ŷ������

این کتاب یه نوستالژی کامل بود؛ پر از خاطره بود؛ پر از شیرینی ترانه و آهنگ هایی که همیشه دوستشون داشتم و از شنیدنشون لذت بردم
:
"...بوی عیدی، بوی توپ، بوی کاغذ رنگی"
"...ما دو تا ماهی بودیم، توی دریای کبود"
"...بوی گندم مال من، هرچی که دارم مال تو"
"...من نیازم(نمازم) تورو هرروز دیدنه"
"...داره از ابرسیا خون می چکه"
"...کمی با من مدارا کن، صبوری کن، تحمل کن، منِ گم را تو پیدا کن"
"...واسه تو قد یه برگم، پیش تو راضی به مرگم"
"...فصلی که من با تو ما شد، فصل سبز خواهشِ برگ"
"...لالا لالا دیگه بسه گل لاله"
"...روز پاییزی میلاد تو در یادم هست"
"...بگو پس فرفره ی چارپر کاغذی کجاس، چشم کی دنبال دنباله ی بادبادک ماس"
"...تو ای نایاب، ای ناب، مرا دریاب، دریاب"
"آبی دریا قدغن، شوق تماشا قدغن، عشق دو ماهی قدغن، با هم و تنها قدغن، برای عشق تازه اجازه بی اجازه..."
"...اولین بار اولین بار، اولین دل دل دیدار"
...

بعضی از ترانه ها رو کمتر شنیده بودم و یادم نبود، یه سری رو هم اصن نشنیده بودم. با این کتاب برای خودم یه جشن موسیقی خودمونی گرفتم، همه ی ترانه ها رو روی آهنگ ها گوش دادم. این باعث شد بیشتر از همیشه ایمان بیارم به این که "ترانه یعنی شکار زمان های از دست رفته. با ترانه است که خود را به دیروز و امروز و همیشه ی جهان سنجاق می زنی. ترانه کمی اکسیژن به خانه ات می آورد. ترانه یعنی: آرشیو خاطره ها. ترانه یعنی: تقویم، روزشمار و بغض شمار سرزمین ها. ترانه یعنی: حافظه ی ما!"

حسن ختام این برنامه با ترانه ی ماندگار زیر از این مجموعه
:
�� �� �� ♫♫ �� ��

رستنی ها كم نیست، من و تو كم بودیم
خشك و پژمرده و تا روی زمین خم بودیم
گفتنی ها كم نیست، من و تو كم گفتیم
،مثل هذیان دم مرگ
از آغاز چنین درهم و برهم گفتیم
دیدنی ها كم نیست، من و تو كم دیدیم
،بی سبب از پاییز
جای میلاد اقاقی ها را پرسیدیم
چیدنی ها كم نیست، من و تو كم چیدیم
،وقت گل دادن عشق روی دار قالی
بی سبب حتی پرتاب گل سرخی را ترسیدیم
خواندنی ها كم نیست، من و تو كم خواندیم
من و تو ساده ترین شكل سرودن را در معبر باد
با دهانی بسته واماندیم
من و تو کم خواندیم
من و تو واماندیم
من و تو کم دیدیم
من و تو کم چیدیم
من و تو کم گفتیم
!وقت بیداری فریاد چه سنگین خفتیم
من و تو كم بودیم
من و تو اما در میدان ها
اینك اندازه ی ما می خوانیم
ما به اندازه ی ما می بینیم
ما به اندازه ی ما می چینیم
ما به اندازه ی ما می گوییم
من و تو
كم نه، كه باید شب بی رحم و گل مریم و بیداری شبنم باشیم
من و تو
خم نه و در هم نه و كم هم نه، كه می باید با هم باشیم
من و تو حق داریم
در شب این جنبش نبض آدم باشیم
من و تو حق داریم
كه به اندازه ی ما هم شده با هم باشیم
...گفتنی ها كم نیست