ŷ������

4.5
کتاب دوست داشتنی و جالبی بود، هر چند در حینِ مطالعه دائم یه حس رعب آور و تلخ همراه خوانندست...
کتاب "یکی مثلِ همه" راجع به فردی هست که در سن 71 سالگی فوت کرده و بعد از توضیحِ مراسمِ تدفینش، زندگیِ فانیش از کودکی تا لحظه ی مرگ شرح داده میشه. منظور از زندگی: احساساتِ مختلف، روابط، اشتباهات، ترس ها و پشیمونی هاشه.

کتاب به نظر ساده میاد و مرثیه ای برای پیری و مرگ ناگزیرِ بعد از اون هست و حجم کمی هم داره. ولی نویسنده تونسته تو همین کتاب ساده و حجمِ کم احساساتِ یه آدم پیر -و از دست رفته- رو بی نهایت عالی منتقل کنه به مخاطب. شاید یکی از دلایلش این باشه که فیلیپ راث این کتابو تو سن 73 سالگی نوشته.
و دو تا نکته ی جالب تو کتاب نظرمو جلب کرد. اولی اسم کتاب بود: "یکی مثلِ همه". بنظرم این اسم در رابطه با این کتاب، هم ذهن مخاطب رو درگیر میکنه و هم یه تسلی برای خودِ نویسنده ی 73 ساله بوده! یه کنایه ی زیبا به سرنوشتِ محتومِ نوع بشر، هر کسی، همه.
و نکته ی دوم که مؤید نکته‌�� اوله اینه که قهرمان کتاب اسم نداره. که این هم کنایه ی جالبیه. کتاب راجع به کسی هست مثلِ همه، کسی که اسم هم نداره، ولی خصوصیات مثبت و منفیِ اخلاقی داره و تولد و مرگ. مثلِ همه.