Å·±¦ÓéÀÖ

Fuck, dit boek was zo goed. Ik heb nog nooit gehuild bij het lezen van een boek, tot nu.

Een tijdje terug heb ik in De Groene Amsterdammer het essay "Wat het leven mooi maakt" van Lieke gelezen (komt ook terug in dit boek!!) en vond dat zo onwijs scherp en interessant. Toen was ik zoekende naar een boek wat ik gratis via mijn Kobo account kon lezen (want ik gebruik mijn abonnement te weinig... oeps) en heb GELUKKKIIIGG voor dit boek gekozen, wauw.

Dit boek... Lieke schrijft over de dood, wetenschap, UFO's, het bovennatuurlijke, God, ons bewustzijn etc. etc. Op de een of andere manier omschrijft Lieke allerlei gedachten waar ik mee rond loop maar gewoon niet verwoord krijg, en zet ze dan vervolgens perfect op papier. Het is zo slim, scherp, grappig, pijnlijk, mooi, alles.

Ik heb echt zo veel opgestoken van dit boek maar een paar dingen uitgelicht: wees nooit strikt in je eigen opvattingen, de misschien's in het leven maken het de moeite waard, bij twijfel WEL doen, en we vinden allebei Alanis Morissette leuk :) Ik zou het echt iedereen aanraden om dit boek te lezen.

"Dit is het dichtst bij een openbaring dat je als mens kunt komen: niet de wetenschap dat er een God bestaat, maar de wetenschap dat je het jezelf toestaat te geloven in dingen die je niet kunt toetsen."

"Sterven is... verharden in het onbewustzijn. Dat is een mooie omschrijving van de dood"

"Bang ben ik nog wel voor alle momenten ervóór, waarop iedere handeling de laatste keer die handeling is. De laatste keer de supermarkt. De laatste keer bloedprikken. De laatste keer een gevulde koek. Alle boeken die je voorbij ziet komen waarvan je weet: die ga ik sowieso niet meer lezen. Die paniek valt vanaf daar als dominostenen het heden in."