Å·±¦ÓéÀÖ

“Bir de benim gibi zavallı hayalperestin hayatına bak! Öldüresiye monoton, gölgelerin, hayallerin, uydurma düşüncelerin tutsağı bir hayat. Kalbi çekilmez iÅŸkencelerle dolduran, hep kara bulutlarla kaplı, güneÅŸ yüzü görmemiÅŸ bir hayat! Oysa bu zavallı Petersburglunun da herkes gibi güneÅŸe ihtiyacı var; güneÅŸsiz görülmüş rüyaların bile deÄŸeri yok! Ä°ÅŸin en acısı, en sonunda hayal alemi de o çok güvendiÄŸimiz, sonsuz sandığımız alem- yavaÅŸ yavaÅŸ yorulmaya, eski canlılığını kaybetmeye baÅŸlıyor. Bütün rüyalarımızı üstüne kurduÄŸumuz düşünceler eskimeye baÅŸlayıp, yerine yenilerini de koyamayınca, hayal alemi de yıkılıp yerle bir oluyor ve geride kala kala çalı çırpı ve toz kalıyor fakat yaÅŸayabileceÄŸiniz tek hayat hayal alemiyse, sizi bekleyen baÅŸka bir hayat yoksa, ne yapacaksınız?”
― Fyodor Dostoevsky, White Nights

“Bu ÅŸehir öyle bir ÅŸehir ki , küçük bir kız üzülür, üzüldüğü anlaşılmaz. KuÅŸlar cehennem çığlıklarıyla ötüşür, duyan olmaz. Bir aÄŸaç acıkır, kimse ... hiç kimse umusamaz.”
― Mine Söğüt

“Åžehri avucumun içine alsam, elimde bir bez, her yanını ovalayıp parlatsam ... ÅŸehir tehditten arınır mı? ... binbir çeÅŸit °ì²¹»åı²Ôlık hali yepyeni bir kadere kavuÅŸur mu?

Bu ÅŸehir yüzyıllardır erkektir ve °ì²¹»åı²Ôları sevmeyi bilmez. Ä°ÅŸte bu yüzden, bu ÅŸehirde ben her gün kendimi defalarca öldürürüm. Bomba olur patlarım; kulesinden, köprüsünden aÅŸağı atlarım. Elimde bir bıçak her yerime saplarım. Tavandaki bütün ipler kendimi asmam için sallanır. Arabalar atlamam için yol alır. Denizinde, lağımında, çöpünde kimliksiz cesedim. Kimsesizler mezarlığında daracık çukurlara sığar dev cesaretim.”
― Mine Söğüt, Deli Kadın Hikâyeleri

“Hiçbir ÅŸey ilgimi çekmiyordu, her ÅŸeyden tiksiniyordum, yaÅŸamak bende kasıntı yapıyordu, nefes almak sinirlerimi ayaÄŸa kaldırıyordu, etrafıma bakınca içimden kafamı duvarlara vurmak geliyordu, insanları izlemek midemi bulandırıyordu, sözlerine maruz kalmak cildimi egzamayla kaplıyordu, çirkinliklerine ÅŸahit olmak beni sarsıyordu, insanlarla sık sık karşılaÅŸmak soluÄŸumu kesiyordu, hele onlara dokunmak, bunu sadece düşünmek bile beni bayıltabilirdi. Kısacası tüm varoluÅŸumu bu rahatsızlığım üzerine kurgulamıştım.”
― Éric-Emmanuel Schmitt

“Demek su başına gelenleri hiç unutamazmış. Bir masal olup yeniden yeniden anlatır, intikam alırmış ... hiçbirimiz bilemedik.”
― Mine Söğüt, Deli Kadın Hikâyeleri

“Hayat sana karanlık, manasız gelir. Ä°nsan, biraz evvel senin zırvaladığın gibi felsefeler yapmaya baÅŸlar. Hatta yavaÅŸ yavaÅŸ onu da yapamaz ve canı aÄŸzını açmayı bile istemez.
...
Bu depresyon kelimesine yapışıp iç sıkıntısının uçsuz bucaksız denizinde bocalarken karşına uzun zamandan beri görmediÄŸin bir ahbap çıkar kılık kıyafetinin düzgünce olduÄŸunu görür görmez derhal aklına kendi meteliksizliÄŸin gelir ve gafil dostundan, talihin varsa, bir iki lira borç alırsın...Ä°ÅŸte ondan sonra mucize baÅŸlar. Åžiddetli bir rüzgâr ruhundan bir sis tabakasını sıyırıp götürmüş gibi içinin birdenbire aydınlandığını, bir hafiflik bir geniÅŸlik duyduÄŸunu görürsün. Eski sıkıntı pır deyip uçmuÅŸtur. Gözlerin etrafa memnuniyetle bakar ve sen de gevezelik edecek bir arkadaÅŸ aramaya baÅŸlarsın. Ä°ÅŸte iki gözüm, ciltlerle kitabın, saatlerce tefekkürün yapamadığı iÅŸi iki kirli kağıt baÅŸarır. Sen ruhumuzun bu kadar ucuz bir bedel mukabilinde takla atmasını haysiyetine yediremediÄŸin için belki daha asil sebepler peÅŸinde koÅŸarsın...”
― Sabahattin Ali, İçimizdeki Åžeytan

“Depresyon: Ä°ÅŸler yolundaymış gibi yaÅŸayanlar. Yani -mış gibi yapanlar. Evinde yalnız duramayanlar, sürekli çalışanlar, durmaksızın koÅŸturanlar, uyuÅŸturucusu "hız" olanlar. İçimizdeki boÅŸluk...”
― Engin Gençtan