ŷ������

“دازای نویسنده بسیار صادقی بود که تمام آنچه را درونش احساس می‌کر�� بی‌کم‌وکاس�� با خواننده در میان می‌گذاش��. با این‌همه�� بعد از اتمام هر اثری، رنج می‌بر�� از این‌ک�� خوانندگانش را فریب داده باشد. به همین دلیل بارها و بارها به خاطر فریب دادن خوانندگانش از آن‌ه�� معذرت‌خواه�� کرده بود. در حقیقت، نوشتن برایش زجرآور شده بود.
در نامه‌ا�� که [دازای] برای همسرش به جا گذاشت، نوشت: «میچی عزیز! بیش از هر کس به تو عشق ورزیدم. لطفا فراموشم کن. اگر مدت زیادی می‌ماندم�� همه را زجر می‌داد�� که این خود زجری دیگر بود... اگر می‌میرم�� نه به خاطر نفرت از شما، که به خاطر نفرت از داستان‌نویس�� است...»”
― قدرت‌الل�� ذاکری, No Longer Human