Å·±¦ÓéÀÖ

“Het is een kwestie van durven, meer niet. Dat geldt voor alle kunst, dus ook voor die van het leven”
― Arthur Japin, Vaslav

“Ik wil graag zien, denk ik, omdat ik dat kan, en leven, voluit en gretig, omdat ik dat toch moet en het dan maar beter goed kan doen.”
― Griet Op de Beeck, Kom hier dat ik u kus

“Toen ging hij slapen, met zijn hoofd op de woorden waar hij het meest van hield: warm, alles, altijd, ik.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“[over het leven] De generale repetitie van een stuk, dat nooit wordt opgevoerd.”
― Gerard Reve, De vierde man

“Vroeger blikte ik in een chaotische toekomst, omdat ik het moment, dat vlak voor me lag, niet wilde beleven. (...) Ik had soms het zekere, doch zeer vage gevoel, dat ik "iets zou kunnen worden" in de toekomst, iets "geweldigs" zou kunnen doen en dan af en toe weer die chaotische angst dat ik "toch wel naar de bliksem zou gaan". Ik begin te begrijpen hoe dat komt. Ik weigerde de vlak voor me liggende taken te doen. Ik weigerde van trede tot trede voort te klimmen voor die toekomst. (...)
Vroeger leefde ik altijd in een voorbereidend stadium, ik had het gevoel dat alles wat ik deed toch niet het "echte" was, maar voorbereiding tot iets anders, iets "groots", iets echts. Maar dat is nu volkomen van me afgevallen. Nu, vandaag, deze minuut leef ik en leef ik volop en is het leven waard geleefd te worden en wanneer ik zou weten, dat ik morgen zou sterven, dan zou ik zeggen: ik vind het heel jammer, maar het is goed geweest, zoals het geweest is.”
― Etty Hillesum, Etty: de nagelaten geschriften van Etty Hillesum 1941-1943

“De ene mens mag de andere nooit tot middelpunt van zijn leven maken.”
― Etty Hillesum, Etty: de nagelaten geschriften van Etty Hillesum 1941-1943

“Alsof ik almaar uit een raam aan het vallen ben, al mijn hele leven lang, zo voelt het.”
― Griet Op de Beeck

“Ik wil de rots niet, maar de branding. Ik ben een schip in beweging; voor mij is juist een rots een levensgroot gevaar.”
― Marijke Schermer, In het oog

“Nee, het rampzalige was wanneer ze je begonnen te vragen 'wat je nou eigenlijk wilde in dit leven?', terwijl ze zelf toch het beste voorbeeld gaven van hoe je het in elk geval niet aan moest pakken.”
― Herman Koch, Red ons, Maria Montanelli

“Zo vallen rondom een herfstboom de bladeren, hij voelt het niet, regen stroomt van hem af, of zon, of vorst en binnenin hem trekt het leven zich tot het uiterste en verborgenste terug. Hij sterft niet. Hij wacht.”
― Hermann Hesse

“Er was gewoon geen bewegingsruimte om helemaal niets te willen, dan begonnen ze meteen weer over je negatieve houding door te zagen, terwijl ik vind dat dat een van de steunpilaren van de vrijheid is, om het zo maar eens te zeggen, dat je nou eens een keer niet wilt kiezen tussen al die mogelijkheden die de wereld al voordat je geboren werd voor je heeft uitgedokterd en waar je zelf helemaal nooit om hebt gevraagd.”
― Herman Koch, Red ons, Maria Montanelli

“Waarom huilen? Beter nooit huilen. Er is maar één keus: het loodje leggen of volhouden. Als je eenmaal hebt besloten vol te houden, huil dan niet. Nooit opgeven, nooit en nooit en nooit. Het is trouwens de vraag of je dit kan beslissen. Waarschijnlijk is het leven een brok lijm, waarin je bijt en waaruit je je tanden nooit meer los kan trekken.”
― Willem Frederik Hermans, In de mist van het schimmenrijk: Fragmenten uit het oorlogsdagboek van de student Karel R.

“De hellingen van de berg dragen het leven, niet de top.”
― Robert M. Pirsig, Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry Into Values

“Iedere inspanning die zelfverheerlijking tot uiteindelijk doel heeft, moet op een ramp uitdraaien.”
― Robert M. Pirsig, Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry Into Values

“Hier is de tijd van de grote schoonmaak aangebroken. Het luchtig decor van dorre staketsels, die de tuin bij rijp en ijzel een kil maar feeëriek aanzien gaven en die droefgeestig leken te kermen in de wind, gaat onherroepelijk neer. Zondag jongstleden hebben we het verbleekt gebeente, omzichtig rondstappend want overal bleken groengele puntjes van de uitlopende bollen door de smeltende sneeuw heen te boren, aan stukken gekraakt en in een oude vuilnisemmer verbrand. De tuin was bij tijd en wijle gedompeld in een blauw waas waar we doorheen doolden als schimmen. Het is verwonderlijk zo'n nietig laagje als er op de bodem van de emmer overblijft van al dat uitbundige groene leven van verleden jaar zomer.”
― Jan Wolkers, De Onverbiddelijke Tijd

“Met niets dan verlies in het verschiet lijken we opeens toch meer op elkaar dan we misschien dachten.”
― Tommy Wieringa, Gedachten over onze tijd

“Door de pijnlijke wending die mijn leven onverwachts had genomen, de afgelopen jaren, wist ik één ding: ik wilde leven. Ik wilde blijven leven, en liefhebben, met mijn armen open zoals mijn moeder altijd door het leven was gegaan. En gezond blijven en genieten van dat leven en die gezondheid, samen met al die lieve mensen om me heen en samen met het verdriet. Verdriet gaat niet weg, maar het raakt op de achtergrond wanneer je hoofd en je hart nieuwe herinneringen en ervaringen krijgen. Het is echt zo: de scherpe randies gaan ervanaf. ledereen krijgt zijn portie, vroeg of laat. Het gaat er niet om wat er op je bordje komt, het gaat erom hoe je met dat volle bordje omgaat. Ik hoefde het verdriet om mijn moeder ook niet langer op te lossen, zoals ik liefdesverdriet altijd had willen oplossen, zoals ik mijn carrière altijd had willen regelen, zoals ik altijd mijn hele leven had willen regisseren. Ik neem mijn verdriet mee, onder mijn arm, welke vorm het ook in de toekomst zal aannemen.”
― Lisanne van Sadelhoff, Je bent jong en je rouwt wat

“Het is een mooie kringloop, je moet er alleen niet een zin in willen ontdekken. Dat is misschien de enige les die er te leren valt. Gewoon als een blad naar de aarde kunnen tuimelen zonder dat je vindt dat je moet denken dat je vleugeltjes krijgt en weer omhoogvliegt het heelal in. De perzik van onsterfelijkheid is een aardig verzinsel, maar die vrucht heeft beslist geen pit. Het is maar een ezelsbruggetje naar de dood.”
― Jan Wolkers, De perzik van onsterfelijkheid

“Leven moet geleefd worden. Je moet er ernst van maken anders ben je een plas die verdampt.”
― Jan Wolkers, De perzik van onsterfelijkheid

“Zoals de dichter Loe Yoe heeft beschreven:

De wolken boven ons sluiten en scheiden zich,
De bries op de binnenplaats ebt weg en keert terug.
Zo is het leven, dus waarom niet alle tijd genomen?
Wie kan ons weerhouden er een feest van te maken?”
― Benjamin Hoff, The Tao of Pooh

“Wil je echt gelukkig zijn? Dan kun je beginnen met te waarderen wie je bent en wat je hebt. Wil je je echt ellendig voelen? Dan kun je beginnen met ontevreden zijn. Zoals Lao-tse schreef: 'Een boom zo dik dat je hem net kunt omspannen begint met een klein zaadje; een reis van duizend kilometer begint met één stap.”
― Benjamin Hoff, The Tao of Pooh

“Boeken hadden geen leven, goed, het ontbrak hen aan gevoel, dus ook aan pijn zoals dieren en waarschijnlijk ook planten, die ervaren; maar wie had de gevoelloosheid van het anorganische ooit werkelijk bewezen? Wie weet of een boek niet verlangt naar andere boeken waarmee het lang samen was, op een manier die ons vreemd is en die wij daarom niet opmerken?”
― Elias Canetti, Het martyrium

“Alleen het toeval kan zich aan ons openbaren als een boodschap. Wat nodig is, verwacht kan worden, zich elke dag herhaalt, spreekt niet aan. Alleen het toeval spreekt tot ons. We proberen erin te lezen zoals zigeunerinnen koffiedik kijken op de bodem van een kopje.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Franz vond zijn leven tussen boeken onwerkelijk. Hij verlangde naar het werkelijke leven, naar de aanraking van andere mensen die zij aan zijn met hem liepen, naar hun geroep. Hij besefte niet dat juist datgene wat hij als onwerkelijk beschouwde (het werk in de eenzaamheid van de studeerkamer en bibliotheken) zijn werkelijke leven was, terwijl de optochten die voor hem de realiteit vertegenwoordigden niets anders waren dan theater, dans, feest, met andere woorden: een droom.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Een drama in ons leven wordt altijd door de metafoor van zwaarte uitgedrukt. We zeggen dat we een zware last dragen. We kunnen die last aan of we bezwijken eronder, we struikelen of we gaan ertegenaan, we verliezen of we overwinnen. Maar wat is Sabina dan overkomen? Niets. Ze is weggegaan bij een man omdat ze bij hem weg wilde. Achtervolgde hij haar soms? Wreekte hij zich? Nee. Haar drama was niet een drama van zwaarte, maar van lichtheid. Sabina ging niet gebukt onder een last, maar onder de ondraaglijke lichtheid van het bestaan.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Ik liep een onophoudelijk achtje tussen gelukkig zijn en gelukkig willen worden.”
― Sara Kroos, Rood is ja

“Als ik me afzonderde, dan werd dat niet meer voor mij gedaan.”
― Sara Kroos, Rood is ja

“Ik schuwde de meest persoonlijke onderwerpen niet, maar koos ze wel zorgvuldig uit. Hetgeen er echt toedeed, liet ik achterwegen. Ik overschreeuwde mezelf en was veel gedoe. Ik schoot met hagel en keek wel wat het doel trof.”
― Sara Kroos, Rood is ja

“Ik was in veel dingen goed en blonk nergens in uit, ik heb nooit echt een helder idee gehad van wie ik was of wat ik wilde.”
― Marijke Schermer, In het oog

“Jaloezieâ€�, had Anne ooit in een dagboek geschreven, ‘is het ongeleefde leven in je dat schreeuwt om geleefd te worden.”
― A. Scott Berg, Lindbergh