Å·±¦ÓéÀÖ

“En iyi din benim dinim deÄŸil, en iyi ü±ô°ì±ð benim ü±ô°ì±ðm deÄŸil, en iyi °ìü±ô³Ùü°ù benim °ìü±ô³Ùü°ùüm deÄŸil ve en iyi yaÅŸam benim yaÅŸamım deÄŸil ÅŸeklinde düşünmeye baÅŸladığında gerçeklere daha fazla yaklaÅŸacaksın! Kibir, gurur ve ö²Ô²â²¹°ù²µÄ±dan uzaklaÅŸtıkça hakikate daha fazla yaklaÅŸacaksın!”
― Mehmet Murat ildan

“Usulca odaya girdi. Huyu olduÄŸu üzere kapıyı kilitledi sonra portrenin örtüsünü çekti. Dudaklarından bir öfke ve acı nidası çıktı. Hiçbir ÅŸey deÄŸiÅŸmemiÅŸti. Sadece gözlerde bir kurnazlık ifadesi ve ağızda riyakarlığın çizgisi vardı. Portre hala tiksindiriciydi -üstelik eskisinden daha fazla-, eli karartan o kızıl çiy taneleri de eskisinden daha seçilir duruyor, yeni akmış kana eskisinden daha fazla benziyordu. Dorian titremeye baÅŸladı. Hayatının tek iyi iÅŸini ona gururu mu yaptırmıştı acaba? Yoksa Lord Henry'nin o alaycı kahkahasıyla söylediÄŸi gibi, yeni bir heyecan arayışı mı? Ya da zaman zaman bize olduÄŸumuzdan daha asıl iÅŸler yaptıran o rol yapma hevesi mi? Belki de hepsi. Mümkün müydü?”
― Oscar Wilde, The Picture of Dorian Gray