ŷ������

عجیب است که قوی ترین رمان های فارسی (از جمله همسایه ها، روزگار دوزخی آقای ایاز، شب هول، جن نامه، سنگ صبور و بالاتر از همه - به نظر من - همین خسرو خوبان) هیچ کدام اجازۀ چاپ ندارند و بعد می نشینیم و با تعجب هرچه تمام تر از هم میپرسیم چرا رمان فارسی ضعیف شده؟ ضعیف شده، چون به قوی ها اجازۀ چاپ نداده ایم. به رمان هایی که قد و قامت و سر و گردن رمان های بالا را دارند اجازۀ چاپ داده نمی شود و در عوض دنیای هزار بار خوانده شده هزار بار دیگر چاپ میشود و دیگر خوانده هم نمی شود.
خسرو خوبان به نظر من میتواند بهترین رمان فارسی خوانده شود.
ترکیبی غریب و میخکوب کننده از رمان سیاسی و فانتزی؛ نثری که پیشینۀ یک عمر ادبیات فارسی را بازتاب می دهد و در عین حال معاصر است؛ جهانی به وسعت و پیچیدگی و جذابیت جهان تالکین، که از فرهنگ بومی و مواد اولیۀ بکر بهره می برد؛
آیا ممکن است روزی برسد که ادبیاتی ها دست از سر بوف کور بردارند و به اینطور آثار هم نگاهی بیندازند؟
فایل پی دی اف کتاب رو میتونید از این لینک دانلود کنید:



اینم یه گفتگوی جالب با رضا دانشور فقید که به نظرم میتونه شنیدنی باشه: