ŷ������

“و رسالت من این خواهد بود
تا دو استکان چای داغ را
از میان دویست جنگ خونین
به سلامت بگذرانم
تا در شبی بارانی
آن ها را
با خدای خویش
چشم در چشم هم نوش کنیم”
― حسین پناهی

“حرف كه مي‌زن��
من از هراس طوفان
زل مي‌زن�� به ميز
به زيرسيگاري
به خودكار
تا باد مرا نبرد به آسمان.
لبخند كه مي‌زن��
من
ـ عين هالوها ـ
زل مي‌زن�� به دست‌ها��
به ساعت مچي طلايي‌ا��
به آستين پيراهن ا‌��
تا فرو نروم در زمين.

ديشب مادرم گفت تو از ديروز فرورفته‌ا��
در كلمه‌ا�� انگار
در عین
در شين
درقاف
در نقطه‌ه��.”
― مصطفی مستور

“با تو دارد گفت و گو شوريده‏�� مستي
-مستم و دانم كه هستم من-
اي همه هستي ز تو، آيا تو هم هستي؟”
― مهدی اخوان ثالث / Mehdi Akhavan Sales

“چون درختی در صمیم سرد و بی ابر زمستانی
هر چه برگم بود و بارم بود
هر چه از فر بلوغ گرم تابستان و میراث بهارم بود
هر چه یاد و یادگارم بود
ریخته ست
چون درختی در زمستانم
بی که پندارد بهاری بود و خواهد بود
دیگر کنون هیچ مرغ پیر یا کوری
در چنین عریانی انبوهم ایا لانه خواهد بست ؟
دیگر ایا زخمه های هیچ پیرایش
با امید روزهای سبز اینده
خواهدم این سوی و آن سو خست ؟
چون درختی اندر اقصای زمستانم
ریخته دیری ست
هر چه بودم یاد و بودم برگ
یاد با نرمک نسیمی چون نماز شعله ی بیمار لرزیدن
برگ چونان صخره ی کری نلرزیدن
یاد رنج از دستهای منتظر بردن
برگ از اشک و نگاه و ناله آزردن
ای بهار همچجنان تا جاودان در راه
همچنان ا جاودان بر شهرها و روستاهای دگربگذر
هرگز و هرگز
بربیابان غریب من
منگر و منگر
سایه ی نمنک و سبزت هر چه از من دورتر ،‌خوشت��
بیم دارم کز نسیم ساحر ابریشمین تو
تکمه ی سبزی بروید باز ، بر پیراهن خشک و کبود من
همچنان بگذار
تا درود دردنک اندهان ماند سرود من”
― مهدی اخوان ثالث / Mehdi Akhavan Sales