Å·±¦ÓéÀÖ

“Wolken geben dem Himmel Charakter.”
― Dahi Tamara Koch, Im Ereignishorizont: Gedichte

“Mensen zijn wolken, waar zij komen betrekt de lucht.”
― Willem Hussem

“Zoals de dichter Loe Yoe heeft beschreven:

De wolken boven ons sluiten en scheiden zich,
De bries op de binnenplaats ebt weg en keert terug.
Zo is het leven, dus waarom niet alle tijd genomen?
Wie kan ons weerhouden er een feest van te maken?”
― Benjamin Hoff, The Tao of Pooh

“De eigenste trek tot het geheimzinnige en bovenaardsche openbaart zich bij Prutske in hare groote belangstelling voor alles wat er aan het uitspansel gebeurt en den onderkant van den hemel vormt, 's Avonds, voor aleer naar bed te gaan, vraagt Prutske dikwijls om nog eens de maan en de sterren te zien en hun goenavond te zeggen; bij dage volgt zij gaarne den drijf der wolken en over al de verschijnselen van het uitspansel vraagt zij uitleg en 't bedied. De zon en de maan beschouwt Prutske als bezielde en bevriende wezens, die met ons in nauwe betrekking staan; in de wolken ziet zij schepen, reuzen, kasteelen, monsters die boven onze hoofden heendrijven; doch telkens er in den vorm of kleur iets bijzonders te bemerken valt, roept zij er iemand bij en vraagt:

- Wat gebeurt er, of wat doen ze nu in den hemel?

Tegen avond, wanneer de westereinder gloeiend rood uitslaat en de laatste zonnestralen als vimmen van een waaier hoog opgespreid staan, wanneer de wolken gelijk goudklompen aan den hemel gestapeld liggen, is 't Sinterklaas die zijnen oven stookt om koeken te bakken. Wanneer de wind het zwerk heeft schoongeveegd en de wolken gelijk vlokkig schuim opgerafeld en in vegen uiteengebezemd ronddrijven, dan zijn de engelen in den hemel aan de wasch en doen ze de zeeploog in 't ronde schuimen. Ander keeren is 't de groote schoonmaak, hebben de Heiligen deuren en vensters opengezet om den hemel eens terdege te verluchten.”
― Stijn Streuvels, Prutske