ŷ������

Το λοιπόν Καραγάτσης�� Μ. Καραγάτσης�� Λογοτεχνικόν ψευδώνυμον�� και το Μ. αγνώστου προελεύσεως�� οι κριτικοί κατά την προσφιλή τους τακτική περί ταμπελών, υπέθεσαν προς το Μ. προέρχεται από το ρώσικο όνομα Μίτια, αποτέλεσμα της αγάπης του συγγραφέα προς τον Ντοστογιέφσκι. Ο ίδιος βέβαια ποτέ δεν ομολόγησε κάτι τέτοιο�� Κάλλιστα θα μπορούσε να είναι Μήτσος, Μανώλης, Μίμης κλπ, κλπ.
Πάμε παρακάτω�� Το κακό με τους Έλληνες ‘κλασικούς�� είναι πως τους διδασκόμαστε αποσπασματικά στο σχολείο κι έτσι έχεις την αίσθηση πως τους έχεις διαβάσει�� Αποσπάσματα λοιπόν Καραγάτση και ποτέ ένα ολοκληρωμένο έργο του�� Ξεκίνησα λοιπόν με τη «Μεγάλη Χίμαιρα» γιατί μου άρεσε ο τίτλος (sic).
Κατ’αρχή�� , λάτρεψα το μέγεθος του βιβλίου�� Μικρό και βολικό�� Ένα «πόκετ» υψηλής αισθητικής�� Πάμε τώρα και στα λογοτεχνικά��
Η γλώσσα του Καραγάτση είναι ποίηση�� (καλά δεν περιμένατε εμένα να σας το πω��) Λυρική, λυρική, λυρική. Κι ενώ βγάζω φλύκταινες με φράσεις του στυλ: «Το άσπρο των τοίχων μεταλλάζει σε μαβί απαλό και περιπλέκεται με τους ιδιόχρωμους κυματισμούς της εσπερινής ατμόσφαιρας, σε τρόπο που η μικρή πολιτεία γίνεται σαν διάφανη, σαν αντικαθρέφτισμα οράματος μακρινού στην ύλη του αέρα �� σαν εκτοπλασματική μορφολόγηση της ύλης του αέρα, εξωπραγματική κι ονειρική», στον Καραγάτση φαντάζει απόλυτα φυσιολογική και χάνεσαι μέσα της. Βέβαια, σε ορισμένα σημεία καταντάει ακόμα κι εδώ too much�� Θέλεις να ανασάνεις��
Κεντρική ηρωίδα η Γαλλίδα (Νορμανδή) Μαρίνα, με λατρεία στους αρχαίους Έλληνες, ανοργασμική μέχρι που γνωρίζει τον Έλληνα Γιάννη ο οποίος καταφέρνει να την ξυπνήσει σαν γυναίκα. Παντρεύονται στο πατ �� κιουτ, έρχονται στη Σύρα κι ενώ όλα ωραία και καλά, το ναυάγιο της «Μαρίνας» (του ενός εκ των δύο πλοίων της οικογενείας) θα φέρει αργά αλλά σταθερά και το ναυάγιο της ίδιας της Μαρίνας και όλης της οικογένειας των Ρεΐζηδων.
Ψυχογράφημα μιας γυναίκας από έναν άντρα, έρωτας και θάνατος οι δύο βασικοί άξονες του βιβλίου. Προοικονομίες, οικογενειακά δράματα, το υπερφυσικό, οι ελληνικοί οικογενειακοί δεσμοί (ο Έλληνας από δυο πράγματα δεν γλυτώνει το προπατορικό αμάρτημα και το σόι του), μεταφορές, η θεϊκή παρουσία�� Όλα τα συστατικά και η δομή μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στο καραγατσικό έργο��
Τα διαλογικά μέρη, (π.χ. η σκηνή στο γκαλά, η συνάντηση με την Αννεζιώ��) βρίθουν από θεατρικότητα ώστε ο αναγνώστης έχει την αίσθηση πως τα βλέπει στη σκηνή. Ως σκορόφιδον καπετανοοικογένειας, δεν μπόρεσα να μην θαυμάσω τα σημεία του βιβλίου όπου αναφέρονται στη ναυτοσύνη και στα θαλασσινά ταξίδια. Άραγε ο Καραγάτσης ήταν κολλητός του Καββαδία; Εντάξει, το ξέρω παρεκτρέπομαι��
Δεν μπορώ να πω πως δεν υπήρχαν υπερβολές τόσο στη γλώσσα όσο και στην ιστορία, όμως ο άνθρωπος ήταν λογοτέχνης (πώς να το κάνουμε;) και κατάφερε να με πάει εκεί όπου ήθελε. Σαφώς οι πρώτες 150 σελίδες είναι πολύ πιο αργές από τη συνέχεια, αλλά εδώ είναι το ταξίδι που μετράει και όχι ο προορισμός��
Και τελειώνοντας, κάποια πράγματα στην Ελλάδα είναι διαχρονικά�� όπως η εφορία και η φοροδιαφυγή ένα πράμα�� Πάρτε κι ένα αποσπασματάκι περί ελληνικής εφορίας δια γραφής Καραγάτση, το έτος 1936, αν δεν απατώμαι��
«-Είμαι έξι μήνες εδώ, κι αδύνατον να υποψιασθώ τον πλούτο που κρύβεται σ’αυτ�� τα νοικοκυρόσπιτα με τη μετριόφρονα εμφάνιση. Πρέπει να μιλήσω γι’αυτ�� το ζήτημα με τον έφορο…��
«-Περιττό. Είναι πολύ καλά πληροφορημένος. Αλλά δεν έχει στοιχεία. Όλος αυτός ο πλούτος έρχεται από τα βαπόρια, δηλαδή από αντικείμενα που μετακινούνται έξω από τα χωρικά μας ύδατα. Οι ναυλώσεις γίνονται στο Λονδίνο. Τα ναύλα πληρώνονται στη Νέα Υόρκη. Φυσιολογικώς αδύνατο να διενεργηθεί έλεγχος. Καταλάβατε;»
«-Υπάρχουν τα τεκμήρια…��
«-Άκρως επικίνδυνη η αδέκαστη εφαρμογή τους. Τίποτα ευκολότερο για ένα βαπόρι από ελληνικό να μεταβληθεί σε παναμαϊκό. Όπως τίποτα δεν εμποδίζει τον κύριό του να εγκατασταθεί στο Εξωτερικό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κατοικούν στην Ελλάδα όχι από ανάγκη, αλλά από αγάπη. Αν πληρώνουν φόρους, το κάνουν μονάχα από πατριωτισμό. Πρέπει ο έφορος να έχει υπόψη του αυτές τις λεπτομέρειες, πριν αποφασίσει να τους σφίξει…��
Τσακαλώτε τα’ακού��;;;
Με αυτά και με άλλα
9,5/10 (γιατί κάποιες στιγμές, ο βερμπαλισμός έπεσε πολύς βαρύς��)