ŷ������

این است انسان، چکیده و نقشه ی راهی ست از زبان خود نیچه که کارنامه ی فعالیت های خود را در آن شرح می دهد. برای آشنایی هر چه بیشتر با انگیزه های نگارش کتابها، خواندن این کتاب ضروری می نماید.
مسئله ای که این کتاب ما را متوجه خود می کند این است که نیچه دیدی فراتر از دیگران و حتی «تمدن» برای خود قائل می شود. به عبارت دیگر، لحن بیان مغرورانه است. باید اذعان داشت که این لحن بسیار قابل قبول است. زیرا نوشته های نیچه از قبل اثبات کرده است که چقدر با فیلسوفان دیگر تفاوت دارد و چه مسئلی را برای اولین بار مطرح ساخته است. او در اندیشه های خود به عناصری حمله می کند که انسان هرگز فکر نمی کرد منفی و یا مضر باشند. اخلاق، مهم ترین عنصری ست که نیچه آبرویی برای آن باقی نمی گذارد. روحانیت، کلیسا، متألهان، عناصری دیگر است که در نظام فلسفی نیچه با دلایل مثبت مورد تخریب قرار می گیرند.
اندیشه های وی چیزی کمتر از 50 سال دیگر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و امروزه، در قرن 21 بزرگترین و درخشان ترین اندیشه ها متعلق به نیچه است.