"Ο Καλντερά έσβησε το φως του διαδρόμου. Ο Ελιάς δεν κατάλαβε γιατί αυτό το σκοτάδι. Τότε ο ηλικιωμένος άντρας τον αγκάλιασε. [...] υπάκουε σε έναν πα"Ο Καλντερά έσβησε το φως του διαδρόμου. Ο Ελιάς δεν κατάλαβε γιατί αυτό το σκοτάδι. Τότε ο ηλικιωμένος άντρας τον αγκάλιασε. [...] υπάκουε σε έναν πανάρχαιο, ξεχασμένο κανόνα"....more
"Αν όλοι οι άνθρωποι έχτιζαν τα σπίτια τους με τα ίδια τους τα χέρια και φρόντιζαν με απλότητα για το φαί τους, μπορεί να αναπτύσοονταν πολύ η ποίηση "Αν όλοι οι άνθρωποι έχτιζαν τα σπίτια τους με τα ίδια τους τα χέρια και φρόντιζαν με απλότητα για το φαί τους, μπορεί να αναπτύσοονταν πολύ η ποίηση και η μουσική, απαράλλαχτα όπως και τα πουλιά πάντα τραγουδούν όταν κάνουν αυτή τη δουλειά. Αλίμονο όμως, εμείς είμαστε σαν τους κούκους που γεννούν σε φωλιές χτισμένες από άλλα πουλιά και δε δίνουνε χαρά σε κάνενα ταξιδιώτη με τα τσιρίγματά τους. Ως πότε θα αφήνουμε τη χαρά της κατασκευής στους μαραγκούς; Τι σημαίνει η λέξη "αρχιτεκτονική" για τη μεγάλη μάζα των ανθρώπων; Σ' όλα μου τα ταξίδια, ποτέ δε συνάντησα άνθρωπο ν' ασχολείται με το ευχάριστο και απλό έργο να χτίζει το σπίτι του. Ανήκουμε στην κοινότητα. Δεν είναι μόνο ο ράφτης που καταγίνεται με τη ειδική του δουλειά. Είναι, άλλο τόσο, ο ιεροκύρηκας, ο έμπορος, ο γεωργός. Πού παίρνει τέλος πια αυτή η κατανομή της εργασίας; Και ποιο σκοπό έχει; Χωρίς αμφιβολία θα υπάρχουνε και άνθρωποι που σκέπτονται για λογαρισμό μου. Μα αυτό δε σημαίνει πως εγώ πρέπει να πάψω να σκέφτομαι."...more
"όταν το απρόσωπο που τον περιβάλλει, η εποχή η ίδια, παρά την εξωτερική της ενεργητικότητα, στερείται κατά βάση στόχων και ελπίδων, εάν του αποκαλύπτ"όταν το απρόσωπο που τον περιβάλλει, η εποχή η ίδια, παρά την εξωτερική της ενεργητικότητα, στερείται κατά βάση στόχων και ελπίδων, εάν του αποκαλύπτετε στα κρυφά ως απελπις, δίχως προοπτική και εν απορία και αντιφάσκει μια κενή σιωπή στο ερώτημα που τίθεται, συνειδητά ή ασυνείδητα, αλλά πάντως κατά κάποιον τρόπο τίθεται, για κάποιο τελικό, περισσότερο από προσωπικό, απόλυτο νόημα κάθε προσπάθειας και δραστηριότητας, τότε, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις πιο πλούσιου ανθρωπισμού, θα είναι σχεδόν αναπότρεπτη κάποια παραλυτική επίδραση αυτής της κατάστασης, η οποία μέσω του Ψυχικού και ηθικού μπορεί να απλωθεί κυριολεκτικά μέχρι το φυσικό και οργανικό τμήμα του ατόμου. Η διάθεση για σημαντικό λεργο, που υπερβαίνει το μέτρο της συνηθισμένης προσφοράς, χωρίς η εποχή να γνωρίζει μια ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα "Γιατί;", προϋποθέτει ή ηθική μοναξιά και αμεσότητα, η οποία σπάνια απαντάται, η πολύ σκληροτράχηλη ζωτικότητα."...more
"'Ηταν κάποιος που ξεχώριζε όπως ένας άνθρωπος που φοράει ένα πορτοκαλί κωνικό καπέλο σ' ένα τρένο γεμάτο επιβάτες που πάνε στη δουλειά τους"."'Ηταν κάποιος που ξεχώριζε όπως ένας άνθρωπος που φοράει ένα πορτοκαλί κωνικό καπέλο σ' ένα τρένο γεμάτο επιβάτες που πάνε στη δουλειά τους"....more
Loading...
