欧宝娱乐

“Ik vertrek altijd van een waarheid die ik aankleed en mooier maak dan de werkelijkheid. Als ik bijvoorbeeld op restaurant ben geweest en het was best duur, zeg ik: 鈥榃e zijn met zijn vieren gaan eten en we hebben honderdduizend frank verteerd.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Toen de fiscus alles had aangeslagen, heb ik noodgedwongen met een Rolls moeten rijden. Vreselijk was dat. Zo ne lompen bak die om de vijf minuten kapot is. Ik kon er met moeite 200 kilometer per uur mee halen. Ik heb hem uiteindelijk verkocht, want ik ging nog liever te voet dan met die Rolls te moeten verder rijden.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Had ik het geweten, dan had ik 鈥楳oneytron鈥� en 鈥榁ive le Republique鈥� op de bodemplaat van de bolide van Gachot geplakt. Zijn wagen hing meer met de wielen van de grond dan dat hij aan het rijden was”
― Jean Pierre Van Rossem, De engel in de duivel

“Ik word niet betaald voor mijn deelname aan Big Brother VIPS, dat ik trouwens nog steeds een kloteprogramma vind!”
― Jean Pierre Van Rossem

“VTM wist reeds bij aanvang dat ik enkel aan het spelletje zou deelnemen in de rol van clowneske rebel. Ik heb die rol naar behoren gespeeld en ben van mening dat het optreden in De Laatste Show en beide artikelen in Humo het programma heel wat meer kijkers hebben opgeleverd dan het hen heeft gekost, Ik zal dus op de gepaste manier reageren tegen deze onfaire houding van VTM'.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Allez Louis Standaert, Paul Verstraeten, G茅rard Cludts, Arnaud Franssen, Frans Fransen, Martine Lievens, hou nu eens op met op jullie lui gat te zitten, in een confortabele stoel. Wij moeten aan de slag, desnoods tot we er het hoofd bij leggen. Maar strijdend wil ik ten onder gaan. Waar is jullie gebalde vuist van weleer? We kunnen het nog altijd als we in onszelf blijven geloven!”
― Jean Pierre Van Rossem

“Ik ontving pas nu de call sheet voor het programma "Sean Light Night". Aan de telefoon vertelde Sean me over 22h30, nu moet ik er plots vanaf 14h zijn en gebeuren de opnames om 17h15. Eerst komt Roos van Acker gedurende 20 minuten en als er dan nog 10 minuutjes over blijven dan kan Van Rossem nog heel eventjes komen. Helemaal te gek: Sean stuurde me de vragen EN OOK WAT IK MOET ANTWOORDEN!!!! Nog nooit gezien. In zo'n gekkenhuis speel ik onder geen beding mee. Ze vinden wel 茅茅n of andere sul die daar 3h of meer zijn tijd zit te verbeuzelen om nadien voorgekauwde antwoorden te geven op voorgekauwde vragen. Ik wil Sean Dhondt bellen dat ik onder geen beding kom, maar op zijn mails vind ik wel een waslijst van email adressen maar nergens een telefoon.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Hierbinnen heb ik massa's gangsters gezien, maar straks in de Wetstraat ontmoet ik een paar van de echte gangsters, die met jas en das die beletten dat de seriemoordenaars van de Bende van Nijvel en hun opdrachtgevers eindelijk worden aangehouden.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Laat mij mijn eigen gang maar gaan.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Onder invloed van het marxisme ontstond in de wereldgeschiedenis ook nog een zesde vorm van arbeidsdeling, de nomisch technische arbeidsverdeling. Die werd voor het eerst in de Sovjet-Unie ingevoerd in 1917 en verdween er met de Val van de Muur in 1989. De werkende bevolking werd er wijsgemaakt dat het een vorm van nomische arbeidsverdeling was die spontaan was ontstaan en niet door de overheid werd afgedwongen. Maar in werkelijkheid ging het niet om communisme, wel integendeel om staatskapitalisme. Op papier heerst er nog steeds communisme in de Volksrepubliek China, maar dat komt dan enkel maar omdat papier er zeer gewillig is (geen wonder, want het papier werd juist in China uitgevonden). Harde vormen van communisme zijn na de Val van de Muur nog een korte tijd blijven voortbestaan in Cuba en in Albani毛, maar zijn ondertussen ook daar verdwenen. Enkel in het totaal ge茂soleerde Noord-Korea is de nomisch technische arbeidsverdeling tot op vandaag blijven voortbestaan. Tot een afsterven van de staat, zoals Marx voorspelde, heeft het zeker niet geleid, wel tot een verpletterend staatsapparaat gecontroleerd door de gewetenloze machtsclique rond de vereerde Leider.”
― Jean Pierre Van Rossem, Postmoderniteit: Onzekerheid & Onveiligheid

“Mon programme est essentiellement ax茅 sur le social et l鈥櫭ヽonomique.Je souhaite r茅activer l鈥櫭﹑argne et offrir un logement peu 茅nergivore et financi猫rement abordable 脿 des dizaines de milliers de citoyens tout en cr茅ant de nombreux nouveaux emplois.Je souhaite aussi instaurer une taxe uniforme de 20% pour les soci茅t茅s et abaisser la TVA 脿 19% pour tous les biens durables”
― Jean Pierre Van Rossem

“De doffe elende van iedere nieuwe of vernieuwde politieke partij is dat ze wordt ge茂nfiltreerd door opportunisten die, van zodra ze een functie binnen de partij krijgen, ze naast hun schoenen gaan lopen. In 1991 was dit het geval met ene Louis Standaert die amper 72 stemmen verzamelde maar dankzij mijn groot overschot aan stemmen toch verkozen werd als volksvertegenwoordiger. Omdat kort voor de verkiezingen alle opiniepeilingen uitwezen dat we meer dan 5 % van de stemmen zouden halen werd ik vier dagen voor de verkiezingen, na volkomen gefantaseerde klacht van een infiltrante (Ann Holvoet), meteen in de gevangenis opgesloten (de democratie, nietwaar). Daar liet men mij 40 dagen zitten, tot na Kerstmis. In die tussentijd belegde de vers verkozen Louis Standaert een partijvergadering waarop hij eiste dat ... Van Rossem uit de partij moest worden gezet. Later, tijdens dezelfde legislatuur ging hij onder de naam "Banaan" scheep met Roland Duch芒telet om minder dan 2 % van de stemmen binnen te halen. En ook nu is het niet anders. Een aantal volksjongens binnen het nieuwe R.O.S.S.E.M. kreeg het aan de stok met de intellectuelen van de R.O.S.S.E.M., wilde die afschaffen, en mezelf uit de partij laten zetten. Dit trieste maneuver lekte uiteraard uit zodat op grond van art. 2.3 van de statuten de drie oproerkraaiers prompt uit het partijbestuur en de partij werden gezet. Liever er nu korte metten mee gemaakt dan ze straks aan een zitje in het Parlement te helpen om me een dolk in de rug te laten steken 脿 la Louis Standaert. En al ben ik voor mijn politieke tegenstanders een steenezel, dan zal ik mij toch niet een tweede keer aan dezelfde steen stoten.”
― Jean Pierre Van Rossem

“De fiscus heeft me gepluimd. Vorig jaar hebben ze me nog met achterstallige belastingen lastig gevallen. Vijfentwintig duizend euro plus 70.000 euro verwijlintresten! Godverdomste bende sukkels! Gaan ze zo de crisis oplossen? Pure hebzucht, noem ik dat.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Geld zei me niks, ik wou gewoon de banken een loer draaien. Dat was mijn uitdaging. Een journalist van The Independent rekende ooit uit dat ik 831 miljoen dollar op verschillende rekeningen staan had. Het kon me niet schelen. Ik was hoegenaamd geen kapitalist.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Als kind kreeg ik niet eens een matchbokske van m鈥檔 ouders, dat was te duur. Toen ik later op geen frank moest kijken, dacht ik: 鈥楶otverdomme, ik heb nooit deftig speelgoed gehad. Het wordt tijd dat ik me eens een Ferrari aanschaf.”
― Jean Pierre Van Rossem

“We hadden een systeem op poten gezet waarmee we grote investeringen financierden. Dat liep prima als iedereen op tijd z鈥檔 kredieten terugbetaalde. Het laatste project was het bouwen van een stad in Brazili毛 en daar is het mis gelopen. Die investeerders losten hun kredieten niet op tijd af en we kwamen in de problemen.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Het enige Ponzi-systeem dat ik ken is de pensioenkas.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Mijn klanten waren geen arme sukkels. Bij mij moest je niet afkomen met een miljoen frank, je moest meteen 10 miljoen dollar neertellen. Als je bij hen geld zou achterhouden, maken ze je af. M鈥檔 klanten waren vooral Joden. Een heel speciaal ras, die brengen je tien miljoen dollar en moeten niks op papier hebben. Achteraf viel mijn frank: als er iets met me gebeurde, was er ook geen link, begrijp je?”
― Jean Pierre Van Rossem

“Je kan je niet inbeelden hoe rijke mensen in elkaar zitten. Om vier uur 鈥檚 nachts belden ze me uit m鈥檔 bed. 鈥楬eb je het gezien? De Nasdaq is gecrasht.鈥� Ik had geen leven meer. Ze maakten zich ook constant zorgen over me. Mijnheer Van Rossem, zo snel rijden met de auto, ik zou dat toch niet doen. Ik denk dat niemand ooit voor meer verzekerd is geweest dan ik. Ik was hun moneymaker, ze waren als de dood dat mij iets zou overkomen.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Ik heb veel sympathie voor Antwerpenaren. Ze zijn niet links, niet rechts, maar averechts. Net als ik.”
― Jean Pierre Van Rossem

“In ons leven krijgen we allemaal wel eens zo鈥檔 kans, alleen durven de meeste mensen die nooit te grijpen. Soms moet je eens foert durven zeggen. Ik heb m鈥檔 leven lang niks anders gedaan.”
― Jean Pierre Van Rossem

“Het massaal verlies van de drie regeringspartijen gaat slechts in zeer beperkte. mate gepaard met winst voor de PVV en voor AGALEV. De verschuiving werkt bijna uitsluitend in het voordeel van de twee partijen, Vlaams Blok en ROSSEM, die zich in de marge van de Belgische democratie bewegen. Hun gezamenlijke netto-winst in Vlaanderen en Brussel bedraagt 488. 000 stemmen.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“In de pleidooien van wie zich tegen dramatiserende commentaar verzet klinkt vaak de stelling door dat het gros van de kiezers op 24 november 1991 niet van partij veranderd is. Dat is uiteraard juist. Toch is aan te nemen dat voor een aantal partijgetrouwen een overstap naar het Vlaams Blok en ROSSEM in de toekomst niet uitgesloten is. Op basis van enkele enqu锚tes mag gezegd worden dat beide partijen in Vlaanderen nog over een werfreserve beschikken.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Wellicht zien we de uitslag van 24 november 1991 beter als het (voorlopig?) eindpunt van een ontwikkeling die al enige tijd aan de gang is. Dat de Belgische politiek eigenlijk erkend zou moeten worden als een bedrijf-in moeilijkheden is al langer voelbaar. De knipperlichten waren er: de openbare schuld, het verlies aan prestige op de internationale sc猫ne, de mediakritiek op de politieke klasse, de desinteresse van de jongeren. Wij hebben met zijn allen het onweer echter niet (willen) zien aankomen. Bovendien, wat Vlaanderen op 24 november 1991 overkwam is niet typisch Vlaams. Het is elders, in sommige van onze buurlanden (Frankrijk: het Front N ational, Denemarken en Noorwegen: een anti-belastingpartij, Duitsland: de Republikaner), al allemaal eens vertoond. Het is bijgevolg veeleer de vraag waarom een partij als ROSSEM niet vroeger op het toneel verschenen is en waarom de doorbraak, ook buiten het Antwerpse, van het Vlaams Blok er pas in 1991 is gekomen.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Zijn deze Vlamingen nu richt卯ng-ROSSEM gegaan omdat de ludieke dimensie daar nog meer uitgesproken was? AGALEV trok vroeger ook protest- of spijtstemmen aan. Gingen die nu naar het Vlaams Blok omdat deze formatie als een krachtiger megafoon voor het uiten van protest beschouwd wordt? Er speelt wellicht nog iets anders. AGALEV is een voorstander van het opleggen van strenge limieten, ook aan de consumptie van tal van goederen. Dat staat haaks op de wijd verspreide vraag naar ongebonden vrijheid, ook en misschien vooral bij jongeren.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Van het Vlaams Blok kan men zeggen dat het de verworvenheden van de Franse revolutie zoals de. nadruk op broederlijkheid en gelijkheid - verwerpt of minstens zeer beperkend interpreteert ('Eigen volk eerst'). Die formatie huldigt ook een strenge arbeidsethiek: de verdeling van inkomen en allerlei sociale voorzieningen moeten zo nauw mogelijk gebonden worden aan het leveren van (economische) prestaties. Het Vlaams Blok wil bovendien dat het handelen van het individu zeker op het stuk van gezin, huwelijk en voortplanting - strikt aan de traditionele limieten van ethische aard zou onderworpen worden, Het gedachtengoed van ROSSEM is in zijn huidige staat erg vaag en incoherent, maar in ieder geval staat vast dat het geen verwantschap vertoont met wat hierboven van het Vlaams Blok is gezegd. Wat vooral opvalt zijn de libertijnse klemtonen en daarmee ligt het 'programma' van ROSSEM nogal dicht in de buurt van dat van de PVV. Een uiting daarvan is het ROSSEM-pleidooi voor de privatisering van de sociale zekerheid.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Overeenkomsten zijn er wel in de evaluatie van de politiek in Belgi毛. Beide partijen bestempelen de huidige gang van zaken als volkomen verwerpelijk. Allebei sturen zij aan op een drastische sanering van het politiek bedrijf. Ook zijn er gemeenschappelijke stijlkenmerken: een neiging tot verbaal geweld is er 茅茅n van. Een ander is het verheffen van wijdverspreide stereotypen (in de trant van 'de migranten pakken ons werk af' of 'in de politiek is het allemaal 茅茅n pot nat' en 'alle politici zijn zakkenvullers') tot partijpolitieke slogans. In die zin hebben het Vlaams Blok en ROSSEM allebei een demagogische inslag. Op dat punt zijn ze onderling verwisselbaar. Het zou dus kunnen dat kiezers van ROSSEM bij het verdwijnen van deze partij - wat, gegeven de wankele positie van haar stichter, niet ondenkbaar is - probleemloos naar het Vlaams Blok overstappen. Zo bezien heeft Van Rossem een werfreserve voor het Vlaams Blok aangelegd.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Interessant is ook de vergelijking met de Waalse kieskantons, waar een partij 脿 la ROSSEM ontbrak. Het aantal blanco en ongeldige stemmen is er gestegen van 6, 7% in 1987 naar 8,0% in 1991. Bovendien ligt het aandeel van de afwezige kiezers in Walloni毛 zelfs op 8, 3 % .”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Het minimaliseren van wat op 24 november 1991 zichtbaar is geworden. Er zijn tal van goede redenen om de uitspraak van de Vlaamse kiezers ernstig te nemen. Het Vlaams Blok en ROSSEM hebben bijna een half miljoen stemmen gewonnen. Evenveel andere kiesgerechtigden (499. 735 om precies te zijn) zijn niet naar het stemlokaal gekomen of hebben een blanco of ongeldig bulletin gedeponeerd. Anders geformuleerd : CVP-SP, PVV, Volksunie en AGALEV hebben slechts 7 5 % van het kiezerskorps aangesproken.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991

“Nu de democratie onder vuur ligt, wordt ook van de media verwacht dat zij hun verantwoordelijkheid opnemen. Onprofessionele behandeling van verschijnselen als ROSSEM en het Vlaams Blok kan immers grote gevolgen hebben. Misschien is voor de journalisten nu de tijd gekomen om hun gedragscode opnieuw te bekijken.”
― Mark Elchardus, De betekenis van 24 november 1991