Å·±¦ÓéÀÖ

“Tussen de vele stemmen van mensen
is jouw stem de enige
die menselijk is
die weet van het verdriet
dat langzaam in de bomen groeit
gevoed door de aarde
tot ze oud worden
sterven aan de rand van wilde
of onzindelijke tuinen.”
― Remco Campert, De gedichten

“Maar opeens kwam de zon te voorschijn en de nevels trokken op. De vogels in het bos begonnen te zingen en alles wat treurig en naar was verdween als bij toverslag, en het gevaarlijke leek niet zo gevaarlijk meer. Ik werd weer warm. De zonnestralen gaven al warmte. Het was allemaal veel minder erg, ja bijna goed.”
― Astrid Lindgren, The Brothers Lionheart

“(...) ik zat opgescheept met zoveel ik's dat ik soms 's avonds een ommetje door het bos ging maken om even alleen te zijn.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“Ik zou een héél boek willen schrijven over een kiezelsteen en over een paars viooltje. Ik zou met één enkele kiezelsteen heel lang kunnen leven en een gevoel kunnen hebben in Gods machtige natuur te leven.”
― Etty Hillesum, ETTY: The Letters and Diaries of Etty Hillesum, 1941-1943

“Waarom interesseerde die geschiedenis me zo? Omdat ik mezelf steeds iets heel simpels moest voorhouden: dat het uit bomen, velden en beken bestaande landschap om me heen, dat er zo authentiek en ongerept uitzag, in werkelijkheid het product was van vele eeuwen mensenwerk; het was net zo'n kunstmatig landschap als een stad dat is.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“De berg heeft zijn duistere kant verloren, het is een vriend geworden, zijn enige, want hij durft niemand meer te vertrouwen.”
― Anjet Daanje, Het lied van ooievaar en dromedaris

“Taal heeft te maken met de diepe natuur van de mens, de mens die is geschapen naar het beeld van God. God en de mens zijn geschapen tot gesprek”
― Leanne Payne, The Healing Presence: Curing the Soul Through Union with Christ

“Wanneer de Sirenenzang van vooruitgang, groei en consumptie ons niet meer kan verleiden, kunnen we misschien weer de zang van de aarde vernemen. Want morgen zal in ieder geval een nieuwe dageraad gloren, zal de wereld opnieuw worden geboren, zullen miljarden organismen verschijnen en andere verdwijnen, zullen bloemen zich openen voor zonlicht, vogels langs de hemel trekken en bomen doorgaan te wortelen. De stroom van het leven zal verder vlieten, tijdloos, duister en met onweerstaanbare kracht.”
― Ton Lemaire, Met open zinnen

“Oene Horletoet verduwde zijn ontstemming.
'Kennis van de natuurkrachten is niet iedereen gegeven,' sprak hij zachtmoedig. 'U spot met dingen die u niet begrijpt. Maar ik zou graag willen weten wat de maan met de vloed te maken heeft. En hoe kunt u een storm voorspellen, die ik nog niet gemaakt heb?”
― Marten Toonder, Zoals mijn goede vader zei

“Waarom speelt de natuur zo'n bizar spelletje met hem?”
― Marie-Louise Klomp, Omdat de natuur anders besliste

“(...) ik daarentegen merkte dat ik blij werd als ik op een bouwval stuitte die door de ondergroei was opgeslokt, een boom die was opgeschoten op een plek waar ooit graan was gezaaid.”
― Paolo Cognetti, Il ragazzo selvatico

“Niemand kan van nature
in lijve de dood verduren”
― Martinus Nijhoff

“Wij hebben onszelf in ontzagwekkend tempo doen geloven dat we exceptioneel zijn, dat we volkomen los zouden kunnen staan van de natuur., van de wereld waarin we staan. Alleen een omwenteling kan ons verlossen van de afzondering die wij rond ons hebben opgetrokken.”
― Ramsey Nasr, De fundamenten

“Na Auschwitz is het overbodig over de menselijke natuur te oordelen.”
― Imre Kertész, Dossier K: A Memoir

“De natuur houdt van het verborgene. Echtheid gedijt onder het oppervlak. Wat wezenlijk is, heeft het niet nodig om altijd opgemerkt te worden.”
― Chris De Stoop, Het boek Daniel

“Tien maanden per jaar voelde ik me gevangen in nette kleren en in een gezagssysteem vol regels waaraan je je diende te houden; in de bergen schudde ik dat allemaal van me af en gaf ik mijn ware aard de ruimte.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“En dus boog ik als een muildier mijn hoofd, haakte mijn duimen achter de draagriemen van mijn rugzak en vroeg mijn trouwe benen om weer aan het werk te gaan.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“Als ik ernaar kijk, denk ik aan de vier eeuwen oude lariksen: één eeuw in het bos en de overige drie om een huis overeind te houden, en dat lijkt me de edelste dienst die een boom een mens kan bewijzen.”
― Paolo Cognetti, De buitenjongen

“Beelden, zijnde driedimensionale objecten in plaats van tweedimensionale schilderijen, zijn echter dan schilderijen,â€� zei een heer. “Daarom zijn ze in staat een bedrieglijker illusie te creëren â€� dat wil zeggen dat beeldhouwkunst de hoogste kunstvorm is.â€�
“Daar ben ik het geheel mee oneens,� zei ik terwijl ik een paar stappen achter Galileo stond. Op het moment dat hij me herkende, strekte zijn glimlach zich helemaal uit tot de bult onder zijn oog. Hij opende hun kring om me naar voren te laten komen.
“Wat denkt de signorina?� spoorde een heer aan, alsof een dame die een mening durfde te uiten een noviteit was.
Ik kende deze mannen niet, maar ik stortte me in de discussie, hun kunstmatige manier van spreken aannemend. “Reliëf dat het gezichtsvermogen misleidt ligt net zozeer binnen het bereik van de schilderkunst als van de beeldhouwkunst omdat met schilderen alle kleuren van de natuur vorm kunnen worden gegeven, waar de beeldhouwkunst slechts licht en donker tot haar beschikking heeft. Hoewel de beeldhouwkunst diepte creëert die door aanraking wordt waargenomen, verwerft de schilderkunst diepte zonder dat voordeel. Daarin ligt de grotere uitdaging en derhalve haar superioriteit.�
“De signorina heeft gelijk,â€� bracht Galileo in. “Wat is er zo indrukwekkend aan het nabootsen van de beeldhouwster, de Natuur, door de natuur zelf, steen, te gebruiken om volume te creëren?â€� Hij wendde zich tot mij voor mijn instemming. â€� Van de twee is de schilderkunst de superieure, maar om meer dan één reden. De schilderkunst, zijnde tweedimensionaal, staat verder van de realiteit, en hoe verder de middelen om na te bootsen staan van datgene wat nagebootst moet worden, des te bewonderenswaardiger de nabootsing zal zijn.”
― Susan Vreeland, The Passion of Artemisia

“Hoe graag zou ik niet beginnen met de beschrijving van iets moois, een diepblauw meer, omringd door perfect kegelvormige vulkanen, een bulderende waterval diep in een oerwoud, een klaterende bron die in een drassig grasland ontspringt, een tapijt wilde hyacinten uitgerold in een donker bos, plekken die ik op reizen met andere mensen heb gezien, misschien bestaan ze nog, niet alles is verknoeid.

â€� De tuin der onschuldigen”
― Kristien Hemmerechts

“Vanwaar toch die hunkering naar vervlogen tijden? Let wel, tijden die passé zijn omdat de leefomgeving onomkeerbaar is veranderd.”
― Rob Bijlsma, Kerken van goud, dominees van hout

“En altijd gericht op iets uit het verleden, daarmee elk spontane ontwikkeling naar iets anders in de kiem smorend.”
― Rob Bijlsma, Kerken van goud, dominees van hout

“Bescherming die een status quo nastreeft (een bepaald landschap, deze soorten toegestaan, andere niet) staat sowieso haaks op het wezenskenmerk van de biologie: diversiteit, variatie en verandering. Niets blijft hetzelfde.”
― Rob Bijlsma, Kerken van goud, dominees van hout

“Er ontstaat ruimte voor spontane ontwikkeling, los van welk waardeoordeel dan ook. We laten ons verassen.”
― Rob Bijlsma, Kerken van goud, dominees van hout

“Soortbeheer verdwijnt ten faveure van onderzoek naar en beschermen van ecosystemen. Daarmee komt een eind aan de talloos vele maatregelen die worden voorgesteld om soort x of y te redden ten detrimente van andere organismen en bestaande ecosystemen.”
― Rob Bijlsma, Kerken van goud, dominees van hout

“Niet bang zijn voor de natuur. Dat is ook maar een natuurverschijnsel.”
― Jan Wolkers, De perzik van onsterfelijkheid

“Geef ons een zonsondergang van een verdronken zon, geef ons een vuurrode dageraad.
Praat met de beuk en de eik, praat met de overweldigende donder.
En toon wonderen als het laatste uur daar is, wanneer de blik een glimlach ontlokt, de lamp de nachtvlinder verleidt, de kinderen een droom omhelzen, de olmen een tijd van twijgen aanduiden, de heuvels worden neergedrukt door het Niets.
En toon de verblindende pijl, de hemel die tot uitbarsting komt�
Toon de harmonische kleuren, wanneer de ademhaling stopt en de vingers droefheden tekenen, de kinderen van glimlachen dromen, de rotsen naar de stilte luisteren, de cipressen de horizon opensplijten.
Toon de rust die terugkeert, de hemel die trilt�
Praat met het blaadje en de bloem, praat met de dag die verstrijkt.
Geef ons een stevige, zekere hartslag.
Geef ons, nu,
rust.”
― Marcello Fois, Misdaad op Sardinië: Intriges op een Italiaans eiland

“Op zijn hurken ging hij zitten kijken hoe twintig mieren het sleepwerk organiseerden van een vracht honderdmaal zo zwaar als zijzelf. Mieren, een reuzenvolk dat bij miljarden uitzwermde over de aarde. Mieren in honderden soorten, mieren die andere mieren melkten en mieren die wolkenkrabbers bouwden en bomen afbraken. Mieren, éen kleine donkere glinstering van de grote onbegrepen kosmische kracht die leven heet.”
― A. den Doolaard, De goden gaan naar huis

“De verf zingt over de pure eenvoud van de natuur of het goddelijke naakte lichaam van de mens.”
― Jingh, Prinsenvlag

“Een driftige natuur is gelijkwaardig aan noch overeenstemmend met menselijke of dierlijke driften.”
― Petra Hermans