ŷ������

تا به من گوش دهی،
کلماتم
گاه نازکی می‌گیرن��
چون رد گاکیان بر ساحل

دستبندی، از زنگوله‌ها�� مست
برای دست‌ها�� چون انگورْ نرمت

و من نظاره می‌کن�� از دور به کلماتم
- بیشتر از آن تو هستند، تا از آن من -
که از درد کهن من بالا می‌روند�� چون پیچک

بالا می‌روند�� همچنان که از دیوارهای نمور
گناه این بازی بی رحم به گردن توست
می‌گریزن�� از کنام تاریکم
هر چه را می‌آکن�� تو، هر چه را می‌آکن��

پیش از تو، آنان پر می‌کردن�� انزوایی را که تو پر کردی
و آشناترند از تو به اندوهم

حال می‌خواه�� برایت بگویند
آنچه من می‌خواه�� بگویمت
تا گوش دهی، همان گونه که من می‌خواه�� گوش دهی

باد اضطراب بر آن‌ه�� هنوز می‌خز��
گردباد رؤیاها هنوز گاهی از پا درشان می‌افکن��
به صداهای دیگری گوش می‌ده�� در صدای دردناک من

لیک کلمات من از عشق تو لکه‌دا�� می‌شو��
هر چه را می‌انبار�� تو، هر چه را می‌انبار��

من آن‌ه�� را
می‌کش�� به رشتهٔ دستبندی بی‌پایا��
برای دست‌ها�� سفیدِ چون انگورْ نرمت