ŷ������

“تن��ایی یک جور سنگینی است. مثل لاشه‌�� خرگوش. گاهی هم سنگین‌ت��. مثل وزن شغالی که دور گردن افتاده باشد. روشنک می گفت آدم عادت نمی کند هر روز صبح بعد از بیدار شدن فقط خودش را ببیند. باید کسی دور و بر آدم باشد. توی زندان لااقل آدم تنها نیست”