What do you think?
Rate this book
Rudin
RUDIN (1856) by Ivan Sergeevich Turgenev (1818-1883) tells the story of a character typical to Turgenev -- a "superfluous" man, weak of will, brimming with indecisive frustration -- and yet tormented by ideals. Rudin is made impotent by the dissonance of honoring the older generations while at the same time embracing the new bold epoch of pre-revolutionary Russia. The theme of melancholic powerless men coupled with vital idealistic women is prevalent in Turgenev's work, and it would be hard to find a clearer study of the type than RUDIN.
259 pages, Paperback
First published January 1, 1856
135 people are currently reading
4,259 people want to read
About the author
Ivan Turgenev
1,672books2,589followersIvan Sergeyevich Turgenev (Cyrillic: Иван Сергеевич Тургенев) was a novelist, poet, and dramatist, and now ranks as one of the towering figures of Russian literature. His major works include the short-story collection A Sportsman’s Sketches (1852) and the novels Rudin (1856), Home of the Gentry (1859), On the Eve (1860), and Fathers and Sons (1862).
These works offer realistic, affectionate portrayals of the Russian peasantry and penetrating studies of the Russian intelligentsia who were attempting to move the country into a new age. His masterpiece, Fathers and Sons, is considered one of the greatest novels of the nineteenth century.
Turgenev was a contemporary with Fyodor Dostoevsky and Leo Tolstoy. While these wrote about church and religion, Turgenev was more concerned with the movement toward social reform in Russia.
These works offer realistic, affectionate portrayals of the Russian peasantry and penetrating studies of the Russian intelligentsia who were attempting to move the country into a new age. His masterpiece, Fathers and Sons, is considered one of the greatest novels of the nineteenth century.
Turgenev was a contemporary with Fyodor Dostoevsky and Leo Tolstoy. While these wrote about church and religion, Turgenev was more concerned with the movement toward social reform in Russia.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 362 reviews
December 2, 2024
The luring music of eloquence
A fragrant mist lay like a soft shroud over the garden; a drowsy scent breathed from the trees near. The stars shed a mild radiance. The summer night was soft � and softened all.
Nabokov, with his usual sharpness, said about Turgenev that his storytelling was lame and that ‘the worst of Turgenev was thoroughly expressed in Gorki’s works, and Turgenev’s best (in the way of Russian landscape) was beautifully developed by Chekhov�, mischievously mocking his ‘perfectly modulated, well-oiled prose and perfectly rounded graceful sentences�. I thoroughly enjoyed reading Turgenev’s debut novel from 1856, mostly because of that silky-smooth, mellifluous prose, his marvellous gift to evoke nature and atmosphere and his mild ironic take on human tribulations at the backdrop of the mightiness of the landscape � a view that would get much more bitter and barbed in his 1867 novel .
.
Poetry is the language of the gods. I love poems myself. But poetry is not only in poems; it is diffused everywhere, it is around us. Look at those trees, that sky on all sides there is the breath of beauty, and of life, and where there is life and beauty, there is poetry also.
Dmitri Nikolaevich Rudin, the eponymous protagonist, is thoroughly imbued with German poetry, German romanticism and philosophy when he returns to Russia after studying in Heidelberg and turns into the focus of attention of a circle of small landowners on the country, where he stays as the house guest of an aging widow.
Talkative and idealistic, he is the philosopher who will not write anything, the painter who will not touch any canvas, undisciplined, not fitting in, gnomic and attractive but shying away from every true engagement, firing and inspiring others by his animated discussion but unable to bring himself to any action. The slightest opposition makes him falter and give up, even makes him flee. Like Goncharov’s , and Puskin’s , he isn’t up to the strength and determination of the young woman who falls in love with him and whom he repudiates as sadly illustrated by a confessional scene in the woods which reminds greatly of the letter scene in . The music of eloquence is beguiling, but falls silent when it comes to take action.
Rudin has been mentioned among those archetypical ‘superfluous man� of Russian literature like Lermontov’s Pechorin (from , a misfit, not fitting into the social norms, but the poor chap doesn’t even seem to fit into the mould of the of that concept! He seems prey to a paralyzing impossibility to act, does not endeavour into any of the typical behaviours (gambling, drinking, duels), nor is he is a cynic � he is more of a windbag, a sponger, creating an aura of expectations around him he cannot live up to.
And yet, do not judge Rudin to harshly - how right it feels that Turgenev doesn’t and treats him with kindness. Isn’t it rather so that some people are more comfortable with the word, while others more tend to act? Isn't a perfectly balanced amalgamation of both qualities quite rare? It would be a blessing if everyone who cannot realise their potential because of inhibitions of character keeping them from being effectual in their particular context would be graced with a mild and generous friend, someone that would be simply there for them, despite all - like Rudin in the end.
What sweet moments Natalya passed when at times in the garden on the seat, in the transparent shade of the aspen tree, Rudin began to read Goethe’s Faust, Hoffman, or Bettina’s letters, or Novalis, constantly stopping and explaining what seemed obscure to her.
O bookish people, beware when you consider bestowing books upon a romantic individual � they might fall in love with you and before you can say forget-me-nots things might get horribly out of hand.
A fragrant mist lay like a soft shroud over the garden; a drowsy scent breathed from the trees near. The stars shed a mild radiance. The summer night was soft � and softened all.
Nabokov, with his usual sharpness, said about Turgenev that his storytelling was lame and that ‘the worst of Turgenev was thoroughly expressed in Gorki’s works, and Turgenev’s best (in the way of Russian landscape) was beautifully developed by Chekhov�, mischievously mocking his ‘perfectly modulated, well-oiled prose and perfectly rounded graceful sentences�. I thoroughly enjoyed reading Turgenev’s debut novel from 1856, mostly because of that silky-smooth, mellifluous prose, his marvellous gift to evoke nature and atmosphere and his mild ironic take on human tribulations at the backdrop of the mightiness of the landscape � a view that would get much more bitter and barbed in his 1867 novel .
.
Poetry is the language of the gods. I love poems myself. But poetry is not only in poems; it is diffused everywhere, it is around us. Look at those trees, that sky on all sides there is the breath of beauty, and of life, and where there is life and beauty, there is poetry also.
Dmitri Nikolaevich Rudin, the eponymous protagonist, is thoroughly imbued with German poetry, German romanticism and philosophy when he returns to Russia after studying in Heidelberg and turns into the focus of attention of a circle of small landowners on the country, where he stays as the house guest of an aging widow.
Talkative and idealistic, he is the philosopher who will not write anything, the painter who will not touch any canvas, undisciplined, not fitting in, gnomic and attractive but shying away from every true engagement, firing and inspiring others by his animated discussion but unable to bring himself to any action. The slightest opposition makes him falter and give up, even makes him flee. Like Goncharov’s , and Puskin’s , he isn’t up to the strength and determination of the young woman who falls in love with him and whom he repudiates as sadly illustrated by a confessional scene in the woods which reminds greatly of the letter scene in . The music of eloquence is beguiling, but falls silent when it comes to take action.
Rudin has been mentioned among those archetypical ‘superfluous man� of Russian literature like Lermontov’s Pechorin (from , a misfit, not fitting into the social norms, but the poor chap doesn’t even seem to fit into the mould of the of that concept! He seems prey to a paralyzing impossibility to act, does not endeavour into any of the typical behaviours (gambling, drinking, duels), nor is he is a cynic � he is more of a windbag, a sponger, creating an aura of expectations around him he cannot live up to.
And yet, do not judge Rudin to harshly - how right it feels that Turgenev doesn’t and treats him with kindness. Isn’t it rather so that some people are more comfortable with the word, while others more tend to act? Isn't a perfectly balanced amalgamation of both qualities quite rare? It would be a blessing if everyone who cannot realise their potential because of inhibitions of character keeping them from being effectual in their particular context would be graced with a mild and generous friend, someone that would be simply there for them, despite all - like Rudin in the end.
What sweet moments Natalya passed when at times in the garden on the seat, in the transparent shade of the aspen tree, Rudin began to read Goethe’s Faust, Hoffman, or Bettina’s letters, or Novalis, constantly stopping and explaining what seemed obscure to her.
O bookish people, beware when you consider bestowing books upon a romantic individual � they might fall in love with you and before you can say forget-me-nots things might get horribly out of hand.
November 14, 2021
Рудин = Rudin, Ivan Turgenev
Rudin is the first novel by Ivan Turgenev, a famous Russian writer best known for his short stories and the novel Fathers and Sons.
The main protagonist of the novel. Rudin is a well-educated, intellectual and extremely eloquent nobleman.
His finances are in a poor state and he is dependent on others for his living. His father was a poor member of the gentry and died when Rudin was still very young.
He was brought up by his mother who spent all the money she had on him, and was educated at Moscow University and abroad in Germany, at Heidelberg and Berlin.
تاریخ نخستین خوانش سال1974میلادی
عنوان: رودین؛ نویسنده: ایوان تورگنیف؛ مترجم: آلک قازاریان، مشخصات نشر مسکو؛ پروگرس، سال1344، در230ص، چاپ دیگر تهران، ارغنون، سال1361 ؛ در240ص؛ چاپ دیگر تهران، اساطیر، سال1363، در230ص، شابک9643310698؛ چاپ دیگر اساطیر، سال1387؛ چاپ دیگر تهران، نگاه، سال1389؛ در224ص؛ شابک9789646390؛ موضوع کلاسیکهای ادبیات روسیه از نویسندگان روسیه - سده 19م
عنوان: رودین؛ نویسنده: ایوان تورگنیف؛ مترجم محمدهادی شفیعیها؛ تهران، هرمس، سال1379، در238ص؛ شابک ایکس-964710054؛ چاپ دیگر تهران، ماهی، سال1389؛ در166ص؛ شابک9789642090853؛ چاپ دیگر تهران، علمی فرهنگی، سال1394؛ در238ص؛ شابک9786001215032؛
عنوان: رودین؛ نویسنده: ایوان تورگنیف؛ مترجم محمدهادی شفیعیها؛ تلخیص مصطفی جمشیدی؛ تهران، علمی فرهنگی، چاپ دوم سال1395، در238ص؛ شابک9786004363051؛
نسخه ی متن اصلی این اثر، نخستین بار در سال1856میلادی، در «روسیه» منتشر شده، آن روزهای پیش از امروز، کتابی بود که بیشتر خوانده میشد، برای انقلابیون آن روزگاران، کتاب انقلاب بود؛ «تورگنیف» بر آن شد، تا «رودین» را، که سمبلی از نسل جوانان آرمانپرست� سالهایِ1830میلادی تا سال1840میلادی «روسیه» بود؛ در این داستان، به نمایش درآورند؛ نسلی که دلبسته ی فلسفه� ای نسبتاً میان� تهی بودند؛ گفتار پایانی،� که بعدها افزوده شده، و نویسنده در آن، از «رودین» دفاع و ستایش کرده، شاهد همین سخن این فراموشکار نیز هست
رودین که روشنفکری درس خوانده است، پای به شهری کوچک بگذاشته، و مدتی را در خانه ی «داریا» زندگی میکند� او که با دنیای فلسفه� ی غرب آشنا شده، ایده� های بسیار بزرگی، در سر دارد، که برای مردمان و اربابها� شهر، بسیار دلپذیر هستند؛ اما پس از مدتی با دیدن «ناتاشا» دختر «داریا»، شیفته و دلبسته� ی او میشو�. شیفتگی او، نخستین چالش زندگیش است و ...؛
نقل از آغاز متن: (صبح آرام تابستانی بود؛ خورشید اندکی در آسمان صاف بالا آمده بود، ولی هنوز قطرات ژاله بر رخسار دشت و دمن میدرخشید، و تلالو خاصی داشت؛ نسیم با طراوت عطرآگینی، از جلگه های بیدار شده، میوزید؛ پرنده های کوچک سحرخیز، در میان جنگلی که هنوز مرطوب و آرام بود، با وجد و نشاط چهچهه میزدند؛ ...)؛ پایان نقل؛
نقل همان تکه ی بالا از ترجمه ای دیگر: (بامداد یکی از روزهای آرام تابستان بود و آفتاب در آسمان آبی بالا آمده بود ولی دشته� و کشتزاره� هنوز در زیر پوششی از شبنم میدرخشیدند� نسیم خنک و خوشبوی� از سمت دره� ها، که تازه از خواب بیدار شده بودند میوزید� در جنگل که فضای آن هنوز نمناک و ساکت بود، پرندگان سحرخیز با سرور و شادی نغمهسرای� میکردند�)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 22/10/1399هجری خورشیدی؛ 22/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Rudin is the first novel by Ivan Turgenev, a famous Russian writer best known for his short stories and the novel Fathers and Sons.
The main protagonist of the novel. Rudin is a well-educated, intellectual and extremely eloquent nobleman.
His finances are in a poor state and he is dependent on others for his living. His father was a poor member of the gentry and died when Rudin was still very young.
He was brought up by his mother who spent all the money she had on him, and was educated at Moscow University and abroad in Germany, at Heidelberg and Berlin.
تاریخ نخستین خوانش سال1974میلادی
عنوان: رودین؛ نویسنده: ایوان تورگنیف؛ مترجم: آلک قازاریان، مشخصات نشر مسکو؛ پروگرس، سال1344، در230ص، چاپ دیگر تهران، ارغنون، سال1361 ؛ در240ص؛ چاپ دیگر تهران، اساطیر، سال1363، در230ص، شابک9643310698؛ چاپ دیگر اساطیر، سال1387؛ چاپ دیگر تهران، نگاه، سال1389؛ در224ص؛ شابک9789646390؛ موضوع کلاسیکهای ادبیات روسیه از نویسندگان روسیه - سده 19م
عنوان: رودین؛ نویسنده: ایوان تورگنیف؛ مترجم محمدهادی شفیعیها؛ تهران، هرمس، سال1379، در238ص؛ شابک ایکس-964710054؛ چاپ دیگر تهران، ماهی، سال1389؛ در166ص؛ شابک9789642090853؛ چاپ دیگر تهران، علمی فرهنگی، سال1394؛ در238ص؛ شابک9786001215032؛
عنوان: رودین؛ نویسنده: ایوان تورگنیف؛ مترجم محمدهادی شفیعیها؛ تلخیص مصطفی جمشیدی؛ تهران، علمی فرهنگی، چاپ دوم سال1395، در238ص؛ شابک9786004363051؛
نسخه ی متن اصلی این اثر، نخستین بار در سال1856میلادی، در «روسیه» منتشر شده، آن روزهای پیش از امروز، کتابی بود که بیشتر خوانده میشد، برای انقلابیون آن روزگاران، کتاب انقلاب بود؛ «تورگنیف» بر آن شد، تا «رودین» را، که سمبلی از نسل جوانان آرمانپرست� سالهایِ1830میلادی تا سال1840میلادی «روسیه» بود؛ در این داستان، به نمایش درآورند؛ نسلی که دلبسته ی فلسفه� ای نسبتاً میان� تهی بودند؛ گفتار پایانی،� که بعدها افزوده شده، و نویسنده در آن، از «رودین» دفاع و ستایش کرده، شاهد همین سخن این فراموشکار نیز هست
رودین که روشنفکری درس خوانده است، پای به شهری کوچک بگذاشته، و مدتی را در خانه ی «داریا» زندگی میکند� او که با دنیای فلسفه� ی غرب آشنا شده، ایده� های بسیار بزرگی، در سر دارد، که برای مردمان و اربابها� شهر، بسیار دلپذیر هستند؛ اما پس از مدتی با دیدن «ناتاشا» دختر «داریا»، شیفته و دلبسته� ی او میشو�. شیفتگی او، نخستین چالش زندگیش است و ...؛
نقل از آغاز متن: (صبح آرام تابستانی بود؛ خورشید اندکی در آسمان صاف بالا آمده بود، ولی هنوز قطرات ژاله بر رخسار دشت و دمن میدرخشید، و تلالو خاصی داشت؛ نسیم با طراوت عطرآگینی، از جلگه های بیدار شده، میوزید؛ پرنده های کوچک سحرخیز، در میان جنگلی که هنوز مرطوب و آرام بود، با وجد و نشاط چهچهه میزدند؛ ...)؛ پایان نقل؛
نقل همان تکه ی بالا از ترجمه ای دیگر: (بامداد یکی از روزهای آرام تابستان بود و آفتاب در آسمان آبی بالا آمده بود ولی دشته� و کشتزاره� هنوز در زیر پوششی از شبنم میدرخشیدند� نسیم خنک و خوشبوی� از سمت دره� ها، که تازه از خواب بیدار شده بودند میوزید� در جنگل که فضای آن هنوز نمناک و ساکت بود، پرندگان سحرخیز با سرور و شادی نغمهسرای� میکردند�)؛ پایان نقل
تاریخ بهنگام رسانی 22/10/1399هجری خورشیدی؛ 22/08/1400هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
September 7, 2023
Unii critici literari au insinuat că Rudin este întîiul „om de prisos� prezentat într-o carte. Nu prea cred. E plină literatura de oameni pe cît de geniali, tot pe atîta de inutili.
Romanul lui Turgheniev devine obositor prin faptul că naratorul știe tot (e omniscient, cum ar veni, ca și naratorul lui Saramago, numai că ultimul e întotdeauna ironic) și ține morțiș să ne țină la curent cu știința lui. Se grăbește să divulge tot ce simt, tot ce gîndesc personajele în sinea lor, dacă o damă are o mîncărime în nas și de ce... Nimic nu rămîne neconsemnat de autor. Cititorul iese strivit.
Dar despre ce este vorba în cartea lui Turgheniev? Foarte pe scurt, cam asta: un individ banal, bun vorbăreț, simpatic, mai degrabă umil și mai curînd fricos, dezamăgește o fată. Adică refuză să fugă în lume cu fata (încă minoră) care îl iubește. În definitiv, Rudin procedează rațional. Lașitatea lui o salvează pe Natalia Alexeevna de la un necaz aproape sigur. Rudin nu e cel mai potrivit bărbat pentru ea. Nu știe și nici nu poate să decidă, e purtat de viață de colo-colo, nu are nici o inițiativă, e mînat numai și numai de hazard. Moare pe o baricadă în revoluția de la 1848 din Paris. Ce a căutat acolo doar el știe...
N-am uitat, totuși, că Rudin s-a tipărit în 1856. Asta m-a făcut să adaug o steluță la estimarea corectă. Ca portret al parazitului, Rudin e, totuși, o reușită.
Romanul lui Turgheniev devine obositor prin faptul că naratorul știe tot (e omniscient, cum ar veni, ca și naratorul lui Saramago, numai că ultimul e întotdeauna ironic) și ține morțiș să ne țină la curent cu știința lui. Se grăbește să divulge tot ce simt, tot ce gîndesc personajele în sinea lor, dacă o damă are o mîncărime în nas și de ce... Nimic nu rămîne neconsemnat de autor. Cititorul iese strivit.
Dar despre ce este vorba în cartea lui Turgheniev? Foarte pe scurt, cam asta: un individ banal, bun vorbăreț, simpatic, mai degrabă umil și mai curînd fricos, dezamăgește o fată. Adică refuză să fugă în lume cu fata (încă minoră) care îl iubește. În definitiv, Rudin procedează rațional. Lașitatea lui o salvează pe Natalia Alexeevna de la un necaz aproape sigur. Rudin nu e cel mai potrivit bărbat pentru ea. Nu știe și nici nu poate să decidă, e purtat de viață de colo-colo, nu are nici o inițiativă, e mînat numai și numai de hazard. Moare pe o baricadă în revoluția de la 1848 din Paris. Ce a căutat acolo doar el știe...
N-am uitat, totuși, că Rudin s-a tipărit în 1856. Asta m-a făcut să adaug o steluță la estimarea corectă. Ca portret al parazitului, Rudin e, totuși, o reușită.
November 9, 2019
مدت زمانی بود که در تصوراتم به این کتاب به چشم یک بچه� زشت و عقبافتاد� و حوصله سر بر نگاه میکرد� و نخوانده درباره� آن قضاوت مینمود�. تا اینکه پس از مصاحبت با آن دیدم که اصلاً این طور نیست. یک کلاسیک قشنگ و خوب روسی، اگرچه خیلی عالی و شاخص نیست. خواندن رمانها� کلاسیک (خصوصاً روسی) برای من تداعی کننده� خاطرات زیبای نوستالژیک هستند.
ما همواره کسانی را دوست داریم که خودشان کمتر دارای استعداد دوست داشتن هستند. ص 95 کتاب
عشق!... همه چیز آن اسرار آمیز است. پیدایش و تکامل و نابودیا�. گاهی مطمئن و بیمقدم� مثل یک روز فرحبخش فرا میرس�. گاهی مثل آتش زیر خاکستر سالها� سال گرما میبخش� و موقعی که همه چیز از بین میرو� ناگهان چون شعلهها� حریق سر میکش�. ص 103 کتاب
هیچ چیز ممکن نیست بدتر و زنندهت� از سعادتی باشد که دیر نصیب آدم میشو�. ص 187 کتاب
ما خواب هستیم، خشک و جامد شدهای� و باید از کسی که برای یک لحظه ما را وادار به جنبش نماید و خونمان را به جوش بیاورد تشکر کنیم! وقت این کار فرا رسیده! ص 193 کتاب
همه چیز به پایان آمده، روغن پیهسو� ته کشیده و پیهسو� نیز از هم پاشیده و آن چه بر جای مانده تنها فتیلها� است در حال دود کردن... آری ای دوست من! مرگ، تنها مرگ میتوان� مرا وادار به سازش و تسلیم کند. اینک من و آنک مرگ گریزناپذیر... ص 219 کتاب
ما همواره کسانی را دوست داریم که خودشان کمتر دارای استعداد دوست داشتن هستند. ص 95 کتاب
عشق!... همه چیز آن اسرار آمیز است. پیدایش و تکامل و نابودیا�. گاهی مطمئن و بیمقدم� مثل یک روز فرحبخش فرا میرس�. گاهی مثل آتش زیر خاکستر سالها� سال گرما میبخش� و موقعی که همه چیز از بین میرو� ناگهان چون شعلهها� حریق سر میکش�. ص 103 کتاب
هیچ چیز ممکن نیست بدتر و زنندهت� از سعادتی باشد که دیر نصیب آدم میشو�. ص 187 کتاب
ما خواب هستیم، خشک و جامد شدهای� و باید از کسی که برای یک لحظه ما را وادار به جنبش نماید و خونمان را به جوش بیاورد تشکر کنیم! وقت این کار فرا رسیده! ص 193 کتاب
همه چیز به پایان آمده، روغن پیهسو� ته کشیده و پیهسو� نیز از هم پاشیده و آن چه بر جای مانده تنها فتیلها� است در حال دود کردن... آری ای دوست من! مرگ، تنها مرگ میتوان� مرا وادار به سازش و تسلیم کند. اینک من و آنک مرگ گریزناپذیر... ص 219 کتاب
March 27, 2021
رودین کتابی ایست خسته کننده و ملال آور از نویسنده نامدار روس ، ایوان تورگنیف . رودین که اولین کتاب اوست را شاید بتوان به عنوان اثری ناقص و ضد و نقیض دید ، کتاب را نه می توان در نکوهش و نه در ستایش شخصیت رودین دانست ، رودین که نماینده مردمانی ایست که تنها حرف می زنند و اهل عمل نیستند .
قهرمان کتاب تورگنیف یا همان رودین زمانی مورد ستایش قرار می گیرد و زمانی هم از سوی جامعه طرد می شود �� در پایان داستان همانند یک قهرمان و مبارزآزادی و معتقد از او یاد می شود ، بدون آنکه مشخص باشد رودین از کجا و در چه زمانی متحول شده و از دست از حرف زدن کشیده و مرد عمل شده است .
رودین کتابی سطحی و شاید نسبتا بی اهمیت در ادبیات بسیار غنی روسیه باشد ، با پیامی خام و شعاری .
اما تورگنیف تعریف جالبی از خوشبختی در این کتاب ارائه داده است : هیچ چیز بدتر و بیزار کننده تر از این نیست که خوشبختی دیر به دست آدم بیاید. این خوشبختی شما را نمی تواند راضی کند ولی از یک حق محرومتان می کند .از گرانبهاترین حق که همان دشنام دادن و نفرین کردن تقدیر است . خوشبختی دیررس بسیار تلخ و بیزار کننده است .
قهرمان کتاب تورگنیف یا همان رودین زمانی مورد ستایش قرار می گیرد و زمانی هم از سوی جامعه طرد می شود �� در پایان داستان همانند یک قهرمان و مبارزآزادی و معتقد از او یاد می شود ، بدون آنکه مشخص باشد رودین از کجا و در چه زمانی متحول شده و از دست از حرف زدن کشیده و مرد عمل شده است .
رودین کتابی سطحی و شاید نسبتا بی اهمیت در ادبیات بسیار غنی روسیه باشد ، با پیامی خام و شعاری .
اما تورگنیف تعریف جالبی از خوشبختی در این کتاب ارائه داده است : هیچ چیز بدتر و بیزار کننده تر از این نیست که خوشبختی دیر به دست آدم بیاید. این خوشبختی شما را نمی تواند راضی کند ولی از یک حق محرومتان می کند .از گرانبهاترین حق که همان دشنام دادن و نفرین کردن تقدیر است . خوشبختی دیررس بسیار تلخ و بیزار کننده است .
May 30, 2023
اولین رمان "ایوان تورگینف"که در نیمه های قرن نوزدهم میلادی در نقد ونکوهش روشنفکران واندیشمندان جامعه وقت روسیه نوشته شده است.جامعه ای که روشنفکران وصاحبنظران آن شیفته خودستایی وعاشق نطقهای جذاب وپرطمطراق درمحافل و نشست های خودمانی ومجالس ومهمانی ها هستند ولی درعمل وانجام تعهد به این نظریه ها وباورهای ذهنی خود قدمی بر نمی دارند.
"رودین"شخصیت اصلی رمان تورگینف که عنوان کتاب هم برگرفته از او است،فردی است تحصیل کرده وبا معلومات دانشگاهی ومطلع که معتقد است راه پیشرفت و تجدد جامعه درپیروی وانجام فرضیه ها و باورهای اندیشمندان است.او در زندگی در جستجو و تحقق شرایط ایده آل برای خود و جامعه است ولی خود از تعهد و تلاش اندکی در این زمینه خودداری می کند و بسته به شرایط ومنافع خود در سخنان و باورهای خود تغییراتی انجام می دهد تا آنجا که پس از اظهار عشق ومحبت به دختری جوان وابراز تمایل آن دختر به عشق او؛ در باور و درستی کار خود شک وتردید دارد و اززیر آن شانه خالی می کند.اما پس ازگذر سال ها وسپری شدن عمر و در سالهاى پايانى حيات، به خطا و اشتباه خود در زندگی اعتراف واظهار پشیمانی می کند ولی اکنون مردم وجامعه وقت روسيه تزارى ،رودین را باور ندارد.
"رودین"شخصیت اصلی رمان تورگینف که عنوان کتاب هم برگرفته از او است،فردی است تحصیل کرده وبا معلومات دانشگاهی ومطلع که معتقد است راه پیشرفت و تجدد جامعه درپیروی وانجام فرضیه ها و باورهای اندیشمندان است.او در زندگی در جستجو و تحقق شرایط ایده آل برای خود و جامعه است ولی خود از تعهد و تلاش اندکی در این زمینه خودداری می کند و بسته به شرایط ومنافع خود در سخنان و باورهای خود تغییراتی انجام می دهد تا آنجا که پس از اظهار عشق ومحبت به دختری جوان وابراز تمایل آن دختر به عشق او؛ در باور و درستی کار خود شک وتردید دارد و اززیر آن شانه خالی می کند.اما پس ازگذر سال ها وسپری شدن عمر و در سالهاى پايانى حيات، به خطا و اشتباه خود در زندگی اعتراف واظهار پشیمانی می کند ولی اکنون مردم وجامعه وقت روسيه تزارى ،رودین را باور ندارد.
January 24, 2025
جناب رودین، البته جناب دیمیتری نیکولایویچ رودین، شخصیت محبوب و مورد علاقه ی من تا به اینجا در بین کتابها، یکی از بهترین کتابهایی که خوندم و با این کتاب کم کم عاشق کتابهای ایوان تورگنیف کبیر شدم، خوندن این کتاب رو بهتون پیشنهاد میکنم، یه فضای روشن و سرگرم کننده، کتاب مثل اکثر کتابهای روسی دارای شخصیت های زیادی هست، و روند کتاب به گونه ای است که اصلا حوصلتون سر نمیره، همیشه در ریویو هایی که مینویسم از جمله ی " هی دوست داری بدونی چی میشه " استفاده میکنم، این کتاب زیاد اینطور نیست ولی اصلا کسل کننده نیست و درگیرتون میکنه، کتاب کم حجم و ساده ای هست، شاید در ۲ روز تموم بشه، داستان شخصی به نام رودین، که وارد داستان میشه و داستان حول محور این جوان میگرده، عاشق میشه و .... به این کتاب از ۵ نمره ی ۵ رو میدم و همیشه در لیست معرفی کتاب هام به بقیه حضور خواهد داشت.
این جمله ی آخری که در ادامه میبینین، احتمالا دارای اسپویل هست پس اگه نمیخوایین اسپویل بشه از کنارش رد بشین:
من و رودین نقاط مشترک زیادی باهم داریم، مثلا اگه از کسی خوشمون بیاد نمیتونیم بهش بگیم، و اگه بگیم همه چیز رو خراب میکنیم
این جمله ی آخری که در ادامه میبینین، احتمالا دارای اسپویل هست پس اگه نمیخوایین اسپویل بشه از کنارش رد بشین:
من و رودین نقاط مشترک زیادی باهم داریم، مثلا اگه از کسی خوشمون بیاد نمیتونیم بهش بگیم، و اگه بگیم همه چیز رو خراب میکنیم
March 2, 2025
رودین از ایوان تورگنیف، داستان یه آرمانگرا� متزلزله که در تلاش برای تغییر جهان، در نهایت با سردرگمی و شکست مواجه میش�. شخصیت اصلی، رودین، در تلاش برای یافتن حقیقت درونی خودش، از دنیای واقعی فاصله میگیر� و در نهایت هیچ چیزی جز یأس و ابهام نصیبش نمیش�. کتاب بهطو� پیوسته بر پیچیدگیها� روانشناخت� شخصیته� تمرکز داره، اما برای من، داستان خیلی کشدار و کسلکنند� شد. حوصلها� رو سر برد و نتونستم با شخصیته� ارتباط برقرار کنم.
August 12, 2024
O carte tocmai potrivită pentru niște nervi slăbiți de astenia timpului incert de afară, o carte aflată între înghețul insistent și provăcator al iernii și nestatornicia primăverii care va să vină...Demult nu mai citisem o carte de Turgheniev, ultima tot la începutul unui feburarie înghețat o răsfoisem, dar acum contextul e un pic mai diferit, Rudin este prima carte cu care își face debutul clasicul rus și probabil cea mai fluentă, lizibilă și ușor de înțeles; scriitorul nu se prea complică în divagații filosofice sterile ca majoritatea scriitorilor ruși când e vorba de personaje universale, Rudin este un personaj simplu, dar totodată complex, bine educat, manierat, visător și foarte vorbăreț, Rudin nu face decât să stagnze, să plutească și la sfârșit aproape să se înece în propriile vise mărețe și teorii despre viață pe care nu le va pune în aplicare niciodată, de ce? pentru că eroul nostru este un indecis, analitic și prea tipicar ca să ducă la bun sfârșit o faptă măreață, plin de patos și elocință și totodată pasionat, Rudin le ține isonul eternilor eroi ai literaturii ruse: Oneghin, Peciorin, Arkadi din Adolescentul lui Dostoievsky într-o pierde a timpului nesfârșită...Romanul lui Turgheniev e ca un samovar care fierbe încontinuu la foc mic șuierând la final zgomotos,dar degeaba pentru că nu-l mai aude nimeni.
May 15, 2023
اولین اثرِ تورگنیف یکی از مشهورترین آثار ادبیات روسیه است؛ اولین بار بود که اثری از او می خواندم. رودین نمادِ آنارشیسم است و تداعی گرِ میخائیل باکونین، رهبرِ آنارشیست ها!
در بین ترجمه های موجود همین ترجمه ی آقای شفیعیها که نشر ماهی منتشرش کرده ترجمه ی مناسب و درخوری است. توقعم بیشتر از این بود اما خب، شاید آثار بعدی تورگنیف داستان های جذاب تر و البته پایانِ منسجم تری داشته باشند.
در بین ترجمه های موجود همین ترجمه ی آقای شفیعیها که نشر ماهی منتشرش کرده ترجمه ی مناسب و درخوری است. توقعم بیشتر از این بود اما خب، شاید آثار بعدی تورگنیف داستان های جذاب تر و البته پایانِ منسجم تری داشته باشند.
May 4, 2024
2.5 �
In my opinion, it is quite noticeable that this is Turgenev's first novel due to the fact that it mainly feels like reading an unfinished work... Most of the characters fell flat, were kind of uninteresting (or rather I couldn't really connect with any of them) and it's definitely a character-driven novel!!
I must add that Turgenev's descriptions were already quite magnificent and picturesque in this novel, so cheers to that!!! STUNNING atmosphere that one could really get immersed in!!!
Additionally, the little plot that there was really confused me. Although I have to be precise here and say that it wasn't the actions that confused me... What caused the confusion were THE MOTIVES for those particular actions. Namely, I failed to observe and find a (rational) explanation for how the storyline unfolded and why things happened the way they did. For example (not mentioning names to avoid spoilers), one of the character admits and voices his feelings of love for another character out of the absolute blue. There was no bigger buildup for it, the character just went from 0% to 100% in (not sure butttt I think it was) 3-4 pages. That's just one example out of a few others.
This next opinion I will state will most likely be really controversial buttt... well... I actually found the epilogue one of the most enjoyable passages of this novel. It managed to portray and shed light onto the "main issue" of the protagonist (and this entire story) in a really poignant manner. I finally started to feel SOMETHING for the characters... And, quite surprinsingly, that feeling was empathy, shocker, honestly. I feel like here we actually kind of started to understand what the "moral of the story" or the message of the book was, so to say, which I, frankly speaking, was quite glad about because I don't really like reading meaningless literature (and it would have been a huge surprise to me, if Russian classical literature suddenly left me without any of that to be honest, since that's precisely why I love it so much XD).
Sidenote: I hated the last page of the epilogue though or rather how it was written. The end (in the direct and indirect way cough cough) was destined to happen in that way, however, the way it was worded and the circumstances around it were just "silly" or not thought through well, in my opinion. I won't really say more in order to avoid spoilers!!! You'll probably understand what I mean after reading this short novel.
Overall, I was really intrigued by the topic of the "superfluous man" that is of major importance in Russian classical literature as a whole, and which, admittedly, is one of my favourite themes of all time in novels and literature!!
However, that specific story was quite a letdown (I have high standards for Russian classics authors, so it still was WAYYY above average compared to modern literature hahahahah!!!).
If you feel like you want to read about the "superfluous man", I suggest you to pick up Pushkin's "Onegin" or Lermontov's "Hero of Our Time" instead!!
P.S. How did the author manage to use the word "впрочем" 42 times in such a short novel?????
In my opinion, it is quite noticeable that this is Turgenev's first novel due to the fact that it mainly feels like reading an unfinished work... Most of the characters fell flat, were kind of uninteresting (or rather I couldn't really connect with any of them) and it's definitely a character-driven novel!!
I must add that Turgenev's descriptions were already quite magnificent and picturesque in this novel, so cheers to that!!! STUNNING atmosphere that one could really get immersed in!!!
Additionally, the little plot that there was really confused me. Although I have to be precise here and say that it wasn't the actions that confused me... What caused the confusion were THE MOTIVES for those particular actions. Namely, I failed to observe and find a (rational) explanation for how the storyline unfolded and why things happened the way they did. For example (not mentioning names to avoid spoilers), one of the character admits and voices his feelings of love for another character out of the absolute blue. There was no bigger buildup for it, the character just went from 0% to 100% in (not sure butttt I think it was) 3-4 pages. That's just one example out of a few others.
This next opinion I will state will most likely be really controversial buttt... well... I actually found the epilogue one of the most enjoyable passages of this novel. It managed to portray and shed light onto the "main issue" of the protagonist (and this entire story) in a really poignant manner. I finally started to feel SOMETHING for the characters... And, quite surprinsingly, that feeling was empathy, shocker, honestly. I feel like here we actually kind of started to understand what the "moral of the story" or the message of the book was, so to say, which I, frankly speaking, was quite glad about because I don't really like reading meaningless literature (and it would have been a huge surprise to me, if Russian classical literature suddenly left me without any of that to be honest, since that's precisely why I love it so much XD).
Sidenote: I hated the last page of the epilogue though or rather how it was written. The end (in the direct and indirect way cough cough) was destined to happen in that way, however, the way it was worded and the circumstances around it were just "silly" or not thought through well, in my opinion. I won't really say more in order to avoid spoilers!!! You'll probably understand what I mean after reading this short novel.
Overall, I was really intrigued by the topic of the "superfluous man" that is of major importance in Russian classical literature as a whole, and which, admittedly, is one of my favourite themes of all time in novels and literature!!
However, that specific story was quite a letdown (I have high standards for Russian classics authors, so it still was WAYYY above average compared to modern literature hahahahah!!!).
If you feel like you want to read about the "superfluous man", I suggest you to pick up Pushkin's "Onegin" or Lermontov's "Hero of Our Time" instead!!
P.S. How did the author manage to use the word "впрочем" 42 times in such a short novel?????
December 28, 2018
[maggio 2018]
Sto leggendo le Memorie di un cacciatore, evento letterario russo del 1852, perché un giorno, casualmente, mi ero letto il primo romanzo di Turgenev, questo Rudin, pubblicato quattro anni dopo le Memorie, che mi era piaciuto molto e mi aveva fatto venir voglia di conoscere di più l'autore.
Rudin, considerato un ritratto della generazione romantica russa, è un romanzo breve, veloce; un romanzo da camera, direi: di incontri, di discorsi, di salotti e conversazioni, di pensieri e di sentimenti, sviluppati, dichiarati, esaminati, discussi e proclamati; di parole più che di azioni. Nella brevità dell’insieme compaiono molti personaggi, tutti presto riconoscibili, tratteggiati felicemente, comprese le figure minori, come il parassita ufficiale (un “leccapiatti� come dice a un certo punto espressivamente la traduzione, usando una parola che troviamo ad esempio nei meravigliosi վé di De Roberto), che serve anche da contrasto per capire meglio il protagonista; oppure il giovane e appassionato precettore, il misogino dichiarato ed esibito, ecc.
Agilmente Turgenev ci fa così intravedere un piccolo mondo provinciale di proprietari terrieri russi, un mondo che sembra bloccato in una situazione infinitamente ripetibile, sospesa e senza sbocchi. Il movimento centrale del romanzo inizia quando giunge inaspettatamente il protagonista eponimo, Dmitri Nikolaevič Rudin: il piccolo mondo di relazioni è messo in moto.
Il cuore di tutto il romanzo è la tensione � impossibile da risolvere � tra l’intelligenza e la volontà, tra le grandi passioni, gli ideali di conoscenza e di vita, e i limiti della personalità, tra il voler sentire senza riserve e puramente e la coscienza della complessità del proprio animo, dell’incertezza dei propri sentimenti. “Alla russa�, ossia con grandi proclami, appassionati discorsi, appassionati anche nell’autodenigrazione.
E la caratteristica più affascinante del libro, alla fine, è forse l’ambiguità: .
A differenza delle Memorie, che sono proprio dei racconti ad alta voce del cacciatore a un uditorio, qui un narratore c'è ma è quasi invisibile; qualche volta fa capolino con una frasetta ma non si lascia individuare; agisce soprattutto governando con grande abilità i passaggi della struttura asimmetrica: molte pagine per pochi giorni concentrati e dettagliatamente osservati poi dilatazioni temporali che condensano anni in poche pagine.
I caratteri � e i giudizi ampiamente formulati sui caratteri dei personaggi � non emergono dal narratore e dall’introspezione romanzesca, e si possono solo parzialmente ricostruire dalle azioni; sono invece quasi interamente in mano alle parole dei personaggi stessi, che dichiarano e discutono il proprio essere e quello degli altri, creando un meraviglioso senso di ambiguità e di insicurezza.
Si affacciano poi le grandi questioni storiche russe a metà dell'Ottocento: la servitù della gleba; il rapporto complesso tra formazione europea e forte contatto con la “madre Russia�; l'immobilismo sociale.
Il tutto è brillante: oltre a essere una lettura interessante, Rudin è anche una lettura divertente.
Sto leggendo le Memorie di un cacciatore, evento letterario russo del 1852, perché un giorno, casualmente, mi ero letto il primo romanzo di Turgenev, questo Rudin, pubblicato quattro anni dopo le Memorie, che mi era piaciuto molto e mi aveva fatto venir voglia di conoscere di più l'autore.
Rudin, considerato un ritratto della generazione romantica russa, è un romanzo breve, veloce; un romanzo da camera, direi: di incontri, di discorsi, di salotti e conversazioni, di pensieri e di sentimenti, sviluppati, dichiarati, esaminati, discussi e proclamati; di parole più che di azioni. Nella brevità dell’insieme compaiono molti personaggi, tutti presto riconoscibili, tratteggiati felicemente, comprese le figure minori, come il parassita ufficiale (un “leccapiatti� come dice a un certo punto espressivamente la traduzione, usando una parola che troviamo ad esempio nei meravigliosi վé di De Roberto), che serve anche da contrasto per capire meglio il protagonista; oppure il giovane e appassionato precettore, il misogino dichiarato ed esibito, ecc.
Agilmente Turgenev ci fa così intravedere un piccolo mondo provinciale di proprietari terrieri russi, un mondo che sembra bloccato in una situazione infinitamente ripetibile, sospesa e senza sbocchi. Il movimento centrale del romanzo inizia quando giunge inaspettatamente il protagonista eponimo, Dmitri Nikolaevič Rudin: il piccolo mondo di relazioni è messo in moto.
Il cuore di tutto il romanzo è la tensione � impossibile da risolvere � tra l’intelligenza e la volontà, tra le grandi passioni, gli ideali di conoscenza e di vita, e i limiti della personalità, tra il voler sentire senza riserve e puramente e la coscienza della complessità del proprio animo, dell’incertezza dei propri sentimenti. “Alla russa�, ossia con grandi proclami, appassionati discorsi, appassionati anche nell’autodenigrazione.
E la caratteristica più affascinante del libro, alla fine, è forse l’ambiguità: .
A differenza delle Memorie, che sono proprio dei racconti ad alta voce del cacciatore a un uditorio, qui un narratore c'è ma è quasi invisibile; qualche volta fa capolino con una frasetta ma non si lascia individuare; agisce soprattutto governando con grande abilità i passaggi della struttura asimmetrica: molte pagine per pochi giorni concentrati e dettagliatamente osservati poi dilatazioni temporali che condensano anni in poche pagine.
I caratteri � e i giudizi ampiamente formulati sui caratteri dei personaggi � non emergono dal narratore e dall’introspezione romanzesca, e si possono solo parzialmente ricostruire dalle azioni; sono invece quasi interamente in mano alle parole dei personaggi stessi, che dichiarano e discutono il proprio essere e quello degli altri, creando un meraviglioso senso di ambiguità e di insicurezza.
Si affacciano poi le grandi questioni storiche russe a metà dell'Ottocento: la servitù della gleba; il rapporto complesso tra formazione europea e forte contatto con la “madre Russia�; l'immobilismo sociale.
Il tutto è brillante: oltre a essere una lettura interessante, Rudin è anche una lettura divertente.
May 30, 2023
دنیا از آن مردمانی است که میدانن� و میکنن� نه از آن کسانی که شاید بهتر میدانن� ولی نمیکنن�
نمیدان� این جمله را کجا خواندم ولی در واقع بیانگر زندگانی رودین است. او نماد کسی/کسانی است که آرزوهای بسیار دارند که رویای دستیافت� به حقیقت را دارند و به سمتش میرون� یا ادای به سمت رفتنش را در میآورن� اما نمیشود� نمیتوانند� کم میآورن�.
او نماد نرسیدن است، نشدن است، نتوانستن است. کسی که میخواه� چیزی را از خود به یادگار بگذارد حتی اگر کوچک باشد اما در انجام آن نیز عاجز میمان� چون اصولا کاری برای انجام این مهم نمیکنن�. به باور من رودین نماد جوان ایرانیست. پر از استعداد، پر از انگیزه که با همه� اینه� نمیتوان� او را از این وضعیت بغرنج نجات دهد و به هرز میرو� و از بین میرو�. رودین با آن همه استعداد نتوانست خود را از سرنوشت محتومی که انتظارش را میکش� نجات دهد حال آنکه افرادی امثال پاندالفسکی با تملق و مجیزگویی پلهها� ترقی را دو به یک میپیماین�. این جهان، جهان استعدادها و افکار خیر نیست، هر آنکس که بختش بلند باشد و از خانوده� ثروتمندی به دنیا آمده باشد یا کیف کش و تملقگو� این و آن باشد بلیطش در این جهان برده وگرنه هیچ راهی برای اندکی به آسودگی زیستن در این دنیا ندارد
نمیدان� این جمله را کجا خواندم ولی در واقع بیانگر زندگانی رودین است. او نماد کسی/کسانی است که آرزوهای بسیار دارند که رویای دستیافت� به حقیقت را دارند و به سمتش میرون� یا ادای به سمت رفتنش را در میآورن� اما نمیشود� نمیتوانند� کم میآورن�.
او نماد نرسیدن است، نشدن است، نتوانستن است. کسی که میخواه� چیزی را از خود به یادگار بگذارد حتی اگر کوچک باشد اما در انجام آن نیز عاجز میمان� چون اصولا کاری برای انجام این مهم نمیکنن�. به باور من رودین نماد جوان ایرانیست. پر از استعداد، پر از انگیزه که با همه� اینه� نمیتوان� او را از این وضعیت بغرنج نجات دهد و به هرز میرو� و از بین میرو�. رودین با آن همه استعداد نتوانست خود را از سرنوشت محتومی که انتظارش را میکش� نجات دهد حال آنکه افرادی امثال پاندالفسکی با تملق و مجیزگویی پلهها� ترقی را دو به یک میپیماین�. این جهان، جهان استعدادها و افکار خیر نیست، هر آنکس که بختش بلند باشد و از خانوده� ثروتمندی به دنیا آمده باشد یا کیف کش و تملقگو� این و آن باشد بلیطش در این جهان برده وگرنه هیچ راهی برای اندکی به آسودگی زیستن در این دنیا ندارد
January 3, 2025
وقتی فکر میکنم که این اولین اثر تورگنیف بوده، واقعا لذت میبرم.
خیلی شاعرانه و قشنگ و با حس و حالی گیرا نوشته شده.
خیلی شاعرانه و قشنگ و با حس و حالی گیرا نوشته شده.
March 28, 2025
Each book I read offers a new perspective. In this post, I share my thoughts
on this book in both Persian and English hope this will be enjoyable for you :)
هر کتابی که می خوانم دریچه ای به دنیای جدید است . تو این نوشته دیدگاه و تجربه ام از خوندن این کتاب رو به دو زبان فارسی و انگلیسی با شما به اشتراک می ذارم امیدوارم خوندنش براتون لذتبخش باشه :)
Persian (فارسی)
رمان رودین یکی از آثار برجسته ی ادبیات کلاسیک، با نثر زیبا و روان تورگنیف، بیانگر دنیای پیچیده ای از تضادهای شخصیتی و اجتماعیه که با فضای آروم و تامل برانگیزش تصویری از زندگی اشراف زادگان و روشنفکران روسیه ی قرن نوزدهم میلادی که بین سنت ها و ایده های نوین تو نوسان هستن ترسیم می کنه و رودین شخصیت اصلی داستان، نمادیه از ایدئالیست های رویاپرداز- افرادی که با شور و حرارت درباره ی تغییر جهان می گن ، اما غالبا تو مواجهه با واقعیت ها و چالش های سخت و انکارناپذیر زندگی، تناقضات عمیقی رو تجربه می کنن. نگاه نویسنده به این شخصیت فلسفی و سرشار از دقت روان شناسانه هست که خواننده رو به تامل وادار می کنه.این اولین تجربه ی من از خوندن نوشته های ایوان تورگنیف مثل قدم گذاشتن به دنیایی بود که هم چالش های ایدئالیستی داره و هم دید عمیقی نسبت به انسان و جامعه و باید بگم قدرتش تو خلق فضاها و شخصیت های ملموس و تراژیکش کاملا جذب و مصمم کرد تا بیشتر دنبالش کنم.قلمش طوریه که نه تنها شما رو به عمق داستان می بره، بلکه به تفکر و پرسش درباره ی موضوعاتی همچون هویت، مسئولیت و معنای زندگی دعوت می کنه پس فقط داستانی درباره ی یه شخصیت یا دوره ی تاریخی به تنهایی نیست، آیینه ای از انسان های زمان خودش و زمان ماست که بین رویاهای بلندپروازانه و محدودیت های واقعی گیر افتادن،برای من، این کتاب بیش از هر چیز یادآور اینه که ادبیات میتون� هم تفریح باشه، هم تأمل. اگه اهل داستانهای� هستین که شما رو نه تنها سرگرم کنه بلکه به عمق پرسشها� وجودی ببره، می تونه انتخاب خوبی باشه
English (انگلیسی)
The novel "Rudin" is one of the masterpieces of classic literature. With Turgenev’s beautiful and fluent prose, it portrays a complex world of personal and social conflicts. Set in a calm and contemplative atmosphere, it vividly depicts the lives of 19th-century Russian aristocrats and intellectuals, oscillating between traditions and modern ideas. Rudin, the protagonist, symbolizes the dreamers and idealists—individuals who passionately speak about changing the world, yet often face deep contradictions when confronted with the harsh and undeniable realities of life. Turgenev’s perspective on this character is philosophical and filled with psychological precision, compelling the reader to reflect.
This was my first experience reading Turgenev's works, and it felt like stepping into a world that not only grapples with idealistic challenges but also offers a profound perspective on humanity and society. I must say, his ability to create vivid, relatable, and even tragic characters fully captivated me and strengthened my determination to explore his other works. His writing style not only immerses you in the heart of the story but also invites you to think and question topics like identity, responsibility, and the meaning of life.
Rudin is not merely a story about a character or a specific historical period; it serves as a mirror for people of its own time and ours—those caught between ambitious dreams and the harsh limits of reality. For me, this book is a reminder that literature can be both entertaining and thought-provoking. If you’re someone who enjoys stories that not only captivate but also delve into existential questions, Rudin might just be the perfect choice for you.
on this book in both Persian and English hope this will be enjoyable for you :)
هر کتابی که می خوانم دریچه ای به دنیای جدید است . تو این نوشته دیدگاه و تجربه ام از خوندن این کتاب رو به دو زبان فارسی و انگلیسی با شما به اشتراک می ذارم امیدوارم خوندنش براتون لذتبخش باشه :)
Persian (فارسی)
رمان رودین یکی از آثار برجسته ی ادبیات کلاسیک، با نثر زیبا و روان تورگنیف، بیانگر دنیای پیچیده ای از تضادهای شخصیتی و اجتماعیه که با فضای آروم و تامل برانگیزش تصویری از زندگی اشراف زادگان و روشنفکران روسیه ی قرن نوزدهم میلادی که بین سنت ها و ایده های نوین تو نوسان هستن ترسیم می کنه و رودین شخصیت اصلی داستان، نمادیه از ایدئالیست های رویاپرداز- افرادی که با شور و حرارت درباره ی تغییر جهان می گن ، اما غالبا تو مواجهه با واقعیت ها و چالش های سخت و انکارناپذیر زندگی، تناقضات عمیقی رو تجربه می کنن. نگاه نویسنده به این شخصیت فلسفی و سرشار از دقت روان شناسانه هست که خواننده رو به تامل وادار می کنه.این اولین تجربه ی من از خوندن نوشته های ایوان تورگنیف مثل قدم گذاشتن به دنیایی بود که هم چالش های ایدئالیستی داره و هم دید عمیقی نسبت به انسان و جامعه و باید بگم قدرتش تو خلق فضاها و شخصیت های ملموس و تراژیکش کاملا جذب و مصمم کرد تا بیشتر دنبالش کنم.قلمش طوریه که نه تنها شما رو به عمق داستان می بره، بلکه به تفکر و پرسش درباره ی موضوعاتی همچون هویت، مسئولیت و معنای زندگی دعوت می کنه پس فقط داستانی درباره ی یه شخصیت یا دوره ی تاریخی به تنهایی نیست، آیینه ای از انسان های زمان خودش و زمان ماست که بین رویاهای بلندپروازانه و محدودیت های واقعی گیر افتادن،برای من، این کتاب بیش از هر چیز یادآور اینه که ادبیات میتون� هم تفریح باشه، هم تأمل. اگه اهل داستانهای� هستین که شما رو نه تنها سرگرم کنه بلکه به عمق پرسشها� وجودی ببره، می تونه انتخاب خوبی باشه
English (انگلیسی)
The novel "Rudin" is one of the masterpieces of classic literature. With Turgenev’s beautiful and fluent prose, it portrays a complex world of personal and social conflicts. Set in a calm and contemplative atmosphere, it vividly depicts the lives of 19th-century Russian aristocrats and intellectuals, oscillating between traditions and modern ideas. Rudin, the protagonist, symbolizes the dreamers and idealists—individuals who passionately speak about changing the world, yet often face deep contradictions when confronted with the harsh and undeniable realities of life. Turgenev’s perspective on this character is philosophical and filled with psychological precision, compelling the reader to reflect.
This was my first experience reading Turgenev's works, and it felt like stepping into a world that not only grapples with idealistic challenges but also offers a profound perspective on humanity and society. I must say, his ability to create vivid, relatable, and even tragic characters fully captivated me and strengthened my determination to explore his other works. His writing style not only immerses you in the heart of the story but also invites you to think and question topics like identity, responsibility, and the meaning of life.
Rudin is not merely a story about a character or a specific historical period; it serves as a mirror for people of its own time and ours—those caught between ambitious dreams and the harsh limits of reality. For me, this book is a reminder that literature can be both entertaining and thought-provoking. If you’re someone who enjoys stories that not only captivate but also delve into existential questions, Rudin might just be the perfect choice for you.
August 11, 2022
*نمره ی واقعی ۱.۵
اثری سردرگم و ضعیف…ماجرا� داستان در روستایی در روسیه اتفاق میافت�.نویسنده در همان بخش های ابتدایی شخصیت ها را معرفی میکند و نکته ی عجیب اینکه حضور بعضی از شخصیت ها کاملا غیرضروری ست و در جریان داستان هیچ تاثیری ندارند.در سراسر داستان مشخص نیست نویسنده چه مفهومی را میخواه� برساند.بخشی از دیالوگ ها کاملا غیرضروری و بخشی کاملا گنگ هستند.برای نمونه نویسنده دائما از حقیقت و کشف حقیقت حرف میزند اما به هیچ روی هدف نویسنده از تکرار این دو کلمه مشخص نیست؛کدام حقیقت؟
یا نویسنده از تاثیر سخنان شخصیت اصلی داستان “دمیتر� نیکلایویچ رودین� بر مردم می گوید و طوری “رودین� را توصیف میکند که گویی او قدرت فرابشری دارد.برای مثال می گوید با سخنان خود به روح اشخاص، به خصوص جوانان، نفوذ میکند!!!
تعلیق های نابجا، دیالوگ های غیرضروری، اصرار در استفاده از کلماتی مانند دانشمند، حقیقت و فلسفه، عشق های بی مفهوم،نتیجه گیری های عجیب،پایانبند� ضعیف و� از دیگر ایرادات داستان است.
اما همه این ها به کنار گویا در سراسر داستان تکلیف خود نویسنده با شخصیت اصلی داستان مشخص نیست.مشخص نیست که “رودین� یک شیاد است،یا یک انسان شریف.مشخص نیست “رودین� یک ابله به تمام معناست یا یک نابغه.در کل تکلیف خواننده با شخصیت اصلی داستان تا پایان ماجرا مشخص نمی شود و سرنوشت اکثر شخصیت های داستان مشخص نشده و از جایی به بعد ماجرای آنه� رها می شود.گویا نویسنده صرفا آنها را خلق کرده و نمی دانست با آنها میخواهد چه کند.
اثری سردرگم و ضعیف…ماجرا� داستان در روستایی در روسیه اتفاق میافت�.نویسنده در همان بخش های ابتدایی شخصیت ها را معرفی میکند و نکته ی عجیب اینکه حضور بعضی از شخصیت ها کاملا غیرضروری ست و در جریان داستان هیچ تاثیری ندارند.در سراسر داستان مشخص نیست نویسنده چه مفهومی را میخواه� برساند.بخشی از دیالوگ ها کاملا غیرضروری و بخشی کاملا گنگ هستند.برای نمونه نویسنده دائما از حقیقت و کشف حقیقت حرف میزند اما به هیچ روی هدف نویسنده از تکرار این دو کلمه مشخص نیست؛کدام حقیقت؟
یا نویسنده از تاثیر سخنان شخصیت اصلی داستان “دمیتر� نیکلایویچ رودین� بر مردم می گوید و طوری “رودین� را توصیف میکند که گویی او قدرت فرابشری دارد.برای مثال می گوید با سخنان خود به روح اشخاص، به خصوص جوانان، نفوذ میکند!!!
تعلیق های نابجا، دیالوگ های غیرضروری، اصرار در استفاده از کلماتی مانند دانشمند، حقیقت و فلسفه، عشق های بی مفهوم،نتیجه گیری های عجیب،پایانبند� ضعیف و� از دیگر ایرادات داستان است.
اما همه این ها به کنار گویا در سراسر داستان تکلیف خود نویسنده با شخصیت اصلی داستان مشخص نیست.مشخص نیست که “رودین� یک شیاد است،یا یک انسان شریف.مشخص نیست “رودین� یک ابله به تمام معناست یا یک نابغه.در کل تکلیف خواننده با شخصیت اصلی داستان تا پایان ماجرا مشخص نمی شود و سرنوشت اکثر شخصیت های داستان مشخص نشده و از جایی به بعد ماجرای آنه� رها می شود.گویا نویسنده صرفا آنها را خلق کرده و نمی دانست با آنها میخواهد چه کند.
Read
July 21, 2018এই ছোটগল্পট� আমার মনকে ভয়ানক রক� বিষণ্ণ কর� দি�! রেটি� তুলে রাখলাম এখনে� জন্য�
November 7, 2020
Translated by Constance Garnett.
To be read before .
Available at Librivox:
In this novel Turgenev has a message to convey. Some people talk very, very well, but when it comes to taking an action and actually doing something, they fail. The book looks at how we view such people. They can incite other people to action even if they lack the ability themselves. Eloquence is exhilarating; it moves others. Conversely, not having the courage to act oneself can in some situations be viewed as a failing. There is the gist of the novel.
Who ends up getting married and whom they choose is another theme.
One can read the book for its character studies of the following people:
*Dmitrii Nikolaevich Rudin
*Natal’ya Alekseevna Lasunskaya (Natasha)
*Dar’ya Mikhailovna Lasunskaya
*Mihailo Mihailych Lezhnev
*Aleksandra Pavlovna Lipina
*Sergei Pavlovich Volyntsev
*Konstantin Diomidych Pandalevskii
*Afrikan Semenych Pigasov
*Basistov
I typed the names out, so I had them before me as I listened to the story. This is my method of dealing with Russian names! I scribble down what I learn about each as the story progresses.
Did I come to care for the characters? No, actually, I didn’t, and this explains why I do not give the book more stars. I know who they are and I understand why each one acts as they do, but I feel no attachment to them, except maybe for Natal’ya. To her I feel a connection; I know I would do as she does.
I like very much Turgenev’s description of nature. The translation is easy to follow, and there are lines packed with wisdom concerning how people relate to each other. For example, that mothers and daughters rarely see eye to eye and that young people often want to draw easy, simple, pat conclusions.
The book feels very Russian to me. One recognizes the strong attachment to one’s country and how friends accept failings in one another.
Lee Smalley narrates the audio version of the story at Librivox. His narration I have given three stars. It took a while for me to get used to his narration. I began to recognize how he pronounced the characters� names. It isn’t easy to quickly snap up the three to four different names each Russian character has. The speed isn’t too fast once you recognize who is who. The French spoken is not good, but it is stated in the text that the character did not speak French fluently. The narration is fine, but nothing exceptional. I wouldn’t object to listening to this narrator again, which is in fact a vote of confidence.
I like this book. It never bored me, but neither do I love it, so I have given it three stars.
*
* 4 stars
* 3 stars
* 3 stars
* 3 stars
* 3 stars
To be read before .
Available at Librivox:
In this novel Turgenev has a message to convey. Some people talk very, very well, but when it comes to taking an action and actually doing something, they fail. The book looks at how we view such people. They can incite other people to action even if they lack the ability themselves. Eloquence is exhilarating; it moves others. Conversely, not having the courage to act oneself can in some situations be viewed as a failing. There is the gist of the novel.
Who ends up getting married and whom they choose is another theme.
One can read the book for its character studies of the following people:
*Dmitrii Nikolaevich Rudin
*Natal’ya Alekseevna Lasunskaya (Natasha)
*Dar’ya Mikhailovna Lasunskaya
*Mihailo Mihailych Lezhnev
*Aleksandra Pavlovna Lipina
*Sergei Pavlovich Volyntsev
*Konstantin Diomidych Pandalevskii
*Afrikan Semenych Pigasov
*Basistov
I typed the names out, so I had them before me as I listened to the story. This is my method of dealing with Russian names! I scribble down what I learn about each as the story progresses.
Did I come to care for the characters? No, actually, I didn’t, and this explains why I do not give the book more stars. I know who they are and I understand why each one acts as they do, but I feel no attachment to them, except maybe for Natal’ya. To her I feel a connection; I know I would do as she does.
I like very much Turgenev’s description of nature. The translation is easy to follow, and there are lines packed with wisdom concerning how people relate to each other. For example, that mothers and daughters rarely see eye to eye and that young people often want to draw easy, simple, pat conclusions.
The book feels very Russian to me. One recognizes the strong attachment to one’s country and how friends accept failings in one another.
Lee Smalley narrates the audio version of the story at Librivox. His narration I have given three stars. It took a while for me to get used to his narration. I began to recognize how he pronounced the characters� names. It isn’t easy to quickly snap up the three to four different names each Russian character has. The speed isn’t too fast once you recognize who is who. The French spoken is not good, but it is stated in the text that the character did not speak French fluently. The narration is fine, but nothing exceptional. I wouldn’t object to listening to this narrator again, which is in fact a vote of confidence.
I like this book. It never bored me, but neither do I love it, so I have given it three stars.
*
* 4 stars
* 3 stars
* 3 stars
* 3 stars
* 3 stars
September 6, 2019
یک. پیروان مکتب پچورین میگوین� که ما همیشه کسانی را دوست میداری� که خودشان کمت� استعداد دوست داشتن دارند.
دو. بله، طبیعت بسیاری از چیزها را در وجود من به ودیعه گذارده است. ولی من خواهم مرد بدون اینک� کار شایستها� کرده باشم، بدون اینک� اثر نیکی از خود به جا گذارده باشم. تمام ثروت معنوی من بیهوده از بین میرود� بی آنک� ثمرها� از آنچ� کاشتها� برگیرم.
سه. اشک در چشمهای� حلقه زد. همیشه هم اشکه� مایۀ خیر نمیشون�. آنه� وقتی شفابخش و سرورانگیزند که قبل از فروریختن مدّت زیادی در سینه بجوشند و سپس فرو ریزند. اوّل بسیار شدیدند، ولی رفته رفته آرامت� و شیرینت� میشون� و خستگی گنگ و ملالآو� ما را میزداین�... ولی هستند اشکهای� که سردند ، اشکهای� که با خسّت فرو میریزن� و قطره قطره مثل بار گرانی بی حرکت بر قلب سنگینی میکنن� و از دل بیرون میتراوند� بی آنک� نشاطی ببخشند یا تسکین بدهند. اینه� اشکها� نیازند.
چهار. روسیه بدون از هریک از ما هم ممکن است باشد، ولی هیچ یک از ما بدون آن نمیتوانی� باشیم. وای بر کسی که جز این فکر میکن� و دو چندان وای بر کسی که حقیقتاً بدون آن زندگی میکن�! جهان وطنی حرف پوچی است، شخص بی وطن صفر است، پایینت� از صفر. خارج از چارچوب ملیّت هیچ چیز وجود ندارد؛ نه هنر، نه حقیقت و نه زندگی.
پنج. اوّلین چیزی که پس از خواندن رودین به ذهنم آمد، واژۀ دوستداشتن� بود. رمان به شدّت روان و جذّاب روایت میشو�. هم خوب شروع میشو� هم خوب ادامه پیدا میکن� و در نهایت هم خوب تمام میشو�. داستان تورگنیف بر محور نابغها� جلو میرو� که خود را در بخشی از داستان خود را این گونه به مخاطب معرّفی میکن�: کار من به جایی خواهد کشید که خود را فدای چیز مهملی میکنم� چیزی که حتی به آن ایمان نخواهم داشت.
شش. آنچ� در رودین بسیار برای من جذّاب بود شیوۀ روایت داستان بود. راوی دقیقاً همچو� دوربین فیلمبرداری به دنبال شخصیّته� میرو� و اتّفاقات را روایت میکن� و البته تفاوتش با دوربین قضاوتها� گاه به گاهش است. امّا راوی عجیب، ساده تصویرسازی میکن�.
دو. بله، طبیعت بسیاری از چیزها را در وجود من به ودیعه گذارده است. ولی من خواهم مرد بدون اینک� کار شایستها� کرده باشم، بدون اینک� اثر نیکی از خود به جا گذارده باشم. تمام ثروت معنوی من بیهوده از بین میرود� بی آنک� ثمرها� از آنچ� کاشتها� برگیرم.
سه. اشک در چشمهای� حلقه زد. همیشه هم اشکه� مایۀ خیر نمیشون�. آنه� وقتی شفابخش و سرورانگیزند که قبل از فروریختن مدّت زیادی در سینه بجوشند و سپس فرو ریزند. اوّل بسیار شدیدند، ولی رفته رفته آرامت� و شیرینت� میشون� و خستگی گنگ و ملالآو� ما را میزداین�... ولی هستند اشکهای� که سردند ، اشکهای� که با خسّت فرو میریزن� و قطره قطره مثل بار گرانی بی حرکت بر قلب سنگینی میکنن� و از دل بیرون میتراوند� بی آنک� نشاطی ببخشند یا تسکین بدهند. اینه� اشکها� نیازند.
چهار. روسیه بدون از هریک از ما هم ممکن است باشد، ولی هیچ یک از ما بدون آن نمیتوانی� باشیم. وای بر کسی که جز این فکر میکن� و دو چندان وای بر کسی که حقیقتاً بدون آن زندگی میکن�! جهان وطنی حرف پوچی است، شخص بی وطن صفر است، پایینت� از صفر. خارج از چارچوب ملیّت هیچ چیز وجود ندارد؛ نه هنر، نه حقیقت و نه زندگی.
پنج. اوّلین چیزی که پس از خواندن رودین به ذهنم آمد، واژۀ دوستداشتن� بود. رمان به شدّت روان و جذّاب روایت میشو�. هم خوب شروع میشو� هم خوب ادامه پیدا میکن� و در نهایت هم خوب تمام میشو�. داستان تورگنیف بر محور نابغها� جلو میرو� که خود را در بخشی از داستان خود را این گونه به مخاطب معرّفی میکن�: کار من به جایی خواهد کشید که خود را فدای چیز مهملی میکنم� چیزی که حتی به آن ایمان نخواهم داشت.
شش. آنچ� در رودین بسیار برای من جذّاب بود شیوۀ روایت داستان بود. راوی دقیقاً همچو� دوربین فیلمبرداری به دنبال شخصیّته� میرو� و اتّفاقات را روایت میکن� و البته تفاوتش با دوربین قضاوتها� گاه به گاهش است. امّا راوی عجیب، ساده تصویرسازی میکن�.
July 20, 2020
داستان رودین یک داستان عاشقانه یا دارای قهرمان و ضد قرمان نیست. داستان در مورد انسان هاست. نویسنده انسان هایی را معرفی میکند بخش هایی از زندگی اجتماعی و خصوصی ان ها را نمایان میسازد. از خلق و خو و ویژگی ها و عادات های انها حرف میزند و در انتها سرنوشت انها را پیش بینی یا بیان میکند.
در خلال خواندن داستان و سیر حوادث میتوانیم ویژگی های مذموم یا محمود شخصیت های داستان را در خود یا اطرافیانمان بیابیم.
کسانی که مثل اقای پیگاسوف میدانند "اگر شما همه چیز را انکار کنید به راحتی به عنوان یک ادم عاقل مشهور میشوید" یا "شخصی که از خودش بد گویی میکند تا حق بدگویی از دیگران را داشته باشد" و چقدر زیاد اند افرادی که در اطراف ما این خصلت ها را دارا میباشند. یا حتی داستان عاشق رودین هم برای بیان شخصیت افرادی همچون اوست. کسانی که با بهانه تراشی از زیر بار مسئولیت های سنگین شانه خالی میکنند.
۲۰۰ صفحه اول کتاب تنها مقدمه ای است برای قسمت پایانی و فرجام سخن و قسمت پایانی مقدمه ای است برای صفحه ی اخر و صفحه اخر سرنوشت انسانی بلند پرواز، ایده آل گرا است.
در پایان یک توصیه خطاب به کسانی که مایل به مطالعه این اثر هستند. تمرکز خود را بر تک تک شخصیت ها بگذارید و از اتفاقات و ماجراهای داستان برای شناخت بیشتر و دقیق تر شخصیت ها استفاده کنید.
امید وارم این خلاصه سودمند بوده باشد�
در خلال خواندن داستان و سیر حوادث میتوانیم ویژگی های مذموم یا محمود شخصیت های داستان را در خود یا اطرافیانمان بیابیم.
کسانی که مثل اقای پیگاسوف میدانند "اگر شما همه چیز را انکار کنید به راحتی به عنوان یک ادم عاقل مشهور میشوید" یا "شخصی که از خودش بد گویی میکند تا حق بدگویی از دیگران را داشته باشد" و چقدر زیاد اند افرادی که در اطراف ما این خصلت ها را دارا میباشند. یا حتی داستان عاشق رودین هم برای بیان شخصیت افرادی همچون اوست. کسانی که با بهانه تراشی از زیر بار مسئولیت های سنگین شانه خالی میکنند.
۲۰۰ صفحه اول کتاب تنها مقدمه ای است برای قسمت پایانی و فرجام سخن و قسمت پایانی مقدمه ای است برای صفحه ی اخر و صفحه اخر سرنوشت انسانی بلند پرواز، ایده آل گرا است.
در پایان یک توصیه خطاب به کسانی که مایل به مطالعه این اثر هستند. تمرکز خود را بر تک تک شخصیت ها بگذارید و از اتفاقات و ماجراهای داستان برای شناخت بیشتر و دقیق تر شخصیت ها استفاده کنید.
امید وارم این خلاصه سودمند بوده باشد�
June 9, 2024
رمان روسی، حقیقتهای� رو از زندگی بیان میکن� که جای دیگه نمیشه پیدا کرد. نکتههای� به شدت ساده ولی به شدت ناگفتنی.
.
عیب اساسی او این است که مثل یخ سرد است، خودش هم این را میدان� و تظاهر به گرمی میکن�. بدیا� این است که بازیها� خطرناکی میکند� بازیهای� که بدیهی است برای خود او خطری ندارد. او خودش را به اندازه� یک سر سوزن هم به خطر نمیاندازد� ولی سبب میشو� دیگران روح و قلب خود را به خطر بیندازند. عیبش این است که آدم شریفی نیست. در سن و سال او شرمآو� است که انسان از بازتاب حرفها� خودش تسکین پیدا کند.
.
عیب اساسی او این است که مثل یخ سرد است، خودش هم این را میدان� و تظاهر به گرمی میکن�. بدیا� این است که بازیها� خطرناکی میکند� بازیهای� که بدیهی است برای خود او خطری ندارد. او خودش را به اندازه� یک سر سوزن هم به خطر نمیاندازد� ولی سبب میشو� دیگران روح و قلب خود را به خطر بیندازند. عیبش این است که آدم شریفی نیست. در سن و سال او شرمآو� است که انسان از بازتاب حرفها� خودش تسکین پیدا کند.
June 17, 2022
سخن..کلمات..ارزان ترین واحد پولی اند که به رایگان و به بی نهایت خرجشان میکنیم..ارزش حقیقی کلمات در کجاست؟در تاثیری که بر روح و جان مان می بخشند؟در سودا هایی که برانگیخته از کلمات در وجود مان سر بر می آورند..یا که شاید در تصاویری که با شنیدن سخنان�..که همچون قلم موی تصویرگری،بر تابلوی ذهنمان نقش های عمیق میبنند..نقش هایی انتزاعی اما گاه چنان قدرتمند که می توانند واقعیت را مسخ کنند..
گاه کلمات دیگران در دادگاهی در ذهنمان می نشینند.آنا� را تقبیح و مجازات می کنیم چرا که کلماتشان با مهر اعمال همراه نبودند..چرا که حقیقت را در اعمال میبینم.آنچ� که نوشته شده..گفته شده.ب� راحتی محو و فراموش خواهد شد...حال آنچه که انجام شده ظاهرا فراموش شدنی نیست..
در گذر سال ها کلمات بسیاری را فراموش کرده ایم..کلماتی که خود گوینده یا شنونده آن بوده ایم..اما همه اعمال نیز در حاطرمان نمانده..پس تکلیف حقیقتچیست� حقیقت مجموعه کلمات و اعمالی ست که انتخاب می کنیم حقیقی اش بدانیم..همچو کارگردانی که تنها صحنه ها و دیالوگ های خاصی برای فیلمش انتخاب می کند و باقی را به زباله دان فراموشی..یا غفلت خانه هایی خود برپاداشته می سپارد..حقیقت در نهایت در قالب تجربه های شخصی ما نمود هایی بس متفاوت می یابد..نمود هایی که هر یک از ما آن را واقعیت زندگی خود می نامیم.
پوشکین:
کسی که با احساساتش زیسته است
از شبح روزهایی که باز نمی گردند به اضطراب می افتد
و دیگر هیچ چیز شیفته اش نمی کند.
بار خاطرات
و� پشیمانی می آزاردش.
گاه کلمات دیگران در دادگاهی در ذهنمان می نشینند.آنا� را تقبیح و مجازات می کنیم چرا که کلماتشان با مهر اعمال همراه نبودند..چرا که حقیقت را در اعمال میبینم.آنچ� که نوشته شده..گفته شده.ب� راحتی محو و فراموش خواهد شد...حال آنچه که انجام شده ظاهرا فراموش شدنی نیست..
در گذر سال ها کلمات بسیاری را فراموش کرده ایم..کلماتی که خود گوینده یا شنونده آن بوده ایم..اما همه اعمال نیز در حاطرمان نمانده..پس تکلیف حقیقتچیست� حقیقت مجموعه کلمات و اعمالی ست که انتخاب می کنیم حقیقی اش بدانیم..همچو کارگردانی که تنها صحنه ها و دیالوگ های خاصی برای فیلمش انتخاب می کند و باقی را به زباله دان فراموشی..یا غفلت خانه هایی خود برپاداشته می سپارد..حقیقت در نهایت در قالب تجربه های شخصی ما نمود هایی بس متفاوت می یابد..نمود هایی که هر یک از ما آن را واقعیت زندگی خود می نامیم.
پوشکین:
کسی که با احساساتش زیسته است
از شبح روزهایی که باز نمی گردند به اضطراب می افتد
و دیگر هیچ چیز شیفته اش نمی کند.
بار خاطرات
و� پشیمانی می آزاردش.
October 12, 2017
عشق همهچیز� مرموز است: از به وجود آمدن و بسط یافتنش گرفته تا از بین رفتنش. یا به وضوح مثل یک بامداد نشاط انگیز ناگهان تجلی میکند� یا مدتی مثل آتش زیر خاکستر سوسو میزن� و همین که همهچی� تمام شد تازه راه خودش را در روح آدمی باز میکند� گاهی مثل ماری در قلب آدمی میخز� و گاهی دفعتا آن را رها میکن� و بیرون میرو�... بله، بله، این مسئله مسئله� مهمی است. در روزگار ما کیست که عاشق شود و کیست که یارای عاشقی داشته باشد؟
از متن کتاب
از متن کتاب
August 10, 2016
I was and remain in love with Turgenev’s short novels of � not ideas, exactly; not morality plays, as I used to try to describe them; at any rate, short novels that hinge on a commitment, a choice, and that emplot the questions of Turgenev’s day, or is it the question? Whether to act. How to act, given that there is wide agreement on the necessity of action and a frustrating lack of scope for it, in intelligentsia circles of Turgenev’s day. They lived under the tsar but read French utopian socialists. The nobility had an old ethic of service to the state but their once-steep service obligations had been curtailed, and they were left with the ethic � and no outlet. So the history books tell me. Also in Russia, there were no dedicated philosophers as in Germany or France, but literary circles took up this task � to respond to philosophy and social questions; so that everybody was a dilettante; so that novelists and literary critics were the ones to conduct the discussions of the day, social-political-philosophical.
You end up with novels like Turgenev’s. Not novels of ideas, but engaged as get-out, about engaged people, about the question of engagement. You have young women like Natalya in this, who are often the hinge of the decision in the plot; whose young urgency and seriousness about life I found a rare focus in classic fiction when I was her age. I recommend Turgenev’s novels to girls. Let no-one tell me Turgenev’s novels are ‘essentially love stories�, as I see around, because they are about a girl’s puzzle as to where to vest her life and energies. This time, Natalya is wasted, as is Rudin, who was too cowardly (my word, and Natalya’s) to take up her earnest offer and act upon his fine words. Rudin speaks wonderfully on the ideals afloat in the day, and fires other people with enthusiasm � this is his saving grace, that those enthusiasms are not always or altogether lost; that people can take a fine speech on with them through life, and in their seedy age, perhaps, recognise its potency in them, in what they have managed to do. So argues Rudin’s most critical friend, to console a seedy run-down Rudin in his age. He also cites the fact that Rudin has never stayed still, which need not be inability to commit but refusal to commit to the compromises most people do. We get several views of Rudin, two different verdicts even from this friend who changes his mind. Turgenev has made his main a coward but is quite kind to him, early and late.
You end up with novels like Turgenev’s. Not novels of ideas, but engaged as get-out, about engaged people, about the question of engagement. You have young women like Natalya in this, who are often the hinge of the decision in the plot; whose young urgency and seriousness about life I found a rare focus in classic fiction when I was her age. I recommend Turgenev’s novels to girls. Let no-one tell me Turgenev’s novels are ‘essentially love stories�, as I see around, because they are about a girl’s puzzle as to where to vest her life and energies. This time, Natalya is wasted, as is Rudin, who was too cowardly (my word, and Natalya’s) to take up her earnest offer and act upon his fine words. Rudin speaks wonderfully on the ideals afloat in the day, and fires other people with enthusiasm � this is his saving grace, that those enthusiasms are not always or altogether lost; that people can take a fine speech on with them through life, and in their seedy age, perhaps, recognise its potency in them, in what they have managed to do. So argues Rudin’s most critical friend, to console a seedy run-down Rudin in his age. He also cites the fact that Rudin has never stayed still, which need not be inability to commit but refusal to commit to the compromises most people do. We get several views of Rudin, two different verdicts even from this friend who changes his mind. Turgenev has made his main a coward but is quite kind to him, early and late.
June 2, 2015
عالى نيست اما خوب هست، ادبيات روس خالص،معرفي ها و شخصيت ها و همه و همه سنت رايج ادبي،لذت بردم اما شگف ت زده نشدم. خيلي شبيه رمان همان هميشگي از يكي ديگر از نويسندگان روس بود كه اسمش يادم نيست. در مجموع فضاي عدم آگاهي، قدر ناشناسي رايج روسيه ي تزاري را نشان مي داد، همان اسامي پرطمطراق روسي و همان زندگي هاي يكنواخت همه ي داستان هاي روسي هم دوره اش.
June 28, 2008
Rudin is a highly educated, well-brought up man in his 30s living in Russia. He embodies the Superfluous Man popular in Russian literature: a man of high intelligence and ideals with no action. He is, essentially, all talk and incapable of following through with his thoughts and desires. He is a moocher, living off of the generosity of others. He is taken in by Darya Lasunsky, mother of 17-year-old beauty, Natalya. Rudin befriends Natalya, an equally intelligent young woman, filled with secrets, most important of which are her feelings for Rudin. As they become more honest and open with one another their secret is discovered and the relationship is vetoed by Natalya's mother. Rudin leaves and spends the rest of his days as a wanderer, consistently misunderstood, even upon his death.
For a short Russian novel Turgenev managed to fit an impressive amount of information. The social opinion of the time following the Crimean War, when Rudin was written, was one of a need for reform. The character of Rudin is the image of many of the day in that he knew what was needed but was incapable of following through in making it happen. He once refers to himself as a mighty oak in talking with Natalya, but by the end of the novel he admits to another that he is just "a rolling stone". He admits to Mikhaylo Lezhnev - the one who never had the wool pulled over his eyes by Rudin's idealism - that Lezhnev was always correct in his opinion of Rudin's worth. Many years have passed since he was 35 and he now acknowledges his ineffectiveness just in time for the French Revolution.
I do love me some Russian lit. This is my first experience with Turgenev and a good starting point as it was also his first novel published in a magazine in 1856. His writing at this point is not quite as rich as Tolstoy's or as expressive as Dostoevsky's.
For a short Russian novel Turgenev managed to fit an impressive amount of information. The social opinion of the time following the Crimean War, when Rudin was written, was one of a need for reform. The character of Rudin is the image of many of the day in that he knew what was needed but was incapable of following through in making it happen. He once refers to himself as a mighty oak in talking with Natalya, but by the end of the novel he admits to another that he is just "a rolling stone". He admits to Mikhaylo Lezhnev - the one who never had the wool pulled over his eyes by Rudin's idealism - that Lezhnev was always correct in his opinion of Rudin's worth. Many years have passed since he was 35 and he now acknowledges his ineffectiveness just in time for the French Revolution.
I do love me some Russian lit. This is my first experience with Turgenev and a good starting point as it was also his first novel published in a magazine in 1856. His writing at this point is not quite as rich as Tolstoy's or as expressive as Dostoevsky's.
September 30, 2021
رودین کتاب جالبی است؛ پرگفتوگ� و کمروای� است و پر از تحلیلها� درخشان از روان انسانه�. کتاب حول این مفهوم مرکزی میگرد� که زبانآور� و غرور و حتا رگههای� از نبوغ، چگونه در طی زمان میتوانن� بیاستفاد� و بیحاص� بمانند. شخصیتها� تورگنیف البته اغلب استعداد خوبی برای بهرهنبرد� از زندگی دارند، اما اینج� کسی جز شخصیت اصلی عامل این محرومیت به نظر نمیآی�. اما ترجمه و چاپ: کتاب در قطع و رنگ و با کاغذ خوبی چاپ شده، اما متنش پر از غلط املایی است. ترجمه هم متوسط است و چندان فارسی دندانگیر� ندارد
April 3, 2022
اتمام ۱۵ فروردین ۱۴۰۱
۱۲:۲۷ بامداد
خودش را شماتت میکر� و اثبات مینمو� که حرفزدن� پیشاپیش در باب کاری که انسان میخواه� انجام دهد، درست همان ضرری را دارد که سنجاقزد� به میوه� در حال رسیدن، و این کار جز تباهی بیهوده� قوا و شیره� جان چیز دیگری نیست. (ص۶۱)
۱۲:۲۷ بامداد
خودش را شماتت میکر� و اثبات مینمو� که حرفزدن� پیشاپیش در باب کاری که انسان میخواه� انجام دهد، درست همان ضرری را دارد که سنجاقزد� به میوه� در حال رسیدن، و این کار جز تباهی بیهوده� قوا و شیره� جان چیز دیگری نیست. (ص۶۱)
September 3, 2021
کسی که با احساسش زیسته است
از شبح روزهای� که باز نمیگردن� به اضطراب میافت�
و دیگر هیچچی� شیفتها� نمیکن�.
بار خاطرات
و پشیمانی میآزارد�.
از شبح روزهای� که باز نمیگردن� به اضطراب میافت�
و دیگر هیچچی� شیفتها� نمیکن�.
بار خاطرات
و پشیمانی میآزارد�.
June 6, 2023
Turgenev has a way with words so whatever the work may be, it is worth reading. The characters here are beautifully written especially for such a short novel and are truly memorable, specially Rudin but memorable characters are there in his short stories as well. The length of a work doesn't stand in the way of Turgenev in creating his rare, yet very realistic characters.
Turgenev's Rudin is the sort of charismatic man who sets people's hearts on fire but he has a fatal flaw. He is a superfluous man, perhaps like Pushkin's Eugene Onegin. He is all talk and no action. He has high-minded ideals but can not transfer them into deeds. As such he is destined to remain unhappy. However, unlike other characters, he is aware of this and can remain true to himself in contrast to other characters in the novel.
Once you finish this, you'll be left with troubling unanswered questions about your own life because it is a powerful parable to anyone who is seriously examining their motives, especially if you are dissatisfied with your current endings.
Turgenev's Rudin is the sort of charismatic man who sets people's hearts on fire but he has a fatal flaw. He is a superfluous man, perhaps like Pushkin's Eugene Onegin. He is all talk and no action. He has high-minded ideals but can not transfer them into deeds. As such he is destined to remain unhappy. However, unlike other characters, he is aware of this and can remain true to himself in contrast to other characters in the novel.
Once you finish this, you'll be left with troubling unanswered questions about your own life because it is a powerful parable to anyone who is seriously examining their motives, especially if you are dissatisfied with your current endings.
Displaying 1 - 30 of 362 reviews
Can't find what you're looking for?
Get help and learn more about the design.