Å·±¦ÓéÀÖ

&±ô»å±ç³Ü´Ç;¶ÙéÂáà-±¹³Ü

Ik ontmoet steeds weer dezelfde vrouw;

tandenpoetsend dwaalt zij in de spiegel terwijl ik me scheer
boterhammen eet zij, avondeten samen met mij en
vraagt dan of het smaakt;

vaak vind ik het toilet bezet (de kat kan het niet zijn)
naast mij in de bioskoop - het licht dooft bij de laatste
lichtreklame - trilt soms herkenning op mijn netvlies, vormt
een klank zich in mijn keel;

maar als zij aan vrienden (die haar kennen zeker) mijn
allerlaatste nieuws vertelt sta ik werkelijk versteld.

Dit kan toch geen toeval meer zijn!

â€� J. Bernlef”
― J. Bernlef