ŷ������

“تازه داشت پی می‌بر�� موهبتی به او عطا شده که نصف مردم این کره خاکی از آن بی‌بهره‌ان�� و هرگز طعمش را نمی‌چشن��. آن نیمه دیگر هم اغلب چنان به این موهبت خو گرفته بودند که کمتر به آن فکر می‌کردند�� جز در مواقعی محدود؛ آن‌گا�� که به شکوه این بخشش می‌اندیشیدن�� و به ارزش خود پی می‌بردن��.
جنسیتی که می‌توانس�� از خود منِ دیگری بیافریند و تکثیر شود. درست‌ت�� این بود که حتی در عمیق‌تری�� لحظات یأس و نومیدی بشریت را، وجود بشری را لعن و نفرین نکند و موجودیتش را زیر سؤال نبرد. او معتقد بود همین که آدمی از هیچ به وجود بیاید، خود چیز ارزشمندی است. حالا این‌ک�� این آدم هیتلر بشود یا مادر ترزا مهم نیست. مهم این است که از عدم پا به هستی نهاده است. هیچ‌چی�� وحشتناک‌ت�� از این نیست که آدمی پی ببرد هرگز به وجود نیامده است و همواره در عدم زیسته است. هرچند چنین کشفی خود عدمی مطلق به شمار می‌رف��.”