ŷ������

ده پانزده سال پیش تئاترش را دیدم. درخشان بود. هنوز که هنوز است بهترین تئاتری است که در زندگی دیده‌ا��. چند سال بعد یک بار متنش را خواندم و باز هم به نظرم شاهکار آمد. این بار که خواندم هم همان بود. کمدی و تراژدی توأمان.
ایده مرکزی دورنمات در این نمایشنامه در آثار دیگرش هم به اشکال متفاوتی هست. عدالت! اما به چشم نمی‌آی��.