ŷ������

“تو را آتش عشق اگر پر بسوخت.مرا بین ک�� از پای تا سر بسوخت”
― سعدی, غزلیات سعدی

“Outside of a dog, a book is man's best friend. Inside of a dog it's too dark to read.”
― Groucho Marx, The Essential Groucho: Writings For By And About Groucho Marx

“Should I kill myself, or have a cup of coffee?”
― Albert Camus

“You're on Earth. There's no cure for that.”
― Samuel Beckett

“از مرگ....
هرگز از مرگ نهراسيده ام
اگرچه دستانش از ابتذال شكننده تر بود.
هراس من -باري - همه مردن در سرزميني ست...
كه مزد گوركن
از بهاي آزادي آدمي افزون باشد.”
― احمد شاملو / Ahmad Shamlou, آیدا در آینه

“،زندگی حتی وقتی انکارش می‌کن��
،حتی وقتی نادیده‌ا�� می‌گیر��
حتی وقتی نمی‌خواهی‌ا��
.از تو قوی‌ت�� است
.از هر چیز دیگری قوی‌ت�� است

آدم‌های�� ک�� از بازداشتگاه‌ها�� کار اجباری برگشتند
.دوباره زاد و ولد کردند
،مردان و زنانی ک�� شکنجه دیده بودند
ک�� مرگ نزدیکانشان و سوخته شدن خانه‌هایشا�� را
،دیده بودند
،دوباره دنبال اتوبوس‌ه�� دویدند
به پیش بینی‌ها�� هوا‌شناس�� با دقت گوش کردند
.و دختر‌هایشا�� را شوهر دادند
.باور کردنی نیست اما همین گونه است
.زندگی از هر چیز دیگری قوی‌ت�� است”
― Anna Gavalda, Someone I Loved

“People do not change, they are merely revealed.”
― Anne Enright, The Gathering

“Some things in life are out of your control. You can make it a party or a tragedy.”
― Nora Roberts, Vision in White

“لحظه ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام ، مستم
باز می لرزد ، دلم ، دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، تیغ
های ، نپریشی صفای زلفکم را ، دست
و آبرویم را نریزی ، دل
ای نخورده مست
لحظه ی دیدار نزدیک است”
― مهدی اخوان ثالث / Mehdi Akhavan Sales

“I am interested in silences”
― Anne Enright

“Home is the place I can live with myself, without hating myself.”
― Peggy Lampman, Simmer and Smoke: A Southern Tale of Grit and Spice

“Surprising what you can dig out of books if you read long enough, isn't it?”
― Robert Jordan

“there is a place in the heart that
will never be filled

a space

and even during the
best moments
and
the greatest times
times

we will know it

we will know it
more than
ever

there is a place in the heart that
will never be filled
and

we will wait
and
wait

in that space.”
― Charles Bukowski

“ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بر دار ز رخ پرده ک�� مشتاق لقاییم”
― مولانا

“وعدتك��..أن لا أحبّـك
ثـمّ أمامَ القرارِ الكبيرِ
جَ��ب��ن��تْ
وعدتك�� أن لا أعودَ
وع����دتْ
وأن لا أموتَ اشتياقاً
وم����تْ
وعدت�� مرارا ً..وقررتُ أن أستقيلَ مراراً
ولا أتذكرُ أني استقلتْ

وعدت�� بأشياءَ أكبرَ مني
فماذا غدا ً ستقولُ الجرائدُ عنـّي
أكيدٌ ستكتبُ أني جُننتْ
أكيدٌ ستكتبُ أني انتحرتْ
وعدتك�� أن لا أكونَ ضعيفا ً..وكنتْ
وأن لا أقولَ بعينيكِ شِعرا ً..وقلتْ
وعدت�� بأن لا..وأن لا..وأن لا
وحينَ اكتشفتُ غبائي..ضحكتْ

وعدتك�� أن لا أبالي بشعركِ حينَ يمرُّ أمامي
وحينَ يتدفقَ كالليلِ فوقَ الرصيفْ
صرختْ
وعدتك�� أن أتجاهلَ عينيكِ مهما دعاني الحنين
وحينَ رأيتهما تـُمطران نجوما ً..شهقتْ
وعدتك��
أن لا أوجهَ أيّة َ رسالة َ حبٍّ إليكِ
ولكنني..رغمَ أنفي..كتبتْ

وعدتك��
أن لا أكونَ بأيّ مكان ٍ تكونينَ فيهِ
وحينَ عرفتُ بأنكِ مدعوّة للعشاءِ
!!ذ��بتْ
وعدتك��..أن لا أحبـّك
كيف��وأين��
وفي أيّ يوم ٍ تراني وعدتْ
لقد كنتُ أكذبُ من شدّة الصدقِ
والحمدُ للهِ أني كذبتْ

وعدت��..بكلّ برودٍ وكلّ غباءِ
بإحراق ِ كلّ الجسور ِ ورائي
وقررتُ بالسرّ..قتلَ جميع ِ النساءِ
وأعلنتُ حربي عليكِ
وحينَ رأيتُ يديكِ المسالمتين
ااختجلتْ
وعدت�� بأن لا..وأن لا..وأن لا
وكانت جميعُ وعودي..دُخاناً
وبعثرتهُ في الهواءِ

وعدتك�� أن لا أتلفنَ ليلا
وأن لا أفكرَ فيكِ..إذا تمرضينْ
وأن لا أخافَ عليكْ
وأن لا أقدّمَ ورداً
وأن لا أبوسَ يديكْ
وتلفنتُ ليلا ً..على الرغم ِ مني
وأرسلتُ وردا ً على الرغم ِ مني
وبستكِ من بين ِ عينيكِ
حتى شبعتْ
وعدت�� بأن لا..وأن لا..وأن لا
وحينَ اكتشفتُ غبائي
ضحكتْ

وعدت��..بذبحكِ خمسينَ مرّة
وحينَ رأيتُ الدماءَ تغطي ثيابي
تأكدتُ أني الذي..قد ذبحتْ
فلا تأخذيني على محملِ الجدِّ
مهما غضبتُ
ومهما انفعلتْ
ومهما اشتعلتُ..ومهما انطفأتْ
لقدْ كنتُ
أكذبُ من شدّة الصدقِ
والحمدُ لله..أني كذبتْ

وعدتك�� أن أحسمَ الأمرَ فوراً
وحينَ رأيتُ الدموعَ تهرهرُ من مقلتيكِ
ارتبكتْ
وحينَ رأيتُ الحقائبَ في الأرضْ
أدركتُ أنكِ لا تـُقتلينَ بهذي السهولة
فأنتِ البلادُ..وأنتِ القبيلة
وأنتِ القصيدةُ قبلَ التكوّن
أنتِ الدفاتِرُ..أنتِ المشاوير
أنتِ الطفولة

وعدت��
وعدت�� بإلغاءِ عينيكِ من دفتر ِ الذكرياتِ
ولمْ أكُ أعلمُ..أني سألغي حياتي
ولم أكُ أعلمُ..أنكِ
رغمَ الخلافِ الصغيرِ..أنا
وأنيَ أنتْ
وعدتك�� أن لا أحبكِ
يا للحماقةِ!!
ماذا بنفسي فعلتْ
لقد كنتُ
أكذبُ من شدّة ِ الصدقِ
والحمدُ لله..أني كذبتْ

وعدتك��
أن لا أكونَ هُنا بعدَ خمس ِ دقائقْ
ولكن!!إلى أينَ أذهبُ؟؟
إن الشوارعَ مغسولة ٌ بالمطرْ
إلى أينَ أدخلُ؟؟
إنَّ مقاهي المدينةِ مسكونة ٌ بالضجرْ
إلى أينَ أبحرُ وحدي؟؟
وأنتِ البـِحارُ..وأنتِ القلوعُ
وأنتِ السفرْ
فهل ممكنٌ
أن أظلّ..لعشر دقائقَ أخرى
لحين ِ انقطاع ِ المطرْ
أكيدٌ..بأني سأرحلُ بعدَ رحيلِ الغيومِ
وبعدَ هدوء ِ الرياحْ
..وإلا
سأنزلُ ضيفا ً عليكِ
إلى أن يجيءَ الصباحْ

وعدتك��
وعدتك�� أن لا أحبكِ مثلَ المجانينْ
في المرّة ِ الثانية
وأن لا أهاجمَ مثلَ العصافيرْ
أشجارَ تـُفاحكِ العالية
وأن لا أمشط َ شعركِ..حينَ تنامينْ
يا قطتي الغالية
وعدتك�� أن لا أضيعَ بقية َ عقلي
إذا ما سقطتِ على جسدي
نجمة ً حافية
وعدت��..بكبح ِ جماح ِ جنوني
ويُسعِدني أنني لا أزالْ
شديدَ التطرّف ِ حينَ أحبُّ
تماما ً..كما كنتُ
في السنة ِ الماضية

وعدتك��..أن لا أخبىءَ وجهي
بغاباتِ شعركِ طيلة َ عامْ
وأن لا أصيدَ المحارَ
على رمل ِ عينيكِ
طيلةَ َ عامْ
فكيفَ أقولُ كلاما ً سخيفا ً كهذا الكلامْ
وعيناكِ داري
ودارُ السلامْ
وكيفَ سمحتُ لنفسي
بجرح ِ شعور ِ الرّخامْ
وبيني..وبينك��
خبز ٌ وملحٌ
وسكبُ نبيذٍ..وشدو�� حمامْ
وأنتِ البداية ُ..في كلِّ شيءٍ
ومسكُ الختامْ

وعدتك��
أن لا أعودَ وعُدتْ
وأن لا أموتَ اشتياقا ً وم����تْ
وعدت�� بأشياءَ أكبرَ مني
فماذا بنفسي فعلتْ؟؟
لقدْ كنتُ أكذبُ من شدّة ِ الصدقِ
والحمدُ لله أنّي كذبتْ”
― نزار قبانی

“آنكه مست آمد و دستي به دل ما زد و رفت/ در اين خانه ندانم به چه سودا زد و رفت/ خواست تنهايي ما را به رخ ما بكشد/ تعنه‌ا�� بر در اين خانه تنها زد و رفت”
― هوشنگ ابتهاج / Hooshang Ebtahaj

“نمی دانم چه می خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته ست
در تنگ قفس باز است و افسوس
ک�� بال مرغ آوازم شکسته ست
نمی دانم چه می خواهم بگویم
...غمی در استخوانم می گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می نوازد
گهی در خاطرم می جوشد این وهم
ز رنگ آمیزی غمهای انبوه
ک�� در رگهام جای خون روان است
سیه داروی زهرآگین اندوه
فغانی گرم وخون آلود و پردرد
فرو می پیچیدم در سینه تنگ
چو فریاد یکی دیوانه گنگ
ک�� می کوبد سر شوریده بر سنگ
سرشکی تلخ و شور از چشمه دل
نهان در سینه می جوشد شب و روز
چنان مار گرفتاری ک�� ریزد
شرنگ خشمش از نیش جگر سوز
پریشان سایه ای آشفته آهنگ
ز مغزم می تراود گیج و گمراه
چو روح خوابگردی مات و مدهوش
ک�� بی سامان به ره افتد شبانگاه
درون سینه ام دردی ست خونبار
ک�� همچون گریه می گیرد گلویم
غمی ‌آشفت�� دردی گریه آلود
نمی دانم چه می خواهم بگویم”
― هوشنگ ابتهاج

“Home's where you go when you run out of homes.”
― John le Carré, The Honourable Schoolboy

“.چیزی را ک�� ما نمی توانیم بفهمیم ضد و نقیض زندگی انسان است

زیرا از یک طرف طبیعت یا خدا انسان را آفریده ک�� حتما مرتکب گناه می شود و از طرف دیگر به ما می گویند ک�� هر کسی ک�� مرتکب گناه
!!!گردید در جهان مجازات خواهد دید
بهتر این بود ک�� از روز نخست ما را طوری می آفریدند ک�� قدرت ارتکاب گناه را نداشته باشیم، نه آنک�� ما را بیافرینند و بعد کیفر بدهند”
― Maurice Maeterlinck

“یک روز با زندگی قرار گذاشتم
:ساده بود
روز��ا
سرِ قرار با هم می‌نشستی��
فنجان �� فنجان
چای می‌نوشیدی��
و��
بشقاب �� بشقاب
گپ می‌زدی��
روزی دیگر
خواستم
قرار را به هم بزنم
با زندگی بی‌قرا�� شوم
!نشد
!نمی‌ش��
یک کتری
نفرت می‌خواه��
��و
یک قاشق چایخوری
ش��امت
ک��
ندارم&�����ܴ�;
― آزاده طاهایی, روي پل آلما چه مي‌كني�� خانم؟

“چقدر باید بگذرد تا آدمی بوی کسی را ک�� دوست داشته از یاد ببرد؟ و چقدر باید بگذرد تا بتوان دیگر او را دوست نداشت؟”
― Anna Gavalda, Someone I Loved

“Do you hate people?��

“I don't hate them...I just feel better when they're not around.”
― Charles Bukowski, Barfly

“از تو سخن از به آرامی
از تو سخن از به تو گفتن
از تو سخن از به آزادی
وقتی سخن از تو می گویم
از عاشق از عارفانه می گویم
از دوستت دارم
از خواهم داشت
از فكر عبور در به تنهایی
من با گذر از دل تو می كردم
من با سفر سیاه چشم تو زیباست
خواهم زیست
من با به تمنای تو خواهم ماند
من با سخن از تو
خواهم خواند
ما خاطره از شبانه می گیریم
ما خاطره از گریختن در یاد
از لذت ارمغان در پنهان
ما خاطره ایم از به نجواها
من دوست دارم از تو بگویم را
ای جلوه ی از به آرامی
من دوست دارم از تو شنیدن را
تو لذت نادر شنیدن باش
تو از به شباهت از به زیبایی
بر دیده تشنه ام تو دیدن باش”
― یدالله رؤیائی, مجموعه اشعار یدالله رؤیایی

“To dare is to lose one's footing momentarily. Not to dare is to lose oneself.”
― Soren Kierkegaard

“آخرین برگ سفرنامه باران این است،
ک�� زمین چرکین است...”
― محمدرضا شفیعی کدکنی

“کوه ها با هم اند و تنها یند
همچو ما ،با همان تنهایان ”
― احمد شاملو / Ahmad Shamlou

“تا کنون میپنداشتم
آدمیان
یا ستمگرند
یا ستم دیده ...
اما اینک دانستم
ک�� گونه ای ترسناک تر و نهان
در همه جا نفوذ دارد !
"ستمگران ستم ستیز"!
آن ها بیشتر آدمیان اند
و بی شک
پنهان شده در زیر نقاب های میانه روی
شاید من !
شاید تو ... !”
― آرمان آرین, حماسهٔ نجات‌بخ��

“باید کتاب را بست
باید بلند شد
.در امتداد وقت قدم زد
.گل را نگاه کرد
ابهام را شنید
باید دوید تا ته بودن
باید به بوی خاک فنا رفت
باید به ملتقای درخت و خدا رسید
باید نشست نزدیک انبساط
جایی میان بیخودی و کشف
...”
― سهراب سپهری

“In letting God sit in judgment they judge themselves; in glorifying God they glorify themselves.”
― Friedrich Nietzsche, The Anti-Christ

“Appear weak when you are strong, and strong when you are weak.”
― Sun Tzu, The Art of War