ŷ������

“وقتی آدم به تاریکی نگاه میکند، به آنجا، میداند که چه چیزها ممکن است باشد، اما نمیداند چه ها میگذرد. برای همین است که در تاریکی خیلی خبرهاست.”
― هوشنگ گلشیری, شازده احتجاب

“مراد گفت:شازده جون,شازده احتجاب عمرش را داد به شما.
شازده پرسد:احتجاب؟
مراد گفت:نمیشناسیدش؟پسر سرهنگ احتجاب,نوه شازده بزرگ,نبیره جدکبیر افخم امجد.خسرو را می گویم,همان که روز سلام می ایستادپهلو دست شازده بزرگ دست می کشید روی موهایش و می گفت:پسرم تو مثل پدرت قرمساق نشی.
شازده گفت:آهان.
-سل گرفت,بدنش شده بود مث دوک.دیگه نمی شدشناختش.خدا بیامرزدش.”
― هوشنگ گلشیری, شازده احتجاب

“... انتخاب هرچه بی دلیل تر باشد بهتر است. کسی که برای کشتن یک آدم دنبال بهانه میگردد هم قاتل است و هم دروغگو، تازه دروغگویی که میخواهد سر خودش کلاه بگذارد. اگر خواستی بکشی دلیل نمیخواهد. باید سر طرف، سینه طرف را هدف بگیری و ماشه را بچکانی، همین.”
― هوشنگ گلشیری, شازده احتجاب

“چرا پیرها همه‌ا�� لب ایوان می‌نشینند�� یا لب حوض؟”
― هوشنگ گلشیری, شازده احتجاب

“این دیگر کار فخری است. تو خانم این خونه‌ا�� فهمیدی؟ فخری باید ظرف‌ه�� را پاک بشوید، اتاق را جارو کند. و وقتی من کپلش را نیشگون گرفتم غش غش بخندد و فرار کند برود توی مطبخ.”
― هوشنگ گلشیری, شازده احتجاب

“جد کبیر هم داد می‌زن��: نَبُر، میرغضب! میرغضب هم می‌بر�� و سر بریده را می‌انداز�� جلو پای جد کبیر. شازده گفت: هیچ میرغضبی تا آن روز نشنیده بود: نبُر.. زیر و روش کن، فحرالنساء”
― هوشنگ گلشیری, شازده احتجاب