ŷ������

چشم های تو اصفهان است
پل فیروزه
هزار نقش دوّار
آبی ، ارغوان ، لاجورد
به بلندای آسمان رفته ای
در هوس شبستانِ تاریکِ هزار پستو
نقشی به یاد قامت خمیده ی آن سروِ در سجود


چشم های تو اصفهان است
نقش جهان
شاهانه ترین عمارت عالم ، در حصار عبادتگاه حقیرترین مردمان
آن نگاه ِ شاهانه ی سلطان ابن سلطان ابن سلطان
از میان ستون های سر به آسمان


چشم های تو اصفهان است
هزار بازار ِ تو در تو
رهگذر در غلغله ای عظیم غرق می شود
بی اختیار ِ رفتن اش
بی اختیارِ نگاه اش
بی اختیار ِ بودن اش
گویی ماهی ، غرق در آب ، بی آنکه نشان از آب بداند


چشم های تو اصفهان است
مکار وحیله گر
دام پهن کرده برای آن ایلیاتی ترین خریدار
که آمده زیباترین میناکاری شهر را به پستوی خانه اش برد
: هزار اشرفی ؛ اینش همی ستاند و
وای ، وای ، وای
آنش نمی دهد


چشمهای تو اصفهان است
آن هنگام که زنده رود ِ تن ات ، هر قطره اش هفتاد هزار دریای بی پایان است ، غرق در شرابی به تلخی تمام تاریخ
طعم تن ات ، گس ترین شرابی است که دایه ای انداخته در روز میلاد ِ کودکی زال
طفلی رها شده در میانه ی بازار
چه کسی جرات چشیدن دارد؟


چشم های تو اصفهان است
جاودان در حصاری از قلاع ِ از میان رفته
ایلغار در پس ایلغار
مرگ در پس مرگ
اشک در پس اشک
غم آلود ِ خون و نزاع
باز همچون مرغ ِ قصه های واحه های کویر
برآمده از میان ِ آتش ِ هجوم و ویرانی


چشم های تو اصفهان است
عبادتگاهی به وسعت یک شهر
تکرار نام مقدسِ تو به هر کوی و برزن
به هر کلام و آیین
به مسجدی شه ساخت ، به ترساخانه ای جزا دهنده یا مدرسه ای مضروب ِ زید
و من ، آن ژنده کنج نشین ِ خانقاهی پنهان در کوچه ی ترسایان.

مصطفی یاوری آیین - بهمن 1390


اولین بار در کتابی از دکتر ناصر کرمی خواندم که آدونیس ، شاعر بزرگ سوری ، عبارت " چشم های تو اصفهان است " را برای بیان زیبایی و شکوه چشمان معشوق به کار برده است ، پس از آن این بیت را از آدونیس قرض گرفتم و چشمان معشوق ِ خودم را از میان اصفهان ِ شخصی ام ، بازنویسی کردم. . و بعدتر در کتابی با نام آوازهای سندباد به ترجمه ی دکتر شفیعی کدکنی، دیدم که اصل شعر از عبدالوهاب البیاتی شاعر عراقی است


در صورتی که در گودریدز نوشته های فارسی را به صورت چپ چین مشاهده می کنید، از افزونه استایلیش استفاده کنید و یا نسخه ی پی دی اف شعر را دانلود کنید.