش (نه فقط کتاب ،بلکه سینما ، موسیقی ، ... ) داره، باقی نمیگذاره . در واقع من فکر میکنم که خیلیها هدفشون از کتاب خوندن اینه که با یک تعامل و ایجاد دیالوگ با نویسنده ای که قطعاً خودش اهل تفکره ، بتونن به یک نظام فکری مستقل و پرورده برسن که تفاوتهای بنیادی با شعارهای تلویزیون، رادیو و بخشی از کتابهای خودیاریِ مبتذل ( همه ی خودیاری ها جنبه منفی ندارن ) داره . اما مغازه ی خودکشی چی ؟ یه اثر ادبیِ برآمده از همون فرهنگ ( برآمده از همون ضدِ فرهنگ، به قول تئودور آدورنو ) که در آخر با پایان بندیِ غیرمنطقیش حتی نمیتونه همون شعارهای سطحی رو به خوبی با تکنیک های قصه نویسی تطبیق بده ؛ به عبارتی ، هم فرم الکن میشه هم محتوا مبتذل
May 23, 2020
حقيقتا امتياز را بخاطر پايانش ميدم،سوژه خوبي داشت ولي از يجابي كسل كننده شد.وقتي آلن خودشو انداخت پايين يجورايي شوك شدم و دور از انتظار بود ولي ياد آدمهايي افتادم كه جقدر در ظاهر خوشحال و خوش خندن ولي در باطن اينطوري نيستن و از درون غمگينن و كسي نميفهمه☹️
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 19, 2020
ضعیف. ضعیف. ضعیف.
ایده‌ا� بکر؛ قلمی نپخته؛ پرداختی سطحی و شعارزده.
نمی‌فهم� چرا باید نویسنده چنین ایده‌ا� رو خراب کنه و کتاب رو تبدیل کنه به یه کتاب همه‌پسند� شبه‌انگیزشی�. تغییر شخصیت‌ها� روند داستان و پایانش هیچ‌جور� درک‌شدن� نیست.
ایده‌ا� بکر؛ قلمی نپخته؛ پرداختی سطحی و شعارزده.
نمی‌فهم� چرا باید نویسنده چنین ایده‌ا� رو خراب کنه و کتاب رو تبدیل کنه به یه کتاب همه‌پسند� شبه‌انگیزشی�. تغییر شخصیت‌ها� روند داستان و پایانش هیچ‌جور� درک‌شدن� نیست.
July 23, 2022
چرا اخرش اینطوری تموم شد :| چرا نویسنده های مدرن همیشه دنبال ضربه� نهایی میگردن😑 به نظرم برای کتاب باید محدودیت سنی بذارن....
May 6, 2016
"Too many people do an amateurish job. You know, out of a hundred and fifty thousand people who make the attempt, one hundred and thirty-eight thousand fail. These people often find themselves disabled in wheelchairs, disfigured for life, but with us � Our suicides are guaranteed. Death or your money back!" –Mishima Tuvache
I don't usually venture into books that I'm not sure I'll like. Probably close minded of me, but there are so many books that I know I will like and not nearly enough time to read them. A friend recommended this little French novella, and I was willing to give it a try because it wasn't very long. She said it was funny, and boy was that the understatement of the year. This book is hilarious! It's a sort of Beetlejuice meets The Hunger Games breakfast mimosa. It makes you question a lot of things, like whether or not you should be laughing...or drinking alcohol before 10 am.
Far into the future, the world is on its ninth cat life and people are killing themselves in throngs. To meet the growing demand, the Tuvache family's generations old Suicide Shop has been providing every tool necessary to end one's life. Everything from sepukko paraphernalia to hemlock are in stock and consultations are free. But what is a family to do when their youngest child is so naturally cheerful?! Is there a better solution to a disappointing life other than suicide? Alan Tuvache seems to think so, and his infectious optimism seems to be leaving its mark. A good read if you're looking to read something a bit offbeat and enjoy satire at its blackest.
I don't usually venture into books that I'm not sure I'll like. Probably close minded of me, but there are so many books that I know I will like and not nearly enough time to read them. A friend recommended this little French novella, and I was willing to give it a try because it wasn't very long. She said it was funny, and boy was that the understatement of the year. This book is hilarious! It's a sort of Beetlejuice meets The Hunger Games breakfast mimosa. It makes you question a lot of things, like whether or not you should be laughing...or drinking alcohol before 10 am.
Far into the future, the world is on its ninth cat life and people are killing themselves in throngs. To meet the growing demand, the Tuvache family's generations old Suicide Shop has been providing every tool necessary to end one's life. Everything from sepukko paraphernalia to hemlock are in stock and consultations are free. But what is a family to do when their youngest child is so naturally cheerful?! Is there a better solution to a disappointing life other than suicide? Alan Tuvache seems to think so, and his infectious optimism seems to be leaving its mark. A good read if you're looking to read something a bit offbeat and enjoy satire at its blackest.
September 20, 2021
مغازه ی خودکشی از همون خط اولش در ذهن من خودش رو مثل یک انیمیشن سیاه و سفید نشون میداد. ایده داستان ایده نابی بود ولی خوب نتونست نویسنده به داستان پروبال بده. چرخش فکری ناگهانی شخصیت های داستان برای من غیرقابل باور بود. درکل دوستش داشتم ولی ای کاش بیشتر روی کتاب کار می شد.
August 25, 2019
Ένα γλυκόπικρο, νοσηρό βιβλιαράκι με απλή και γρήγορη πλοκή, για έναν κόσμο που αυτοκαταστρέφεται, εκφυλισμένος απο μεταλλασσόμενα δηλητήρια προηγμένης τεχνολογίας, αγάπης, κέρδους, τοξικής απάθειας.
Μια οικογένεια αναγκασμένη στην κατάθλιψη της καθημερινότητας της διατηρεί ένα κατάστημα, μια οικογενειακή επιχείρηση που προσφέρει επιλογές θανάτου μέσω της αυτοκτονίας.
Ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας υπάρχει ένα νεαρό πλάσμα που αρνείται να μπει στο πρόγραμμα θανάτου.
Έχει αντιρρήσεις σχετικά με την απελπισία και την απογοήτευση.
Αντιτίθεται στην πεποίθηση πως η ζωή είναι βασανιστικά άσχημη και ελεεινά απογοητευτική.
Ο μικρός Άλαν δεν πατάει στα σκοτάδια των πονεμένων ψυχών προσπαθεί να τα φωτίσει με το γλυκό θεραπευτικό του χαμόγελο. Είναι το περίεργο παιδί της πόλης και το αίνιγμα της εσκεμμένα δυστυχισμένης οικογένειας του.
Αυτό το μικροσκοπικό χαμόγελο και κάποια λόγια αγάπης και ευθυμίας, χωρίς να γίνονται δογματικά, προσπαθούν να γίνουν η δύναμη που θα αλλάξει τα πάντα.
Ο Άλαν θέλει να κάνει την οικογένεια του ευτυχισμένη και όλους τους πελάτες που αδημονούν μπροστά στην πληθώρα ειδών αυτοκτονίας,
εύκολα τους συνταράσσει με πολύ απλές και κοινότοπες απολαύσεις αναψυχής και αυτοπεποίθησης.
Έχει γεννηθεί με σκοπό να αποδείξει πως η ζωή δεν είναι σπατάλη απο καημούς και φόβους και δεν απολογείται χτίζοντας φράγματα χαράς.
Μπαίνοντας ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας του Άλαν ο αναγνώστης αισθάνεται ιδιόμορφα, παράξενα, καταθλιπτικά, νοσηρά αλλά και παραδόξως οικεία, ζεστά, αστεία, με μια πνοή άνετης τρυφερότητας.
Το ευγενές σχέδιο πίσω απο το χαμόγελο του αγοριού ξεπαγώνει το άγγιγμα θανάτου που ορίζει την σκοτεινή μας ιστορία.
Η απροσδόκητη συστροφή στο τέλος του βιβλίου φανερώνει ξοδεμένες ανάσες για αγαπημένους που δεν χρειάζεται να τις θυμούνται.
Που ακόμα και όταν κλαίνε τραγουδάνε, με μουσικές μεταδοτικές που συναρπάζουν και μυρωδιές που σκορπάνε μνήμες και γοητεύουν.
☠️
💋
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
Μια οικογένεια αναγκασμένη στην κατάθλιψη της καθημερινότητας της διατηρεί ένα κατάστημα, μια οικογενειακή επιχείρηση που προσφέρει επιλογές θανάτου μέσω της αυτοκτονίας.
Ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας υπάρχει ένα νεαρό πλάσμα που αρνείται να μπει στο πρόγραμμα θανάτου.
Έχει αντιρρήσεις σχετικά με την απελπισία και την απογοήτευση.
Αντιτίθεται στην πεποίθηση πως η ζωή είναι βασανιστικά άσχημη και ελεεινά απογοητευτική.
Ο μικρός Άλαν δεν πατάει στα σκοτάδια των πονεμένων ψυχών προσπαθεί να τα φωτίσει με το γλυκό θεραπευτικό του χαμόγελο. Είναι το περίεργο παιδί της πόλης και το αίνιγμα της εσκεμμένα δυστυχισμένης οικογένειας του.
Αυτό το μικροσκοπικό χαμόγελο και κάποια λόγια αγάπης και ευθυμίας, χωρίς να γίνονται δογματικά, προσπαθούν να γίνουν η δύναμη που θα αλλάξει τα πάντα.
Ο Άλαν θέλει να κάνει την οικογένεια του ευτυχισμένη και όλους τους πελάτες που αδημονούν μπροστά στην πληθώρα ειδών αυτοκτονίας,
εύκολα τους συνταράσσει με πολύ απλές και κοινότοπες απολαύσεις αναψυχής και αυτοπεποίθησης.
Έχει γεννηθεί με σκοπό να αποδείξει πως η ζωή δεν είναι σπατάλη απο καημούς και φόβους και δεν απολογείται χτίζοντας φράγματα χαράς.
Μπαίνοντας ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας του Άλαν ο αναγνώστης αισθάνεται ιδιόμορφα, παράξενα, καταθλιπτικά, νοσηρά αλλά και παραδόξως οικεία, ζεστά, αστεία, με μια πνοή άνετης τρυφερότητας.
Το ευγενές σχέδιο πίσω απο το χαμόγελο του αγοριού ξεπαγώνει το άγγιγμα θανάτου που ορίζει την σκοτεινή μας ιστορία.
Η απροσδόκητη συστροφή στο τέλος του βιβλίου φανερώνει ξοδεμένες ανάσες για αγαπημένους που δεν χρειάζεται να τις θυμούνται.
Που ακόμα και όταν κλαίνε τραγουδάνε, με μουσικές μεταδοτικές που συναρπάζουν και μυρωδιές που σκορπάνε μνήμες και γοητεύουν.
☠️
💋
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.
July 24, 2019
من� نسخه� شنیداری رو گوش دادم و این خیلی کمک کرد که وقایع و موقعیت‌ه� رو به خوبی در ذهنم ترسیم کنم.
ایده و شروع عالی بود برای منی که طرفدار ادبیات فانتزی نیستم اما اتفاقات به حدی سریع پیش رفت که کیفیت رو پایین آورد و احساس کردم نویسنده عجله داره زودتر تموم بشه!
دو ستاره برای ایده� کتاب و یک ستاره برای نسخه� شنیداری.
ایده و شروع عالی بود برای منی که طرفدار ادبیات فانتزی نیستم اما اتفاقات به حدی سریع پیش رفت که کیفیت رو پایین آورد و احساس کردم نویسنده عجله داره زودتر تموم بشه!
دو ستاره برای ایده� کتاب و یک ستاره برای نسخه� شنیداری.
December 31, 2021
این واقعا همون مغازه خودکشی‌ای� که همه ازش تعریف می‌کردن�!!
Mehhh...!
Mehhh...!
July 23, 2021
خب مشخصا ایده� اصلی این کتاب، ایده� فوق العاده‌ای�! ایده� خاص و بکری که می‌ش� خیلی خیلی بهتر بهش پرداخت ولی تولی اینکار رو نکرد! 😒
لحن روایت شبیه رمان نبود؛ شبیه این بود که یه نفر بخواد خیلی خلاصه یه ماجرایی رو براتون تعریف کنه. پس شاید بشه اینطور گفت که ژان تولی خیلی عجوله!
کل کتاب ۱۸۰ صفحه‌س� و من دیروز تو دو - سه ساعت تمومش کردم. تولی می‌تونس� بیشتر به داستان و کاراکترها بپردازه و بهشون شاخ و برگ بده و روایتش رو از این چیز عجولانه‌ا� که الان هست، دربیاره!
و نکته� مهم بعدی... پایان کتاب 😑 پایانش حقییییققتتاااا از کل کتاب بدتر بود! طوری تموم شد که انگار نویسنده قصد داشت به زور کاری کنه که پایان داستان خاص یا فراموش نشدنی و یا شوکه‌کنند� بشه. به شدت آماتور و مسخره، طوری که حتی از لحاظ منطقی هم ربطی به خط روایت داستان نداشت! یه وصله� کاملا ناجور برای داستانی که خودش پر از ایراد بود!
هدف داستان این بود که نشون بده زندگی با وجود همه� بدی‌ه� و سیاهی‌های� که داره، قشنگی‌ها� خودش رو هم داره. اما اصلا داستانی که برای بیان این هدف نوشته شده ارزشی به اندازه� خود این هدف نداره و ضعیف عمل کرده...
واقعا از بس در مورد این کتاب شنیده بودم توقع نداشتم همچین چیزی از آب دربیاد! اگر یه کتاب باشه که کلمه� اورریتد رو معنا کنه، همین کتابه🤦🏻♀�
خلاصه که... این کتاب از من ۲ میگیره 🙂 دیگه نهایتا ۲.۵🚶🏻♀�
لحن روایت شبیه رمان نبود؛ شبیه این بود که یه نفر بخواد خیلی خلاصه یه ماجرایی رو براتون تعریف کنه. پس شاید بشه اینطور گفت که ژان تولی خیلی عجوله!
کل کتاب ۱۸۰ صفحه‌س� و من دیروز تو دو - سه ساعت تمومش کردم. تولی می‌تونس� بیشتر به داستان و کاراکترها بپردازه و بهشون شاخ و برگ بده و روایتش رو از این چیز عجولانه‌ا� که الان هست، دربیاره!
و نکته� مهم بعدی... پایان کتاب 😑 پایانش حقییییققتتاااا از کل کتاب بدتر بود! طوری تموم شد که انگار نویسنده قصد داشت به زور کاری کنه که پایان داستان خاص یا فراموش نشدنی و یا شوکه‌کنند� بشه. به شدت آماتور و مسخره، طوری که حتی از لحاظ منطقی هم ربطی به خط روایت داستان نداشت! یه وصله� کاملا ناجور برای داستانی که خودش پر از ایراد بود!
هدف داستان این بود که نشون بده زندگی با وجود همه� بدی‌ه� و سیاهی‌های� که داره، قشنگی‌ها� خودش رو هم داره. اما اصلا داستانی که برای بیان این هدف نوشته شده ارزشی به اندازه� خود این هدف نداره و ضعیف عمل کرده...
واقعا از بس در مورد این کتاب شنیده بودم توقع نداشتم همچین چیزی از آب دربیاد! اگر یه کتاب باشه که کلمه� اورریتد رو معنا کنه، همین کتابه🤦🏻♀�
خلاصه که... این کتاب از من ۲ میگیره 🙂 دیگه نهایتا ۲.۵🚶🏻♀�
December 18, 2018
لوکریس و میشیما زن و شوهری هستن که مغازه ای رو که ابزار و وسایل خودکشی می فروشه، اداره می کنن.اونا صاحب دختر و پسری به نام های مرلین و ونسان هستن که مثل اکثر آدم های اطرافشون همیشه محزون و افسرده هستن. اما داستان از جایی شروع میشه که آلن کوچولو، فرزند سوم این خانواده به دنیا میاد. پسر همیشه شاد و دلخوشی که معجزه ای می شه برای این جامعه ی فرو رفته در اندوه ابدی
حقیقت اینه که جامعه ی آخرالزمانی که "ژان تولی" در داستانش توصیف میکنه اونقدرها هم با جامعه ی حال حاضر ما تفاوت چندانی نداره، فقط شاید فرقش این باشه که اینجا هنوز هم برچسب چیزی مثل "گناه" به اعمالی امثال "خودکشی" جوری چسبیدن که جدا کردنشون از هم، دشوارتر از غلبه کردن به ترسمون برای انجام دادن چنین عملی هست
---
اوایل کتاب رو دوست داشتم. اما جلوتر که می رفت تکراری تر و خسته کننده تر می شد. آخر کتاب رو هم خیلی راحت می شد حدس زد و چندان غافلگیر کننده نبود
حقیقت اینه که جامعه ی آخرالزمانی که "ژان تولی" در داستانش توصیف میکنه اونقدرها هم با جامعه ی حال حاضر ما تفاوت چندانی نداره، فقط شاید فرقش این باشه که اینجا هنوز هم برچسب چیزی مثل "گناه" به اعمالی امثال "خودکشی" جوری چسبیدن که جدا کردنشون از هم، دشوارتر از غلبه کردن به ترسمون برای انجام دادن چنین عملی هست
---
اوایل کتاب رو دوست داشتم. اما جلوتر که می رفت تکراری تر و خسته کننده تر می شد. آخر کتاب رو هم خیلی راحت می شد حدس زد و چندان غافلگیر کننده نبود
March 23, 2021
مغازه� خودکشی، یک طنز سیاه نوشته ژان تولی:
ماجرا درباره ی یک خانواده ی غمگین است، یک خانواده شامل زن، شوهر، دوپسر و یک دختر. میشیما تواچ پدر این خانواده نسل در نسل صاحب یک مغازه ی خودکشی بوده، خانواده اش برای او نام یک فرد معروف ژاپنی که با هاراکیری خودکشی کرده، و او هم همین کار را برای فرزندانش انجام داد. بسیار مغرور است و به مغازه ای که نسل در نسل چرخیده می‌بالد� میگوید از پسر کوچکترش متنفر است و اورا یک بلا میداند، اما وقتی پسرش از او دور میشود او احساس دلتنگی میکند.
لوکریس، مادر خانواده، او هم به همان اندازه ی میشیما از پسر کوچکش متنفر است، تاوقتی که پسرش از دست پخت او تعریف میکند!
ونسان، مرلین و آلن سه فرزند خانواده ی تواچ، ونسان فرزند اول خانواده؛ فردی لاغر و نحفیف که از تغذیه ی بد رنج میبرد و دچار میگرن های بدی‌ست� در ابتدا پدر خانواده او را به عنوان فرزند محبوب انتخاب میکند چون اون نقاشی های غمگین می‌کش� و همیشه ناراحت و تنهاست، او به حدی غمگین است که یک شهربازی خودکشی نیز اختراع میکند. مرلین، تک دختر خانواده، به قول خودش تپل و زشت است و هیچ مردی را پیدا نخواهد کرد که او را دوست داشته باشد، همیشه ارزوی مرگ دارد و مدام از پدرومادرش میپرسد«چرا ما نمیتونیم خودمون رو بکشیم؟» و اما آلن، اخرین فرزند خانواده ی تواچ، یک نابغه ی گم‌نا� مانند نامی ک پدرش او انتخاب کرده «آلن تورینگ.» آلن تنها فرز شاد این خانواده است، همیشه آهنگ شاد زیرلب زمزمه میکند، از یک پرتگاه عشاق، پل عشق میسازد و به قول پدرش اون نمیشه پر لیوان را نگاه میکند.
در این شهر، تمام انسان ها بنا به هر دلایلی؛ چه منطقی چه غیر منطقی، چه کوچک چه بزرگ، خودکشی را بهترین و قشنگ ترین راه حل میخوانند. در این خانواده نیز همینطور است، انها ارزوی مرگ برای هم میکنند، می‌گوین� مرگ پشت و پناهتان، و قشنگ مردن را از سعادت روزگار تصور میکنند.
ولی آلن مانند اینه� نیست،آلن فردی‌س� که یک ماموریت مهم دارد.
ماجرا درباره ی یک خانواده ی غمگین است، یک خانواده شامل زن، شوهر، دوپسر و یک دختر. میشیما تواچ پدر این خانواده نسل در نسل صاحب یک مغازه ی خودکشی بوده، خانواده اش برای او نام یک فرد معروف ژاپنی که با هاراکیری خودکشی کرده، و او هم همین کار را برای فرزندانش انجام داد. بسیار مغرور است و به مغازه ای که نسل در نسل چرخیده می‌بالد� میگوید از پسر کوچکترش متنفر است و اورا یک بلا میداند، اما وقتی پسرش از او دور میشود او احساس دلتنگی میکند.
لوکریس، مادر خانواده، او هم به همان اندازه ی میشیما از پسر کوچکش متنفر است، تاوقتی که پسرش از دست پخت او تعریف میکند!
ونسان، مرلین و آلن سه فرزند خانواده ی تواچ، ونسان فرزند اول خانواده؛ فردی لاغر و نحفیف که از تغذیه ی بد رنج میبرد و دچار میگرن های بدی‌ست� در ابتدا پدر خانواده او را به عنوان فرزند محبوب انتخاب میکند چون اون نقاشی های غمگین می‌کش� و همیشه ناراحت و تنهاست، او به حدی غمگین است که یک شهربازی خودکشی نیز اختراع میکند. مرلین، تک دختر خانواده، به قول خودش تپل و زشت است و هیچ مردی را پیدا نخواهد کرد که او را دوست داشته باشد، همیشه ارزوی مرگ دارد و مدام از پدرومادرش میپرسد«چرا ما نمیتونیم خودمون رو بکشیم؟» و اما آلن، اخرین فرزند خانواده ی تواچ، یک نابغه ی گم‌نا� مانند نامی ک پدرش او انتخاب کرده «آلن تورینگ.» آلن تنها فرز شاد این خانواده است، همیشه آهنگ شاد زیرلب زمزمه میکند، از یک پرتگاه عشاق، پل عشق میسازد و به قول پدرش اون نمیشه پر لیوان را نگاه میکند.
در این شهر، تمام انسان ها بنا به هر دلایلی؛ چه منطقی چه غیر منطقی، چه کوچک چه بزرگ، خودکشی را بهترین و قشنگ ترین راه حل میخوانند. در این خانواده نیز همینطور است، انها ارزوی مرگ برای هم میکنند، می‌گوین� مرگ پشت و پناهتان، و قشنگ مردن را از سعادت روزگار تصور میکنند.
ولی آلن مانند اینه� نیست،آلن فردی‌س� که یک ماموریت مهم دارد.
July 28, 2018
این کتاب بیشتر برای من یک نماد یا استعاره بود از دنیایی که اگر مراقبش نباشیم رو به تاریکی و سیاهی میره. در حقیقت اول و آخر خودمون هستیم که می تونیم شادی و ارزش زندگی رو درک کنیم.
ایده� داستان جذاب بود اما پرداخت، ضعیف و پیش پا اُفتاده. انتهای داستان رو میشد از اوایلش حدس زد و شاید به همین خاطر نویسنده در صفحه آخر سعی میکنه به خواننده شوک وارد کنه. (که البته برای من اینطور نبود)
از خوندنش پشیمون نیستم اما دوستش هم نداشتم. انتظار تاثیرگذاری عمیق تری داشتم نه صرفاً ��ادآوری کردن واقعیتی که همه میدونیم و عملی کردنش مستلزم اراده� درونی خود ما آدم هاست.
ایده� داستان جذاب بود اما پرداخت، ضعیف و پیش پا اُفتاده. انتهای داستان رو میشد از اوایلش حدس زد و شاید به همین خاطر نویسنده در صفحه آخر سعی میکنه به خواننده شوک وارد کنه. (که البته برای من اینطور نبود)
از خوندنش پشیمون نیستم اما دوستش هم نداشتم. انتظار تاثیرگذاری عمیق تری داشتم نه صرفاً ��ادآوری کردن واقعیتی که همه میدونیم و عملی کردنش مستلزم اراده� درونی خود ما آدم هاست.
July 18, 2019
ایده قشنگی داشت و خب کتاب قشنگی هم بود آنچنان جذبش شدم که متوجه گذر زمان نشدم
آیا در زندگی شکست خوردید؟لااقل در مرگتان موفق باشید
این شعار مغازه ی خودکشی عه مغازه ای که فروشندگانش خودکشی موفق شما رو تضمین می کنند والبته شمارو نمی کشن چون قاتل نیستن بلکه ابزار خودکشی رو در اختیارتون قرار میدن از طناب دار گرفته تا انواع سم و وسایل ابتکاری
بر خلاف اسمش کتاب غمگینی نیست بلکه ی جور طنز تلخی داره شیرینه :) !!! در کل کتاب رو دوست داشتم
انیمیشن اقتباسی از کتاب رو هم تماشا کردم جالب بود سعی کرده بودند با ایجاد تغیرات داستان بهتری بسازند ولی خب ،گند زدند، کتاب خیلی بهتر از انیمیشن بود
آیا در زندگی شکست خوردید؟لااقل در مرگتان موفق باشید
این شعار مغازه ی خودکشی عه مغازه ای که فروشندگانش خودکشی موفق شما رو تضمین می کنند والبته شمارو نمی کشن چون قاتل نیستن بلکه ابزار خودکشی رو در اختیارتون قرار میدن از طناب دار گرفته تا انواع سم و وسایل ابتکاری
بر خلاف اسمش کتاب غمگینی نیست بلکه ی جور طنز تلخی داره شیرینه :) !!! در کل کتاب رو دوست داشتم
انیمیشن اقتباسی از کتاب رو هم تماشا کردم جالب بود سعی کرده بودند با ایجاد تغیرات داستان بهتری بسازند ولی خب ،گند زدند، کتاب خیلی بهتر از انیمیشن بود
August 27, 2022
ایده ی خوب و پردازش افتضاح
کتاب به شدت سطحی بود، من با خودِ آلن مشکل داشتم،اخه مگه میشه این همه خوش بین بودن؟؟؟هواپیما سقوط کنه و همه بمیرن و تو خوشحال باشی بگی اوه خوبه دونفر زنده موندن این زندگی چه قدر شگفت انگیز و دوس داشتنیه؟
یه موردِ دیگه، شخصیت های کتاب بودن که سال ها کار خودشون و جد و ابادشون کار کردن توی مغازه ی خودکشی بوده بعد اینطوری با دو کلمه و دو رفتار کوچیکِ آلن یا حتی خیلی یهویی متحول میشدن و نگرششون به زندگی مثبت میشد
و در پایان(خطر اسپویل)
منظور نویسنده از این کتاب چی بود؟😐دیدگاهمون رو مثبت کنیم و نیمه پر لیوان رو ببینیم یا اینکه خودکشی کنیم؟
از اول تا اخر کتاب مثل کتاب های زردفقط سعی داشت بگه که مثبت باشید،اگه زشت هستید،پدر یا مادرتون از بدنیا اوردنتون پشیمونن و شما رو جای دیگه ای میفرستن یا هر چیز دیگه ای فقط مثبت اندیش باشید و همه مشکلاتتون حل میشه!بعد اومده زارت با این جمله کتاب رو تموم کرد (آلن خودش را رها کرد) اینجوری ماموریتش تموم شد؟😒 اینجوری که خانواده بدبختش حتی اگه افسرده نبودنم باز افسرده میشن!! و در کل با دو جمله ی اخرش ،کل کتاب خودش رو نقض کرد!
کتاب به شدت سطحی بود، من با خودِ آلن مشکل داشتم،اخه مگه میشه این همه خوش بین بودن؟؟؟هواپیما سقوط کنه و همه بمیرن و تو خوشحال باشی بگی اوه خوبه دونفر زنده موندن این زندگی چه قدر شگفت انگیز و دوس داشتنیه؟
یه موردِ دیگه، شخصیت های کتاب بودن که سال ها کار خودشون و جد و ابادشون کار کردن توی مغازه ی خودکشی بوده بعد اینطوری با دو کلمه و دو رفتار کوچیکِ آلن یا حتی خیلی یهویی متحول میشدن و نگرششون به زندگی مثبت میشد
و در پایان(خطر اسپویل)
منظور نویسنده از این کتاب چی بود؟😐دیدگاهمون رو مثبت کنیم و نیمه پر لیوان رو ببینیم یا اینکه خودکشی کنیم؟
از اول تا اخر کتاب مثل کتاب های زردفقط سعی داشت بگه که مثبت باشید،اگه زشت هستید،پدر یا مادرتون از بدنیا اوردنتون پشیمونن و شما رو جای دیگه ای میفرستن یا هر چیز دیگه ای فقط مثبت اندیش باشید و همه مشکلاتتون حل میشه!بعد اومده زارت با این جمله کتاب رو تموم کرد (آلن خودش را رها کرد) اینجوری ماموریتش تموم شد؟😒 اینجوری که خانواده بدبختش حتی اگه افسرده نبودنم باز افسرده میشن!! و در کل با دو جمله ی اخرش ،کل کتاب خودش رو نقض کرد!
August 23, 2020
میخواستم سه ستاره بدم ولی جمع بندی نهایی موجب شد که ۲ ستاره ثبت کنم.
پاراگراف آخر منو یاد صحبت رومن گاری انداخت که بعد از اینکه خودکشی کرد در نامه ای نوشته بود که ، من خودکشی نکردم به خاطر بیزاری از دنیا ، خودکشی کردم چون کاری برای انجام دادن نداشتم.
جدای از بحث ضعف در شخصیت پردازی و معرفی کارکترها و تغیر آنی شخصیت اعضای خانواده در هم راستا شدن با تورین ، اقدام نهایی تورین برام قابل هضم نبود.
ولی طرح اولیه داستان خلاقانه بود
پاراگراف آخر منو یاد صحبت رومن گاری انداخت که بعد از اینکه خودکشی کرد در نامه ای نوشته بود که ، من خودکشی نکردم به خاطر بیزاری از دنیا ، خودکشی کردم چون کاری برای انجام دادن نداشتم.
جدای از بحث ضعف در شخصیت پردازی و معرفی کارکترها و تغیر آنی شخصیت اعضای خانواده در هم راستا شدن با تورین ، اقدام نهایی تورین برام قابل هضم نبود.
ولی طرح اولیه داستان خلاقانه بود
February 1, 2020
ایده داستان خوب بود. اما انقدر همه چی سریع پیش رفت که نتونستم ارتباط درست و حسابی با حال و هوای کتاب بگیرم و غرقش بشم.
ای کاش بیشتر بهش پرداخته میشد
ای کاش بیشتر بهش پرداخته میشد
August 6, 2020
ایده� داستان جالب بود و ارجاعات ظریفی داشت.
انتخاب اسامی خیلی هوشمندانه بود و خلاقیت در تمام فضای داستان موج می‌ز�.
روند داستان، پیامش و... جالب بودن.
ولی داستان یه چیزی کم داشت. نمیدونم واقعا چطور بگم؛ گاهی یکم زیادی لوس می‌ش�. یه جورایی انگار داشت برای بچه‌ه� قصه می‌گف�.(اما موضوع کتاب اصلا جوری نیست که بشه تو ژانر کودک و نوجوان دسته بندیش کرد.)
انتهای داستان رو هم اصلا دوست نداشتم. اگه دو خط آخر رو نمی‌نوش� اصلا با پایانش مشکلی نداشتم و اتفاقا از یه پایان زیادی خوش لذت میبرد�.
اصلا نمی‌دون� چی تو ذهن نویسنده گذشته که این پایان رو نوشته.
بهرحال به نظرم خراب کرده.
انتخاب اسامی خیلی هوشمندانه بود و خلاقیت در تمام فضای داستان موج می‌ز�.
روند داستان، پیامش و... جالب بودن.
ولی داستان یه چیزی کم داشت. نمیدونم واقعا چطور بگم؛ گاهی یکم زیادی لوس می‌ش�. یه جورایی انگار داشت برای بچه‌ه� قصه می‌گف�.(اما موضوع کتاب اصلا جوری نیست که بشه تو ژانر کودک و نوجوان دسته بندیش کرد.)
انتهای داستان رو هم اصلا دوست نداشتم. اگه دو خط آخر رو نمی‌نوش� اصلا با پایانش مشکلی نداشتم و اتفاقا از یه پایان زیادی خوش لذت میبرد�.
اصلا نمی‌دون� چی تو ذهن نویسنده گذشته که این پایان رو نوشته.
بهرحال به نظرم خراب کرده.
April 4, 2022
این کتاب مانیفستی مفید برای کاسبان امید و رسولان دروغین موفقیت می‌تون� باشه. رییس اگر خواستی امید را به ما فلک‌زدگا� تزریق کنی، زحمتی بکش و دلیلی هم برای زندگی بیاور وگرنه کتابت خود دلیلی بر حقانیت خودکشیه. حداقل من بعد از این کتاب بر حقانیت خودکشی ایمان آوردم.
Displaying 1 - 30 of 3,304 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.