Å·±¦ÓéÀÖ

“Hoe kan het een wet zijn dat je, als je iemand kwijtraakt, ook meteen jezelf kwijtraakt? -Ik wil niet mee, ik wil niet mee! Nu weet ik: geen verzet. Het is zoals wanneer je wordt gepakt door een wild dier of door de stroming: hou je van de domme. Wees geen held.”
― Maartje Wortel, Goudvissen en beton

“Iets wordt pas onmogelijk als jijzelf alle mogelijkheden uitsluit,.. citaat uit 'Ooit keren de doden terug.”
― Joost Zwagerman, Kennis is geluk

“Het ogenblik werd alles voor me. Morgen lag eindeloos ver weg. Als Helen wakker werd, begon de dag en als ze sliep en ik haar naast mij voelde, begon het heen en weer slingeren van hoop en wanhoop, van plannen die op droomfundamenten gebouwd waren, van pragmatische wonderen en een filosofie van het nog-hebben en het sluiten van de ogen voor de werkelijkheid, die in het vroege licht uitdoofde en in de mist verdronk.”
― Erich Maria Remarque, The Night in Lisbon

“Voor altijd nooit meer. Overal nergens meer te vinden.”
― P.F. Thomése

“Ik schrijf deze brief aan de keukentafel. Ik ben alleen op een manier die meer is dan het simpele gegeven dat ik de enige levende ziel ben binnen deze muren. Tot nu toe dacht ik dat ik wist wat wel en wat niet mogelijk was. Misschien is dat de ware betekenis van onschuld, dat je je geen enkele voorstelling kunt maken van pijn en verdriet in de toekomst. Als er iets gebeurt wat al het denkbare overstijgt, verander je daardoor. Het lijkt op het verschil tussen een rauw ei en een gebakken ei. Het is hetzelfde, maar toch totaal anders. Beter dan zo kan ik het niet uitleggen. Ik kijk in de spiegel en ik weet dat ik het ben, maar ik herken mezelf niet.
Soms is het al te vermoeiend voor me om simpelweg het huis binnen te gaan. Ik probeer mezelf tot rede te brengen, eraan te denken dat ik hier eerder alleen heb gewoond. Toen ging ik niet dood aan alleen slapen en dat zal ook nu niet gebeuren. Maar dit is wat verlies mij heeft geleerd over de liefde. Ons huis is niet zomaar leeg, ons huis is leeggehaald. Liefde neemt ruimte in in je leven, maakt plaats voor zichzelf in je bed. Onzichtbaar nestelt het gevoel zich in je lichaam, stroomt het door al je bloedvaten en klopt het in je hart. Als het verdwenen is, klopt er niets meer.
Voordat ik jou leerde kennen, was ik niet eenzaam, maar nu ben ik zo eenzaam dat ik tegen de muren praat en tegen het plafond zing.”
― Tayari Jones, An American Marriage

“Het is zo moeilijk om de doden te doden. Hoe vaak heb ik het al niet geprobeerd? Alles zou zoveel eenvoudiger zijn als het anders was.”
― Philippe Claudel, Grey Souls

“We leerden, dat weet jij best, heel veel.
Hoe een voor een die dingen werden weggenomen
die niet weggenomen mogen worden, mensen, streken,
terwijl het hart niet sterft al denk je dat het nu zou moeten sterven,
we glimlachen, op tafel thee en brood.”
― Czeslaw Milosz

“Gemis is niet dat er niemand is tegen wie je iets kunt zeggen, maar dat je niet langer door een specifieke ene begrepen kunt worden zoals je het liefst begrepen wil worden. En dat je ook niet meer van tijd tot tijd op jouw beurt het ideale glas bent waarin hij zijn woorden schenkt.”
― Marjoleine de Vos, Je keek te ver

“Alles van mij, maar niets voorgoed,
niets bezit van het geheugen,
maar van mij zolang ik kijk.”
― Szymborska Wislawa

“Rouw is een eindig proces, zeggen ze. Er overlijdt iemand, er verdwijnt iets (een verbintenis, een toeverlaat) en degene die achterblijft moet plaatsmaken voor de leegte. Maar hoe maak je plaats voor de leegte? Hoeveel ruimte neemt 'leegte' in?”
― Nadia de Vries, De bakvis

“Met niets dan verlies in het verschiet lijken we opeens toch meer op elkaar dan we misschien dachten.”
― Tommy Wieringa, Gedachten over onze tijd

“Toch zullen wij ook binnen onze gemedicaliseerde en vercommercialiseerde samenleving weer ruimte voor teleurstelling, angst en verdriet moeten vinden, teneinde met onze verliezen om te leren gaan en onze gevoelens van neerslachtigheid de baas te blijven.”
― Joke J. Hermsen, Melancholie van de onrust