Sign in with Facebook
فؤاد's Reviews > الدين والدولة في إثبات نبوة النبي محمد �
الدين والدولة في إثبات نبوة النبي محمد �
by
by
علی بن ربّن یه مسیحی اهل طبرستان بود که به دربار متوکل عباسی رفت و مسلمان شد. در سامرا، احتمالاً به سفارش حکومت عباسی، کتاب الدین و الدولة رو نوشت و از اسلام دفاع کرد.
کتاب در فصل‌ها� مختلف سعی می‌کن� با رویکردهای مختلف از اسلام دفاع کنه. در بعضی فصل‌ه� از همون رویکرد سنتی اسلام استفاده می‌کنه� یعنی استناد به معجزات و فضائل اخلاقی پیامبر اسلام برای اثبات حقانیت نبوتش. اما اون بخش‌های� که کتاب رو متمایز و ارزشمند می‌کنه� فصل‌هایی� که سعی می‌کن� با اطلاعاتش از کتاب مقدس، از اسلام دفاع کنه. از جمله با مقایسهٔ آرمان‌ها� اسلامی با آرمان‌ها� کتاب مقدس نشون می‌د� که اسلام به یهودیت و مسیحیت برتری داره. همچنین پیشگویی‌ها� کتاب مقدس رو بر پیامبر اسلام انطباق می‌د�. این حجیم‌تری� بخش کتابه و جالب‌تری� بخشش هم هست.
خیلی از نبوت‌های� که این جا علی بن ربّن بر پیامبر اسلام تطبیق می‌ده� بعداً به کتاب‌ها� باقی مسلمان‌ه� هم راه پیدا می‌کن� و تبدیل می‌ش� به راه سنتی اثبات حقانیت پیامبر. از جمله «فارقلیط» که اینجا علی بن ربّن (برای اولین بار؟) بر پیامبر اسلام تطبیق می‌د�. همچنین این وعدهٔ خدا به ابراهیم که پسرش اسماعیل نسل پربرکتی خواهد داشت. همچنین این پیشگویی موسی که خدا «پیامبری همچون من از میان برادران شما» بر شما برخواهد انگیخت، و «برادران» بنی‌اسرائی� می‌ش� بنی‌اسماعی�.
اما بعضی از استدلال‌های� که استفاده می‌کن� کم کم منسوخ شدن و این هم قصهٔ جالبیه. مهم‌ترین� این که توی ترجمهٔ عربی کتاب مقدس که در اختیار داشته گشته و هر جا صفت «محمّد» یا «محمود» (یعنی پسندیده و ستوده) برای چیزی به کار رفته، اون رو ذکر نام پیامبر اسلام دونسته. به نظرم از همین کتابه که مسلمان‌ه� معتقد شدن که اسم پیامبر بارها در کتاب مقدس اومده. ولی وقتی به اصل عبری و سریانی کتاب مقدّس مراجعه کنیم، می‌بینی� که اون جا صفتی که به کار رفته مثلاً «مِهولّال» یا «مِشَبِّح»ـه، یعنی ستوده. مترجم عربی مسیحی وقتی می‌خواست� این صفات رو به عربی ترجمه کنه، اومده از لفظ معادل عربی استفاده کرده، یعنی «محمّد» و «محمود». این «محمّد» و «محمود» صرفاً در ترجمهٔ عربی اومدن و در زبان سریانی یا عبری وجود ندارن.
به نظر میاد که با این کتاب مسلمان‌ه� شروع به استناد به کتاب مقدس کردن و گفتن اسم پیامبر در اون ذکر شده. مسیحی‌ه� و یهودی‌ها� عرب‌زبا� برای اجتناب از سوءتفاهم، ترجمه‌ها� عربی رو ویرایش کردن و این صفت رو با صفت هم‌معن� دیگه جایگزین کردن، مثل «مطبوع» و «ممدوح» و «حسن» و... چه بسا از همین جا مسلمان‌ه� اهل کتاب رو متهم کردن که در کتاب مقدس دست بردن و اسم پیامبر رو ازش حذف کردن. از یه جهت این اتهام درستیه، واقعاً چنین اتفاقی افتاده و لفظ «محمّد» از ترجمه‌ها� عربی حذف شده. از طرف دیگه این «محمّد»ها اسم پیامبر نبودن، بلکه صرفاً صفت و به معنی «پسندیده و ستوده» بودن، و چون موجب سوءتفاهم می‌شدن� با صفات دیگه جایگزین شدن.
کتاب در فصل‌ها� مختلف سعی می‌کن� با رویکردهای مختلف از اسلام دفاع کنه. در بعضی فصل‌ه� از همون رویکرد سنتی اسلام استفاده می‌کنه� یعنی استناد به معجزات و فضائل اخلاقی پیامبر اسلام برای اثبات حقانیت نبوتش. اما اون بخش‌های� که کتاب رو متمایز و ارزشمند می‌کنه� فصل‌هایی� که سعی می‌کن� با اطلاعاتش از کتاب مقدس، از اسلام دفاع کنه. از جمله با مقایسهٔ آرمان‌ها� اسلامی با آرمان‌ها� کتاب مقدس نشون می‌د� که اسلام به یهودیت و مسیحیت برتری داره. همچنین پیشگویی‌ها� کتاب مقدس رو بر پیامبر اسلام انطباق می‌د�. این حجیم‌تری� بخش کتابه و جالب‌تری� بخشش هم هست.
خیلی از نبوت‌های� که این جا علی بن ربّن بر پیامبر اسلام تطبیق می‌ده� بعداً به کتاب‌ها� باقی مسلمان‌ه� هم راه پیدا می‌کن� و تبدیل می‌ش� به راه سنتی اثبات حقانیت پیامبر. از جمله «فارقلیط» که اینجا علی بن ربّن (برای اولین بار؟) بر پیامبر اسلام تطبیق می‌د�. همچنین این وعدهٔ خدا به ابراهیم که پسرش اسماعیل نسل پربرکتی خواهد داشت. همچنین این پیشگویی موسی که خدا «پیامبری همچون من از میان برادران شما» بر شما برخواهد انگیخت، و «برادران» بنی‌اسرائی� می‌ش� بنی‌اسماعی�.
اما بعضی از استدلال‌های� که استفاده می‌کن� کم کم منسوخ شدن و این هم قصهٔ جالبیه. مهم‌ترین� این که توی ترجمهٔ عربی کتاب مقدس که در اختیار داشته گشته و هر جا صفت «محمّد» یا «محمود» (یعنی پسندیده و ستوده) برای چیزی به کار رفته، اون رو ذکر نام پیامبر اسلام دونسته. به نظرم از همین کتابه که مسلمان‌ه� معتقد شدن که اسم پیامبر بارها در کتاب مقدس اومده. ولی وقتی به اصل عبری و سریانی کتاب مقدّس مراجعه کنیم، می‌بینی� که اون جا صفتی که به کار رفته مثلاً «مِهولّال» یا «مِشَبِّح»ـه، یعنی ستوده. مترجم عربی مسیحی وقتی می‌خواست� این صفات رو به عربی ترجمه کنه، اومده از لفظ معادل عربی استفاده کرده، یعنی «محمّد» و «محمود». این «محمّد» و «محمود» صرفاً در ترجمهٔ عربی اومدن و در زبان سریانی یا عبری وجود ندارن.
به نظر میاد که با این کتاب مسلمان‌ه� شروع به استناد به کتاب مقدس کردن و گفتن اسم پیامبر در اون ذکر شده. مسیحی‌ه� و یهودی‌ها� عرب‌زبا� برای اجتناب از سوءتفاهم، ترجمه‌ها� عربی رو ویرایش کردن و این صفت رو با صفت هم‌معن� دیگه جایگزین کردن، مثل «مطبوع» و «ممدوح» و «حسن» و... چه بسا از همین جا مسلمان‌ه� اهل کتاب رو متهم کردن که در کتاب مقدس دست بردن و اسم پیامبر رو ازش حذف کردن. از یه جهت این اتهام درستیه، واقعاً چنین اتفاقی افتاده و لفظ «محمّد» از ترجمه‌ها� عربی حذف شده. از طرف دیگه این «محمّد»ها اسم پیامبر نبودن، بلکه صرفاً صفت و به معنی «پسندیده و ستوده» بودن، و چون موجب سوءتفاهم می‌شدن� با صفات دیگه جایگزین شدن.
Sign into ŷ to see if any of your friends have read
الدين والدولة في إثبات نبوة النبي محمد �.
Sign In »
Reading Progress
October 7, 2024
–
Started Reading
October 7, 2024
– Shelved
October 7, 2024
– Shelved as:
ادیان-ابرایمی
October 7, 2024
– Shelved as:
عربی
October 7, 2024
– Shelved as:
پایان-نام-مقال
October 12, 2024
–
Finished Reading
Comments Showing 1-3 of 3 (3 new)
date
newest »
newest »
message 1:
by
محمد
(new)
Oct 14, 2024 02:41PM
پیشنهاد می‌کن� به کتاب «هدایة الحیاری» ابن قیم نگاهی داشته باشید.
reply
|
flag
اسم کامل کتاب این است: «هداية الحيارى في أجوبة اليهود والنصارى».در قسمتی از کتاب، بحثی در رابطه با آمدن اسم (نه وصف) دارد که شاید برای‌تا� جالب باشد، هرچند که کلیّت کتاب، اگر مثل من بسیار علاقه‌من� به خواندن ردود کلاسیک باشید، جالب و مفید است.
