Å·±¦ÓéÀÖ

“Zo klein in gestalte doch o zo groot in gedachte, is die hofnar!”
― Leen Lefebre, Soraia, kind van de zee (ZOMER)

“De kam kliefde door de baren als vaders vloot op zee.”
― Leen Lefebre, Soraia, kind van de zee (ZOMER)

“Er restte haar nu geen andere weg meer, dan die naar huis.”
― Leen Lefebre, Soraia, kind van de zee (ZOMER)

“Die lippen raakten, de lijven voelden, hun zielen beroerden en hun harten zouden altijd hetzelfde ritme slaan vanaf dit moment.”
― Leen Lefebre, Soraia, kind van de zee (ZOMER)

“Zon en zee werden zo vurige krachten op papier.”
― Leen Lefebre, Soraia, kind van de zee (ZOMER)

“Hier is de tijd van de grote schoonmaak aangebroken. Het luchtig decor van dorre staketsels, die de tuin bij rijp en ijzel een kil maar feeëriek aanzien gaven en die droefgeestig leken te kermen in de wind, gaat onherroepelijk neer. Zondag jongstleden hebben we het verbleekt gebeente, omzichtig rondstappend want overal bleken groengele puntjes van de uitlopende bollen door de smeltende sneeuw heen te boren, aan stukken gekraakt en in een oude vuilnisemmer verbrand. De tuin was bij tijd en wijle gedompeld in een blauw waas waar we doorheen doolden als schimmen. Het is verwonderlijk zo'n nietig laagje als er op de bodem van de emmer overblijft van al dat uitbundige groene leven van verleden jaar zomer.”
― Jan Wolkers, De Onverbiddelijke Tijd