ŷ������

لحظه ای که کتاب تموم شد ذهنم رو جوری درگیر کرده بود که در موردش هیچ چیز نمیتونستم بگم شاید بتونم اضافه کنم زمانی این کتاب رو خوندم که انگار در حال عذاب دادن خودم بودم.تک تک صفحاتش من رو چند لایه پایین تر از چیزی که بودم میبرد و بیشتر غرق میکرد.کتابی بود بر اساس مکتب اگزیستانسیالیسم ولی این بار نیمه ادبی و علمی با تمی از واقعیت مخصوصا در شخصیت های داستان .کتاب یک جور تاریخچه به حساب میومد از زندگی نیچه تا فروید و چند شخصیت دیگه.من تصور میکنم اگر نیچه رو به تنهایی میخوندم هیچوقت عقایدش رو مثل الان نمیفهمیدم اینجور که به صورت داستانی و شیرین نوشته شده بود.به اندازه کل کتاب جمله های قصار و قابل فکر کردن داشت