欧宝娱乐

“Rouw is verliefdheid zonder verlossing.”
― Connie Palmen, Logboek van een onbarmhartig jaar

“Hoe kan het een wet zijn dat je, als je iemand kwijtraakt, ook meteen jezelf kwijtraakt? -Ik wil niet mee, ik wil niet mee! Nu weet ik: geen verzet. Het is zoals wanneer je wordt gepakt door een wild dier of door de stroming: hou je van de domme. Wees geen held.”
― Maartje Wortel, Goudvissen en beton

“Ze zeggen dat rouw even diep is als liefde was. Sommige dagen kom ik tot het inzicht dat ik geluk heb gehad omdat ik Maria zo lang naast me heb gehad en op andere dagen stel ik vast dat als ik haar niet zo lang naast me had gehad het niet zo moeilijk zou zijn om haar te missen. Elke dag moet ik beslissen of ik dankbaar ben of eenzaam. Maar ik wil haar verdomme gewoon terug zien. Dat is wat ik wil.”
― Ish Ait Hamou, Het moois dat we delen

“Weet je wat het is - de natuur is heel precies, het doet precies zoveel pijn als het waard is, dus beleef je in zekere zin, denk ik, genoegen aan de pijn. Als het er niet toe deed, zou het er niet toe doen.”
― Julian Barnes, The Sense of an Ending

“Mijn vader zei: 'Als je verdrietig bent kan kunst helpen. Omdat je in een schilderij soms meer nog dan in een gezicht, meer nog dan in een paar lieve ogen, kunt zien, nee v贸茅len, dat iemand je begrepen heeft.”
― Maartje Wortel, Goudvissen en beton

“De nabestaande moet worden aangemoedigd 'te gaan zitten in een zonnig vertrek', bij voorkeur met een open haard. Er mag eten, maar 'in zeer kleine hoeveelheden', worden aangeboden op een dienblad: thee, koffie, bouillon, wat toast, een gepocheerd ei. Melk mag ook, maar alleen warme: 'Koude melk is slecht voor iemand die toch al onderkoeld is.' Wat de overige voeding betreft: 'De kok kan iets voorstellen wat doorgaans heel lekker wordt gevonden - maar er dient heel weinig tegelijk te worden geserveerd, want de maag mag wel leeg zijn, de tong verwerpt de gedachte aan eten, en de spijsvertering laat zeker te wensen over.' De rouwende wordt aangeraden zuinig aan te doen bij de aanschaf van rouwkleding: de meeste reeds bestaande kledingstukken, en ook leren schoeisel en strohoeden, 'laten zich volmaakt zwart verven'. De te maken kosten moeten vooraf worden berekend. Tijdens de begrafenis dient er een vriend achter te blijven in het huis. Deze moet ervoor zorg dragen dat het gelucht wordt, dat verplaatst meubilair weer wordt teruggezet en de haard wordt aangestoken om de familie te verwelkomen. 'Het verdient ook aanbeveling wat thee of een soepje klaar te maken,' laat mevrouw Post ons weten, 'en dat dient hun bij thuiskomst te worden gebracht zonder eerst te vragen of ze het believen. Mensen die veel verdriet hebben willen niet eten, maar als ze het krijgen voorgeschoteld zullen ze het automatisch aannemen, en iets warms om de spijsvertering op gang te brengen en de gebrekkige bloedsomloop te stimuleren is wat ze bovenal behoeven.”
― Joan Didion, The Year of Magical Thinking

“Met je dood eindigt het leven, maar nooit de relatie die je met iemand hebt. Onze relaties sterven nooit, onze lichamen sterven. Je kinderen blijven je kinderen, je partner blijft je partner en je vrienden blijven je vrienden, ook al is je leven ten einde. Sterven is verhuizen naar he hart van de mensen die je dierbaar zijn,”
― Manu Keirse, Als ik er niet meer ben

“'Ziezo', zei Benjamin. 'Nu ben ik dood. Mijn hart staat stil.'
Hij ging rechtop zitten in het hoge ziekenhuisbed, keek even naar de aan'en uitflitsende rode lampjes en glimlachte. Het alarm gilde en hij hoorde stappen op de gang. Benjamin liet zich van zijn bed glijden, wierp een vlugge blik op zijn dode lichaam en ging toen bij het raam staan.”
― Willy Schuyesmans, Stilstaan

“Het is ongelooflijk dat het verlies van iemand die je liefhebt je lichaam zo kan onttakelen. Alles doet zeer. Mijn botten, Mijn spieren, huid, heel mijn lijf reageert op mijn verdriet. Maar er komt een moment dat je te moe bent om nog te huilen, en je jezelf terug vind terwijl je alleen nog maar voor je uit kunt staren.”
― Simone van der Vlugt, Jacoba, Dochter van Holland

“Mijn vader huilde nooit. Als hij bedroefd was, liep hij naar de tempel van de onbekende heilige. Daar knielde hij naast het graf, tikte zachtjes met een steentje tegen de grafsteen, praatte met de heilige en als hij zich weer beter voelde, wandelde hij terug naar huis.”
― Kader Abdolah, De kraai

“En steeds was het zo, dat liefde haar eigen diepte niet kent tot het uur der scheiding.
(Profeet)”
― Kahlil Gibran, Woorden als het morgenrood

“Celeste had haar verdriet nog geen plaats weten te geven. Het had haar overweldigd, haar overspoeld als een gruwelijke vloedgolf van pijn en verdriet waardoor een onneembare barri猫re was ontstaan, een slotgracht die haar insloot en die voor niemand te overbruggen was.”
― Santa Montefiore, Een handvol geluk: Alle verhalen van Santa Montefiore

“Je bent altijd meerstemming, ook als je in je eentje aan de keukentafel zit. Want er zijn de ge茂nternaliseerde geliefden. Je bent alleen meer overgeleverd aan je verbeeldingskracht als je alleen bent. (...) Naarmate je ouder wordt, geraakt het rijk van de levenden en de doden almaar dichter bevolkt en wordt je talent om je omringd te weten groter. Ik loop rond in een meerstemmig toneelstuk.”
― Connie Palmen

“Je neemt deel aan dit grote avontuur: het leven. En wanneer je opgeslokt wordt door de duisternis van deze wereld, houd je je vast aan wat je ook maar een beetje vooruit kan helpen en daar vecht je voor. Je moet blijven vechten.”
― Beau Charlotte, Als ik er niet meer ben

“Verdriet is zoiets- o, het is zoiets 茅茅nzaams; dat is het beangstigende ervan, denk ik. Het is alsof je langs de glaswand van een heel hoog gebouw naar beneden glijdt terwijl niemand je ziet.”
― Elizabeth Strout, Oh William!

“Het profetisch getuigenis van de kerk in een woedecultuur is om mensen te zijn die weten hoe we samen moeten huilen over de pijn en onrechtvaardigheid in de wereld en over de realiteit van onze eigen zonde en gebrokenheid. We moeten leren om te luisteren naar de angst en het verdriet onder de woede die mensen spuwen door politiek venijn en digitaal gif.”
― Tish Warren, Bidden in de nacht: Voor wie werken, waken en wenen

“Er is niets zeldzaams aan rouw. Het maakt je niet uitverkoren of bijzonder. Integendeel, je gedrag is voorspelbaar. Je beroept jezelf op de handelingen die al duizenden keren zijn verricht voordat jouw verdriet een naam had. Je revalueert de betekenis van liedjes en snijbloemen. Je troost jezelf met overgebleven truien en kettingen, die je aan de verlorene doen denken en die je, daarom, zelfs tijdens een douanecontrole dicht bij je draagt, opdat het verleden intact wordt gehouden.

Zolang er een spoor van de verlorene in de levende wereld achterblijft, zal er een doorstroomkanaal zijn waardoor ze terug kunnen komen.”
― Nadia de Vries, De bakvis

“Terwijl het heden zich vult met nieuwe urgenties houdt het jaar slechts twee dagen over waarop de verlorene als een aanwezigheid voelt.
Op de ene eet je een gebakje (een marsepeinkasteeltje, in mijn geval), op de ander brand je een kaars.

Daarbuiten ben je pragmatisch. Je houdt de dood op afstand.

Dat wil zeggen, mits je verstandig bent.”
― Nadia de Vries, De bakvis

“We wete niet hoe we zullen rouwen tot we rouwen.”
― Chimamanda Ngozi Adichie

“Elke dag is Allerheiligen als de dood de gezel van het leven geworden is.”
― Rik Van Puymbroeck, Treurwil

“To grieve may be
the only way to learn and integrate something
when it is no longer there or even never was,
so it can eventually live inside of us and thus
become an aspect of who we are in the world.”
― Elke Loepthien-Gerwert

“Het beeld van haar wordt langzaam weer dat wat ik mij voorstel te hebben gehad van haar in mijn babytijd, een grote, blanke schaduw boven mij.”
― Annie Ernaux, A Woman's Story