Å·±¦ÓéÀÖ

Dusza Quotes

Quotes tagged as "dusza" Showing 1-14 of 14
Oscar Wilde
“W duszy jest ³ú·É¾±±ð°ù³úÄ™³¦´Çść, a ³¦¾±²¹Å‚´Ç miewa chwile uduchowienia. ZmysÅ‚y mogÄ… uszlachetnić,a intelekt stać siÄ™ źródÅ‚em zepsucia. Któż może stwierdzić, gdzie siÄ™ koÅ„czy bodziec fizyczny, a zaczyna psychiczny impuls.”
Oscar Wilde, The Picture of Dorian Gray

Oscar Wilde
“Nie istnieje coÅ› takiego, jak dobry ·É±èÅ‚²â·É, panie Gray. Każdy ·É±èÅ‚²â·É jest niemoralny - niemoralny z naukowego punktu widzenia.
- Dlaczego?
- Kiedy bowiem siÄ™ na kogoÅ› ·É±èÅ‚²â·Éa, daje mu siÄ™ wÅ‚asnÄ… duszÄ™. Taki ³¦³úÅ‚´Ç·É¾±±ð°ì nie ma już wÅ‚asnych myÅ›li, nie pÅ‚onÄ… w nim jego wÅ‚asne namiÄ™tnoÅ›ci. WÅ‚asne cnoty nie sÄ… już dla niego realne. Także jego grzechy, jeÅ›li w ogóle jest coÅ› takiego, sÄ… zapożyczone. Staje siÄ™ echem muzyki kogoÅ› innego, aktorem odgrywajÄ…cym rolÄ™, która nie zostaÅ‚a dla niego napisana. Celem życia ³¦³úÅ‚´Ç·É¾±±ð°ìa jest rozwijanie samego siebie. DoskonaÅ‚e poznanie wÅ‚asnej natury - oto po co tu jesteÅ›my. W dzisiejszych czasach ludzie bojÄ… siÄ™ samych siebie. Zapomnieli o najwyższym obowiÄ…zku, obowiÄ…zku, jaki każdy z nas ma wobec samego siebie. OczywiÅ›cie sÄ… miÅ‚osierni. KarmiÄ… gÅ‚odnych i odziewajÄ… żebraków. Ale ich wÅ‚asne dusze sÄ… nagie i gÅ‚odne. Nasza rasa utraciÅ‚a caÅ‚Ä… odwagÄ™. Może zresztÄ… nie mieliÅ›my jej nigdy. LÄ™k przed spoÅ‚eczeÅ„stwem, które jest fundamentem moralnoÅ›ci, i lÄ™k przed Bogiem, który jest tajemnicÄ… religii - one nami rzÄ…dzÄ…. A jednak (...) uważam, że gdyby choć jeden ³¦³úÅ‚´Ç·É¾±±ð°ì przeżyÅ‚ swe ż²â³¦¾±±ð w peÅ‚ni, nadaÅ‚ formÄ™ każdemu uczuciu, wyraziÅ‚ każdÄ… myÅ›l, zrealizowaÅ‚ każde marzenie, uważam, że Å›wiat otrzymaÅ‚by tak Å›wieży impuls radoÅ›ci, że wyzbylibyÅ›my siÄ™ wszystkich naszych Å›redniowiecznych uÅ‚omnoÅ›ci i powrócili do helleÅ„skiego ideaÅ‚u - a może nawet do czegoÅ› jeszcze doskonalszego i bogatszego niż ten ideaÅ‚. Niestety, nawet najodważniejszy z nas boi siÄ™ samego siebie. Tragicznym przedÅ‚użeniem okaleczeÅ„, jakim poddajÄ… siÄ™ dzicy, sÄ… szpecÄ…ce nasze ż²â³¦¾±±ð wyrzeczenia, które dodatkowo Å›ciÄ…gajÄ… na nas karÄ™. Każdy impuls, który usiÅ‚ujemy w sobie zdusić, rozplenia siÄ™ w naszym umyÅ›le i zatruwa nas. CiaÅ‚o, grzeszÄ…c, oczyszcza siÄ™ poprzez dziaÅ‚anie. Wtedy nie pozostaje nic, poza wspomnieniem przyjemnoÅ›ci czy luksusem, jakim jest żal. Jedynym sposobem przezwyciężenia pokus jest uleganie im. Zacznij siÄ™ opierać, a twa dusza rozchoruje siÄ™ z tÄ™sknoty za tym, czego sobie odmówiÅ‚a, z pragnienia tego, co jej potworne prawa uczyniÅ‚y potwornym i bezprawnym. KtoÅ› powiedziaÅ‚, że wielkie wydarzenia tego Å›wiata zachodzÄ… w umyÅ›le. W umyÅ›le też - i tylko w nim - pojawiajÄ… siÄ™ najwiÄ™ksze grzechy tego Å›wiata.”
Oscar Wilde, The Picture of Dorian Gray

“Å»ycie i Å›³¾¾±±ð°ùć sÄ… w naszym kosmosie równorzÄ™dne. Wkraczamy do rzeczywistoÅ›ci materii, po czym odchodzimy, by powrócić w lepszym wcieleniu.”
Rebecca F. Kuang, The Dragon Republic

“- Najbliżsi zmarli nigdy nas nie opuszczajÄ… - powiedziaÅ‚a Sorqan Sira - NawiedzajÄ… nas, dopóki im na to pozwalamy.”
Rebecca F. Kuang, The Dragon Republic

Éric-Emmanuel Schmitt
“(...) Niepokój, choć odsunÄ…Å‚ mnie od Å›wiata, nie przybliżyÅ‚ mnie do Boga. Przeciwnie, skazaÅ‚ mnie na jeszcze wiÄ™kszÄ… samotność i arogancjÄ™, miotajÄ…c mnÄ… tak, jakbym byÅ‚ jedynÄ… istotÄ… myÅ›lÄ…cÄ… poÅ›rodku ·É²õ³ú±ð³¦³óÅ›·É¾±²¹³Ùa, który nie myÅ›li.
Przeciwnie niż niepokój, radość połączyła mnie ze światem i zbliżyła do Boga. Radość nauczyła mnie pokory. Dzięki niej nie czułem się już wyizolowany, obcy, lecz wzbogacony, zjednoczony z innymi. Moc, która utrzymywała Wszystko, poruszała się również we mnie, ucieleśniałem jedno z jej tymczasowych ogniw.
O ile niepokój uczyniÅ‚ mnie zbyt wielkim, o tyle radość sprowadziÅ‚a mnie do wÅ‚aÅ›ciwych proporcji: nie byÅ‚em wielki sam z siebie, raczej wielki wielkoÅ›ciÄ… tego, co we mnie zamieszkaÅ‚o. NieskoÅ„czoność stanowiÅ‚a dno mojego skoÅ„czonego umysÅ‚u, niczym czara, która mogÅ‚aby pomieÅ›cić mojÄ… duszÄ™.”
Éric-Emmanuel Schmitt, La Nuit de feu

Jacek Dukaj
“…SÄ… ponoć takie kategorje ´Ç²úÅ‚Ä™»åu, urazy duszy, które zostawiajÄ… ludzi caÅ‚kowicie oderwanymi od doÅ›wiadczenia, odciÄ™tymi od wrażeÅ„ zmysÅ‚owych. Powiada siÄ™: żyjÄ… we wÅ‚asnym Å›wiecie. W klinice profesora Zylberga widziaÅ‚am katatoników. Åšwiat namacalny nie jest im do niczego potrzebny, wyobrażenie zwyciężyÅ‚o. Pewnie w koÅ„cu okazaÅ‚o siÄ™  p r a w d z i w s z e.  Czy to miaÅ‚ pan na myÅ›li? JeÅ›li zgubimy miarÄ™ prawdy â€� co decyduje? Cokolwiek.”
Jacek Dukaj

Dmitry Glukhovsky
“Wciskanie komuÅ›, że dusza jest nieÅ›miertelna, jest w dzisiejszych czasach skazane na porażkÄ™. Przecież już od dawna nikt tej duszy nie używa!”
Dmitry Glukhovsky, FUTU.RE

Dmitry Glukhovsky
“-Ludzie nie majÄ… duszy!
-Nie mów za wszystkich.”
Dmitry Glukhovsky, FUTU.RE

“To nieprawda, nie można być byÅ‚ym ³¦³úÅ‚´Ç·É¾±±ð°ìiem, spaść na drabinie rozwoju do punktu bycia zwierzÄ™ciem lub roÅ›linÄ….”
Jan Kaczkowski, Grunt pod nogami. Ks. Jan Kaczkowski nieco poważniej niż zwykle

Diana Gabaldon
“CiaÅ‚o jest zdumiewajÄ…co plastyczne, dusza jeszcze bardziej. SÄ… jednak rzeczy, z których nie sposób siÄ™ otrzÄ…snąć. (...) To prawda, ³¦¾±²¹Å‚´Ç Å‚atwo zranić, a ducha można zÅ‚amać. A jednak jest w ³¦³úÅ‚´Ç·É¾±±ð°ìu coÅ›, czego nigdy nie da siÄ™ zniszczyć.”
Diana Gabaldon, An Echo in the Bone

Diana Gabaldon
“- Och tak â€� odparÅ‚ dość niechÄ™tnie. - Jestem twoim panem... a ty mojÄ… paniÄ…. Chyba nie mogÄ™ posiąść twej duszy, nie tracÄ…c wÅ‚asnej.”
Diana Gabaldon, Outlander

Tarryn Fisher
“...wszyscy jesteÅ›my czymÅ› spÄ™tani, bo potrzebujemy czegoÅ›, co bÄ™dzie nas podtrzymywać. To, czym opleciesz swojÄ… duszÄ™, determinuje to, czym siÄ™ staniesz...”
Tarryn Fisher, Mud Vein

“Nie potrzeba żywej duszy. Å»ywa dusza zażąda życia, żywa dusza nie usÅ‚ucha mechaniki, żywa dusza jest podejrzliwa, żywa dusza jest wsteczna.”
Fiodor Dostojewski, Crime and Punishment

“Za drugim razem jest nudniej, bo znasz już to caÅ‚e imaginarium: rÄ™ce przejeżdżajÄ…ce po kÅ‚osach zboża, oÅ›nieżone górskie szczyty, fotele uszaki i półki z książkami kupowanymi na metry, kojÄ…ce bÅ‚Ä™kity i pastelowe róże, wszystkie te "harmonie", "dusze", "czuloÅ›ci", "gÅ‚Ä™bie", "relacje". PrzysiÄ™gam, otworzÄ™ kiedyś gabinet psychoterapii, nazwÄ™ go Psycho-Pol, w logo dam tribala i bÄ™dÄ™ przyjmować pielgrzymki zblazowanych hipsterów. Albo seryjnych morderców i sfrustrowanych taksówkarzy. Niech tam, zaryzykujÄ™.”
Emilia Dłużewska, Jak płakać w miejscach publicznych