ŷ������

“And there was that poor sucker Flaubert rolling around on his floor for three days looking for the right word.”
― Dorothy Parker

“C'était à Mégara, faubourg de Carthage, dans les jardins d'Hamilcar.”
― Gustave Flaubert, Salammbo

“I do not admire Flaubert, yet when I am told that by his own admission all he hoped to accomplish in in Salammbo was to 'give the impression of the color yellow' and in Madame Bovary 'to do something that would have the color of those mouldy cornices that harbor wood lice' and that he cared for nothing else, such generally extra-literary preoccupations leave me anything but indifferent.”
― André Breton, Nadja

“... et l'ennui, araignée silencieuse, filait sa toile dans l'ombre, à tous les coins de son coeur.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“De liefde, meende zij, moest plotseling komen, met donder en bliksem -als een orkaan uit de hemel, die het leven overvalt, het omverwerpt, ieders wil als blaadjes van de bomen rukt en het hart volledig in de afgrond stort. Zij wist niet dat de regen plassen vormt op het plat van de huizen als de goten zijn verstopt; en zij zou zich dan ook nergens zorgen om hebben gemaakt, als zij niet plotseling een scheur in de muur had ontdekt.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Het was een van die zuivere gevoelens die het normale leven niet verstoren, die men koestert omdat ze zeldzaam zijn en waarvan het verlies dieper zou kwetsen dan dat het bezit voldoening schenkt.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Van zee hield zij alleen vanwege de stormen, en van gras uitsluitend als het schaars opschoot tussen de ruïnes.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“In de muziekles zong zij liedjes over niets dan engeltjes met gouden vleugels, madonna's, meren, gondeliers: rimpelloze romances die haar tussen de beuzelachtige woorden en de onbeholpen klanken door een korte blik vergunden op de betoverende wereld van de werkelijke sentimenten.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Er waren bepaalde streken op aarde, meende zij, waar het geluk tot bloei komt, als een plant die speciaal aan díé bodem is gehecht en nergens anders goed gedijt.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Liefdes' adem was getogen door de mazen van het weefsel; in iedere steek van de naald had zich een verwachting of een herinnering vastgelegd; en al die dooreengewerkte zijden draden waren één groot getuigenis van die gestadige stille hartstocht.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Hadden zij elkaar niets anders te zeggen? Hun blikken spraken toch een veel ernstiger taal; en terwijl zij zochten naar alledaagse zinsneden, voelden beiden hoe eenzelfde verlangen zich van hen meester maakte: iets als een fluisteren van de ziel, diep en aanhoudend, dat hun woorden overstemde. Verrast en verbaasd als zij waren over deze ongekende weelde, kwam het niet in hen op deze gewaarwording voor elkaar uit te spreken of om zich te verdiepen in de oorzaak hiervan. Want als een geurige bries over tropische stranden zendt toekomstig geluk zijn eerste genietingen uit naar de ruimten die zich daarvoor uitstrekken; hierdoor verzinkt men in een roes en vergeet zelfs de einder, die in nevel blijft gehuld.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Maar zij werd verteerd door verlangen, door woede en wrok.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Léon was het uitzichtloos verliefd zijn meer dan beu; daarbij meldde zich de neerslachtigheid die wordt veroorzaakt door de sleur van een eentonig bestaan dat geen doel of leidraad heeft, dat niet wordt gedragen door enige hoop.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Alles eek haar gehuld in een zwart waas dat over het oppervlak van de dingen zweefde, en het verdriet trok zacht huilend door haar ziel, als de winterwind door een verlaten kasteel. Het was zo'n mijmeren waarin men verzinkt om wat nooit meer terugkomt, een matheid die ons telkens overvalt na een niet te herroepen daad, een smart ten slotte, veroorzaakt door het stokken van een vertrouwde beweging, door het abrupt stilvallen van een lang aangehouden trilling.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Emma leek op alle andere maîtresses; en nu de bekoring van het nieuwe langzamerhand als een kledingstuk van haar afgleed, kwam de eentonigheid van de hartstocht bloot, die altijd dezelfde vorm heeft, die dezelfde taal spreekt.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Madame Bovary was nog nooit zo mooi geweest als nu; zij bezat de raadselachtige schoonheid die uit vreugde, geestdrift en succes voortspruit, een schoonheid die ontstaat wanneer de aard van het wezen harmonieert met de uiterlijke omstandigheden.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Het woord is trouwens net een mangel die gevoelens gladstrijkt.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Zij haatte niemand meer; een wemelend halfduister daalde neer over haar brein, en van alle aardse klanken hoorde Emma alleen nog de gestadige klacht van dit arme hart, zacht en vaag, als de laatste klanken van een wegstervende symfonie.”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“(...) na zoveel onenigheid hadden ze elkaar ten slotte gevonden in dezelfde menselijke zwakheid; en zij verroerden zich al net zomin als het lijk naast hen, dat eveneens door de slaap scheen overmand”
― Gustave Flaubert, Madame Bovary

“Es gibt einen Augenblick im Auseinandergehen, da ist die geliebte Person schon nicht mehr bei uns."
Lehrjahre der Männlichkeit”
― Flaubert, Gustave

“Флобер занят тонким дифференцированием человеческой судьбы, а не арифметикой социальной обусловленности.”
― Владимир Набоков, Lectures on Literature

“I beg you be logical in the design and structure of your work, in syntax . . . be a skillful builder, both in small things and in the whole . . . love words, as Flaubert did, exercise economy in your means, thrift in the use of words, precision and authenticity—then you will discover the secret of a wonderful thing: beauty clarity.”
― Mikhail Kuzmin

“¿Sabéis lo que hace tan delicada al paladar la carne de esos patés trufados de Estrasburgo con los que os atracáis en la comida? Pues que al animal que os reservaban lo hicieron saltar sobre planchas de metal al rojo vivo, y que no lo mataron sino hasta que su hígado se puso lo bastante hinchado y tumefacto para resultar apetitoso. ¡Qué importa su suplicio si ha contribuido a hacernos disfrutar! También el genio se eleva en lento sufrimiento, esos gritos del corazón que admiráis, esos pensamientos elevados que os hacen vibrar, nacieron de lagrimas que no habéis visto, de angustias que desconocéis. ¿Y eso qué? Bien debía terminar comido el animal y bien había de hablar el poeta. ¡Mejor pues que hayan sufrido en sus entrañas, si la carne del primero es exquisita, si deleitosa la frase del segundo!”
― Gustave Flaubert

“La buena prosa debe ser tan precisa como el verso, e igual de sonora�� escribe Flaubert.”
― Juan Gabriel Vásquez, Viajes con un mapa en blanco

“There’s a little Emma Bovary in all of us.”
― A.D. Aliwat, In Limbo

“Anna rolled her eyes and threw her head back and for a moment Emma looked at her and saw in her eager face something strange and diabolical and enchanting.”
― Pauline Melville, The Master of Chaos

“Existentialism is the interpreted content of the Flaubertian text and of his life: the sum of “Flaubert�� or Flaubert signified.”
― AMCX, Sartre, Flaubert, Lynch: Return to Yonville

“Sartre is no ordinary reader, so if for most of Flaubert's readers there is no immediate takeoff, with Sartre it was instantaneous: Sartre/Flaubert=Lynch.”
― AMCX, Sartre, Flaubert, Lynch: Return to Yonville

“Possessed of an absolute belief that there exists but one way of expressing one thing, one word to call it by, one adjective to qualify, one verb to animate it, he [Flaubert] gave himself to superhuman labour for the discovery, in every phrase, of that word, that verb, that epithet. In this way, he believed in some mysterious harmony of expression, and when a true word seemed to him to lack euphony still went on seeking another, with invincible patience, certain that he had not yet got hold of the unique word.... A thousand preoccupations would beset him at the same moment, always with this desperate certitude fixed in his spirit: Among all the expressions in the world, all forms and turns of expression, there is but one—one form, one mode—to express what I want to say.”
― Walter Pater, Appreciations, With an Essay on Style

“There are no beautiful thoughts (he [Flaubert] would say) without beautiful forms, and conversely. As it is impossible to extract from a physical body the qualities which really constitute it—colour, extension, and the like—without reducing it to a hollow abstraction, in a word, without destroying it; just so it is impossible to detach the form from the idea, for the idea only exists by virtue of the form.”
― Walter Pater, Appreciations, With an Essay on Style