ŷ������

وقتی مستند محاکات غزاله علیزاده را می‌دیدم�� با آن زندگی و حاشیه ها و مرگ خودخواسته، با خودم فکر میکردم چطور ممکن است این غزاله همان نویسنده خانه ادریسی ها باشد؟ دنبال ردپایی می گشتم تا این اثر را به آن زندگی پیوند بزند.

ارتباط بین دو اثر زمانی آشکار میشود که هم از ظاهر و حواشی این زندگی و هم فرم و سطح آن داستان فراتر رویم. در بطن خانه ادریسی ها با تمام فراز و فرودهای تاریخی و سیاسی اش یک اتفاق مهم جای دارد. نزدیک شدن اهالی خانه به غریبه هایی که در ابتدا جمع اضداد تلقی می‌شون�� اما در هیاهو و اختلافات و تجمع‌ها�� ناهمگون‌شا�� می‌توا�� سیر یک نوع نزدیک�� یا شبیه‌شد�� را دید و احساس کرد.

به زندگی غزاله علیزاده که مینگریم، با نگاه گاه گزنده کارگردان و خانواده توام با نقدی بر نابهنجاری و عیاشی‌ها�� غریب مواجه می‌شوی�� که در تضاد با دیدگاه رمانتیک و روشنفکرانه آشنایانی سرشناس به نظر می‌آی��. اما کلید فهم مهمانی‌ه�� و مراودات غریب را شاید باید در عمق تنهایی های غزاله نویسنده جستجو کرد.

تنهایی‌های�� که از دل مهمانی‌ها�� بزرگ و تجمعات ناهمگون به دنبال همان نزدیکی و شبیه شدن‌ها�� خانه ادریسی‌هاس�� که رخصتی به بروز تنهایی ها ندهند. تلاشی که در دنیای واقعی شاید به ثمرننشست و تبدیل به رنجی الهام بخش یک داستان بزرگ شد