ŷ������

“از تخت پایین پرید و به سرعت لباس پوشید. او به طرف یکی از پنجره‌ه�� رفت، بعد به سمت دیگری و سعی کرد با کنار زدن پرده‌ه�� فضای بیرون را ببیند. پرده‌ه�� سنگین بودند و او نتوانست آن‌ه�� را کنار بزند. به همین خاطر، از زیرشان رد شد، اما پنجره‌ه�� هم به قدری بالا بودند که فقط می‌توانس�� منظره کوچکی را از پشت آن‌ه�� ببیند. به هر حال، مشغول تماشا شد، اما به جز دیوار و پنجره، چیز دیگری ندید. کم‌ک�� ترس برش داشت. در خانه پدربزرگ، اولین کاری که او صبح‌ه�� انجام می‌دا�� این بود که بیرون بدود تا اطراف را تماشا کند و آسمان آبی و خورشید درخشان را ببیند و به درختان و گل‌ه�� صبح به خیر بگوید. او دیوانه‌وا�� از یک پنجره به طرف پنجره‌ا�� دیگر می‌دوی�� و سعی می‌کر�� بازشان کند -مثل پرند��‌ا�� وحشی در قفس که از میان میله‌ه�� به دنبال راه فرار بگردد. او مطمئن بود که اگر بتواند بیرون را ببیند، حتما می‌توان�� کمی سبزه و چمن پیدا کند؛ چمن‌های�� سبز که برف‌ها�� روی آن‌ه�� در حال آب شدن هستند.
دخترک پنجره را هل داد و خیلی تلاش کرد، اما انگشتان کوچکش به چارچوب و قفل نرسیدند و پنجره‌ه�� همان‌طو�� بسته باقی ماندند. پس از مدتی، با خود گفت: «شاید اگر از همه درها بگذرم و خودم را به پشت خانه برسانم، بتوانم کمی سبزه و چمن پیدا کنم. می‌دان�� که این جلو فقط سنگ وجود دارد.»”
― سارا قدیانی, Heidi

“- زمستان آینده بچه باید به مدرس�� برود.
کشیش ادامه داد: «معلم به تو گفته بود، اما تو توجه نکردی. قصد داری با دخترک چه کار کنی، همسایه؟»
- قصد ندارم او را به مدرس�� بفرستم.
کشیش به دایی آلپ خیره شد، به همان کسی که دست‌به‌سین�� روبه‌روی�� نشسته بود و از چهره‌ا�� می‌ش�� فهمید که چه‌قد�� کله‌ش�� و یک‌دند�� است. او پرسید: «پس دخترک چه خواهد کرد؟»
- او کنار بزها و پرندگان بزرگ می‌شو�� و آن‌ه�� هیچ‌چی�� بدی به او یاد نمی‌دهن��. به این ترتیب، او همین‌طو�� خوش‌حا�� و شاد باقی می‌مان��.”
― سارا قدیانی, Heidi