ŷ������

دو تا چیز تو دنیای ادبیات وجود داره که من هنوز نتونستم باهاشون ارتباط برقرار کنم یکیش آمریکای لاتینه و اون یکی داستان کوتاه.
معلم ادبیاتم میگفت داستان کوتاه برای آدم های شاغلیه که نمیتونن وقت زیادی برای رفتن تو فضای داستان های بلند بذارن و به نظرم همین قضیه است که باعث میشه داستان کوتاه عليرغم اثرگذاری لحظه ای که داره خیلی سریع از یاد بره. وقتی یه رمان بلند میخونی ناخودآگاه تا مدتی که کتاب رو تموم کنی تو اون فضا زندگی میکنی درحالیکه که زندگی تو داستان کوتاه فقط ۳۰ دقیقه یا کمتر طول می‌کش�� . خیلی کم پیش میاد که من یه مجموعه داستان کوتاه رو بخونم و بعدش وقتی اسم داستان یا حتی کتاب رو بهم بگین یادم باشه که درمورد چی بود درحالیکه در مورد رمان های بلند میتونم براتون جمله موردعلاقم از کتاب رو هم بگم .
اما در مورد خود کتاب باید بگم که واقعا داستان های خوبی داشت و شاید باعث شد کم‌ک�� دلم بخواد بیشتر داستان کوتاه بخونم اما فعلا تا همینجا بسه .