O Lucas είναι ευτυχισμένος. Και για να το πετύχει αυτό απομάκρυνε τον ένα παράγοντα που κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους: τους άλλους ανθρώπους. ΠάO Lucas είναι ευτυχισμένος. Και για να το πετύχει αυτό απομάκρυνε τον ένα παράγοντα που κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους: τους άλλους ανθρώπους. Πάρα πολύ φίλος μου! Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να είναι κοινωνικό ζώο αλλά όπως έχει δείξει η ιστορία ανά τους αιώνες, είναι κυρίως ζώο που έχει ανάγκη από ψυχοθεραπεία. Πόση ταύτιση πια...
Σ' αυτό το φαινομενικά θεότρελο αφήγημα, ο Fredrik Backman καταφέρνει να χωρέσει το σουρεαλισμό της σύγχρονης εποχής που ολοένα απομακρύνεται από τη συντροφικότητα και μια αγωνιώδη προσπάθεια για επαφή και ...more
Λοιπόν, το Σπιτάκι στο Λιβάδι είναι ένα κλασικό δείγμα Παπαδιαμαντικής αφήγησης: γλώσσα σαν μετάξι, περιγραφές που στάζουν ρομαντισμό, ατμόσφαιρα που Λοιπόν, το Σπιτάκι στο Λιβάδι είναι ένα κλασικό δείγμα Παπαδιαμαντικής αφήγησης: γλώσσα σαν μετάξι, περιγραφές που στάζουν ρομαντισμό, ατμόσφαιρα που θυμίζει ελληνικό τοπίο ζωγραφισμένο με φτερό. Και μετά έρχεται το νερό. Πολύ νερό. Βροχές, πλημμύρες, καταποντισμοί, λες και ο Παπαδιαμάντης ήθελε να κάνει τον Νώε να νιώσει λίγη αλληλεγγύη.
Η ιστορία αφορά ένα μικρό σπιτάκι που βρίσκεται σε μια τοποθεσία που μάλλον δεν πέρασε από πολεοδομία. Στο πρώτο μισό, όλα είναι ειδυλλιακά: τοπίο, άνθρωποι, γλώσσα. Στο δεύτερο μισό, οι ουρανοί ανοίγουν και το διήγημα μετατρέπεται σε μια υδάτινη τραγωδία όπου η φύση δείχνει ποιος κάνει κουμάντο. Οι χαρακτήρες συμπαθείς αλλά μοιάζουν περισσότερο με σταγόνες μέσα στο ορμητικό ρεύμα της αφήγησης παρά με ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Όμορφη γλώσσα, δυνατό ύφος, αλλά από πλοκή... ένας παρατεταμένος και καλογραμμένος μετεωρολογικός εφιάλτης. 3/5...more
Αν το χιόνι ήταν σύμβολο της απόλυτης μοναξιάς, τότε ο Παπαδιαμάντης το έκανε να πέφτει ασταμάτητα πάνω από την ψυχή του κεντρικού του ήρωα, ενός γέροΑν το χιόνι ήταν σύμβολο της απόλυτης μοναξιάς, τότε ο Παπαδιαμάντης το έκανε να πέφτει ασταμάτητα πάνω από την ψυχή του κεντρικού του ήρωα, ενός γέρου ρακένδυτου, που βρίσκεται μεθυσμένος μέσα στο κρύο, χαμένος σε σκέψεις για έναν έρωτα που ποτέ δεν του ανήκε. Και ενώ το αλκοόλ τού χαρίζει μια στιγμιαία ψευδαίσθηση ζεστασιάς, το αναπόφευκτο τον περιμένει. Ο έρωτας δεν τον έσωσε ποτέ, ούτε και τώρα θα το κάνει αλλά συμπυκνώνει μέσα σε λίγες σελίδες μια ολόκληρη ζωή γεμάτη πόνο, απωθημένα και ανεκπλήρωτες λαχτάρες.
Με την κλασική του ικανότητα να αποτυπώνει την ελληνική κοινωνία της εποχής, τη λαϊκή τάξη, τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση, ο Παπαδιαμάντης δεν γράφει ένα απλό ρομαντικό διήγημα, αλλά έναν σπαρακτικό μονόλογο ύπαρξης. Και με την υπέροχη μουσικότητα της γραφής του σε πρώτο πλάνο....more
Σε ένα ανώνυμο χωριό της Κολομβίας (*cough**Macondo**cough*), κάποιος αρχίζει να κολλάει σατιρικές αφίσες που αποκαλύπτουν τα μυστικά των κατοίκων. ΦαΣε ένα ανώνυμο χωριό της Κολομβίας (*cough**Macondo**cough*), κάποιος αρχίζει να κολλάει σατιρικές αφίσες που αποκαλύπτουν τα μυστικά των κατοίκων. Φανταστείτε το σαν ένα facebook του 20ού αιώνα, όπου το wall είναι κυριολεκτικά ο τοίχος της πλατείας και οι ειδοποιήσεις έρχονται σε μορφή κουτσομπολιού. Οι περισσότεροι κάτοικοι προσπαθούν να αγνοήσουν τα ανώνυμα μηνύματα, αλλά –όπως και με τα σημερινά σχόλια στο διαδίκτυο� αυτό είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις.
Ο Gabo μετατρέπει το καθημερινό δράμα σε μια κωμωδία παρεξηγήσεων, όπου οι ήρωες τρέχουν πανικόβλητοι, προσπαθώντας να κρύψουν τα άπλυτά τους, ενώ ταυτόχρονα αναρωτιούνται ποιος είναι ο μυστηριώδης admin που διαχειρίζεται αυτό το πρωτόγονο φόρουμ. Καθώς η ένταση κορυφώνεται, ο συγγραφέας μας θυμίζει ότι η μικροπρέπεια, ο φόβος και η ανάγκη του ανθρώπου να ελέγχει τις ζωές των άλλων δεν έχουν εποχή και σίγουρα δεν έχουν πατρίδα -απλώς αλλάζουν μορφή- ταυτόχρονα κλείνοντας το μάτι στον αυταρχισμό της εξουσίας (γιατί καμία κωμωδία δεν είναι απαλλαγμένη από σοβαρότητα).
Η Κακιά Ώρα είναι μια πιο πολιτική και προσγειωμένη πλευρά του García Márquez, χωρίς τη μαγική αχλή των άλλων έργων του, αλλά με την ίδια οξυδέρκεια. Και αν μη τι άλλο, είναι μια υπενθύμιση ότι το κουτσομπολιό ήταν, είναι και θα είναι η πιο ανεξάντλητη πηγή ταραχής ακόμα και χωρίς σύνδεση στο διαδίκτυο....more
Καινούργια χρονιά, παλιά σοφία. Μέρα Φώτισης σήμερα και συμβολικά να το πάρεις, δεν θα μπορούσα να βρω πιο ταιριαστό συνδυασμό από τα αποφθέγματα του Καινούργια χρονιά, παλιά σοφία. Μέρα Φώτισης σήμερα και συμβολικά να το πάρεις, δεν θα μπορούσα να βρω πιο ταιριαστό συνδυασμό από τα αποφθέγματα του Μάρκου Αυρήλιου, του οποίου τα τσιτάτα ίσως και να είναι τα πιο αγαπημένα ντόπιων και αλλοδαπών ινφλουένσερζ και τα βρίσκουμε από σοβαρά φιλοσοφικά δοκίμια μέχρι Instagram posts με ηλιοβασιλέματα. Πριν από αυτούς, όμως, διαμόρφωσαν τη σκέψη και τη φιλοσοφία εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τους αιώνες, γεγονός που μόνο οι πολύ σημαντικές δημιουργίες έχουν τη δύναμη να κάνουν.
Άλλο ένα έργο υπεράνω κριτικής, κυρίως γιατί θα το βρούμε σχεδόν καθημερινά μπροστά μας παρά τα 2000 χρόνια του. Δε νομίζω να υπάρχουν πολλά κείμενα που να μπορούν να υπερηφανευθούν για κάτι τέτοιο....more
Ένα απολαυστικό Q&A γύρω από το διάστημα, την αστροφυσική και την επιστήμη γενικότερα, με το δάσκαλο Neil deGrasse Tyson να ενσαρκώνει το Merlin, ένανΈνα απολαυστικό Q&A γύρω από το διάστημα, την αστροφυσική και την επιστήμη γενικότερα, με το δάσκαλο Neil deGrasse Tyson να ενσαρκώνει το Merlin, έναν επισκέπτη από το γαλαξία της Ανδρομέδας συνομήλικο της Γης και παρατηρητή όλων των επιστημονικών γεγονότων που συνέβησαν στη διάρκεια της ιστορία Της. Κι εμένα όπως πάντα να δηλώνει άμπαλος απέναντι στο σύμπαν και την αστροφυσική γενικότερα αλλά με πολλή όρεξη να μάθει.
Δεν είναι μυστικό πως αγαπώ το Neil deGrasse Tyson και το χειμαρρώδη τρόπο που σε παρασύρει στην αγάπη του για την επιστήμη, οπότε και το 4/5 λίγο είναι....more
Το πιο γνωστό έργο του Μολιέρου; Δεν ξέρω (αν και έτσι φαίνεται) αλλά ίσως και να μην έχει και τόση σημασία, γιατί το έργο του Γάλλου δημιουργού είναιΤο πιο γνωστό έργο του Μολιέρου; Δεν ξέρω (αν και έτσι φαίνεται) αλλά ίσως και να μην έχει και τόση σημασία, γιατί το έργο του Γάλλου δημιουργού είναι υπεράνω κριτικής έτσι κι αλλιώς. Θα πω μόνο πως το απόλαυσα πολύ και για τη δροσιά της γραφής και για τη διαχρονικότητά του.
Ένα απόλυτα ενήλικο βιβλίο με παιδικό περιτύλιγμα. Διαφθορά της εξουσίας, πολιτικά παιχνίδια, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, δολοφονίες, προπαγάνδα, χΈνα απόλυτα ενήλικο βιβλίο με παιδικό περιτύλιγμα. Διαφθορά της εξουσίας, πολιτικά παιχνίδια, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, δολοφονίες, προπαγάνδα, χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Θα μπορούσε να διαδραματίζεται στο Βυζάντιο, να το έχει γράψει ο George R.R. Martin, να γίνει η επόμενη σειρά εποχής αλλά η θεία Τζο το σώζει στις τελευταίες 150 σελίδες με στοιχεία fantasy, όμορφη γλώσσα γεμάτη ιδεαλισμό κι ελπίδα και προτροπή για αντίσταση και μάχη.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και χωρίς να είναι κακό, δε μου τα είπε. Σαν να ήθελε να γράψει για μεγάλους, καλλώπισε λίγο τους διαλόγους, έβαλε ένα χαριτωμένο εξώφυλλο και πολύ όμορφη εικονογράφηση κι έτοιμο το μπεστ σέλλερ! Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ickabog—δε� ξέρει ακριβώς αν θέλει να είναι μια σκληρή αλληγορία για ενηλίκους ή ένα παραμύθι για παιδιά.
3/5 (και με αρκετή επιείκεια - ας όψεται ο αγαπημένος Stephen Fry που αφηγήθηκε το audiobook)...more
Πριν ξεκινήσει να γράφει για δράκους στο Westeros, για απέθαντα ζόμπι και αιώνιους χειμώνες, ο George R.R. Martin έγραφε σενάρια για τη Ζώνη του ΛυκόφΠριν ξεκινήσει να γράφει για δράκους στο Westeros, για απέθαντα ζόμπι και αιώνιους χειμώνες, ο George R.R. Martin έγραφε σενάρια για τη Ζώνη του Λυκόφωτος, την Πεντάμορφη και το Τέρας (όχι της Disney, αυτό με τη Linda Hamilton του Εξολοθρευτή - το έβλεπα κιόλας!). Ακόμα πιο πριν καταπιανόταν με σύντομες ιστορίες όπως αυτή.
Σαφώς επηρεασμένο από το Stephen King (Thinner εσύ;), ένα πολύ ατμοσφαιρικό και γοργόρυθμο θρίλερ που δε θα απογοητεύσει τον αναγνώστη αλλά ούτε θα τον αφήσει χωρίς ανάσα....more
Δεν ξέρω αν ο Μολιέρος είναι ο πατέρας της φαρσοκωμωδίας αλλά απόλαυσα αυτό το θεατρικό όσο λίγα. Ίσως όχι τόσο διαχρονικό ως προς το κοινωνικό πλαίσιΔεν ξέρω αν ο Μολιέρος είναι ο πατέρας της φαρσοκωμωδίας αλλά απόλαυσα αυτό το θεατρικό όσο λίγα. Ίσως όχι τόσο διαχρονικό ως προς το κοινωνικό πλαίσιο (απόλυτα, ωστόσο, όσον αφορά την ανθρώπινη φύση) αλλά εξαιρετικά χαριτωμένο....more
Loading...
