Å·±¦ÓéÀÖ

“Tüm °ìö³Ùü±ôü°ì±ô±ð°ùi hak ettiÄŸini savunuyordu. Başına ne gelirse gelsin tüm olumsuzlukları kendi sırtına yükleniyordu. Ä°stese de istemese de robotça bir ²â²¹ÅŸ²¹³¾Ä±, modern köleliÄŸi hak ettiÄŸini haykırıyordu. Ona göre kendisi gereksiz, ²¹²Ô±ô²¹³¾²õı³ú, ö³Ù±ð°ì¾±leÅŸtirilmiÅŸ zavallı bir maddeler bütünüydü. Sanki varlığıyla çevresine rahatsızlık veren, ayaklarına batan bir iÄŸneydi. Bazen öfkesi kendisini bile aşıyor ve güzel her ÅŸeye saçılıyordu. HuysuzluÄŸuyla kahraman sayılanları düşman görüyor, mutlu insanların, dünyanın ve hatta evrenin yok olmasını diliyordu. Bir daha doÄŸabilmek ihtimalini ortadan kaldırmak için her ÅŸeyi sonlandırmak istiyordu. “Bir anlığına acı çekmek ve karşılığında sonsuz huzura kavuÅŸmak! Ne güzel olurdu...”
― Tolga Gökçen, YalnızlaÅŸan Ä°nsan

“Her milletin billur gibi bir aynaya ihtiyacı var, aptallıklarını görmek için, riyakârlıklarını görmek için, hatalarını ve °ìö³Ùü±ôü°ì±ô±ð°ùini görmek için! Hiçbir millet aziz deÄŸildir! Her milletin tarihi ilkelliklerle ve ²ú²¹°ù²ú²¹°ù±ôı°ìlarla doludur, ²õ²¹±¹²¹ÅŸ±ô²¹°ùla ve cinayetlerle doludur! Her millet kendi yüzünü açık bir ÅŸekilde görsün! Yüzleriyle yüzleÅŸsinler böylece gelecekte belki daha iyi bir ÅŸey olurlar!”
― Mehmet Murat ildan