Å·±¦ÓéÀÖ

“Nie celujÄ™ ani w ich system myÅ›lowy, ani w ich system polityczny, a tylko w sumienie tych komunistów, którzy nim potrzÄ…sajÄ… jak sztandarem. ChcÄ™ przyszpilić tÄ™ ich subtelnÄ… a Å›wiÅ„skÄ… zmianÄ™ tonu, gdy przewekslowuje siÄ™ ich na wÅ‚asny teren, to nagÅ‚e ujawnienie chytroÅ›ci, to doznanie fatalne, gdy z nim rozmawiasz, że znienacka Å›wiatÅ‚o zmienia ci siÄ™ w ciemność - że nie masz do czynienia z kimÅ› Å›wiatÅ‚ym, a tylko z kimÅ› zaÅ›lepionym, jak noc najczarniejsza. WolnomyÅ›liciel? Tak, na swoim podwórku. Na swoim, fanatyk. NiewierzÄ…cy? W tobie; w sobie pielÄ™gnujÄ…cy wiarÄ™ z zapaÅ‚em mnicha. Mistyk, który ucharakteryzowaÅ‚ siÄ™ na sceptyka, wierzÄ…cy zażywajÄ…cy niewiary, jak instrumentu, tam gdzie to może być przydatne jego wierze. SÄ…dziÅ‚eÅ›, że przed tobÄ… ludzka dusza, spragniona prawdy, ale oto bÅ‚ysnęły chytre Å›lepia polityki. MniemaÅ‚eÅ›, że idzie o Å›wiadomość, czyli o duszÄ™, czyli o etykÄ™, ale okazuje siÄ™, że najważniejszy jest triumf rewolucji.”
― Witold Gombrowicz, Dziennik 1953-1956