ŷ������

“Bu evrendeki kaosu ne kadar iyi bilirsen, bir ormanın derinliklerinde karşılaştığın huzurun kutsallığını da o kadar iyi anlarsın!”
― Mehmet Murat ildan

“Evrene bak! Ne görüyorsun? Bir ��ü����� mi? Sakinlik mi? İlahi bir huzur mu? Seni aptal! Seni cahil! Orada galaksiler çarpışıyorlar, güneşler patlıyor, kara delikler yıldızları yutuyorlar! Evrene tekrar bak! Ne görüyorsun? Bir ��ü�����sizlik mi? Bir kaos mu? Vahşi olan bir şeyler mi? Bir cehennem mi? İşte şimdi gerçeği görüyorsun!”
― Mehmet Murat ildan

“Kaosun kenarında �������DZ���ş, doğadaki [insan harici] diğer ��������ı������� için �ⲹş����ın bizatihi kendisidir. Onlar da hayatta kalabilmek için önlemler alır, ama bunu ��ü��ü��den kopmaksızın gerçekleştirirler.”
― Engin Geçtan, Rastgele Ben

“Ako preciznije podesim uho, čut ću buku gnjeva, ljude koji jure amo-tamo u potrazi za hranom, kao š�ٲ���ǰ���. I samo je pitanje dana kada će početi jesti jedni druge, kao š�ٲ���ǰ���. Stvari su krhkije nego što se čini, Napolitanci to najbolje znaju, naučili su da se s time nose, sa svojom "vulkanskom neurozom", sa svojim "kaosom”
― Dubravka Ugrešić, Lisica

“Sakin ve sessiz kasabalar, bu kaotik evrende aradığımız gerçek cennetlerdir!”
― Mehmet Murat ildan

“Eğer her birimize istediğimiz her şeyi elde etme gücü verilseydi, ��ü�Բⲹ bu evrendeki en büyük kaos bölgesi olurdu!”
― Mehmet Murat ildan

“Eğer ��ü�����li bir hayat seni zehirliyorsa, o zaman panzehir olarak kaotik bir hayata ihtiyacın var!”
― Mehmet Murat ildan

“Dünya bir kaos içindeyken, sakin ve huzurlu olan bir yer çok değerli bir cennettir!”
― Mehmet Murat ildan

“Bazen bir deprem ya da bir yanardağ ��ü�Բⲹyı sallar, bazen bir virüs, bazen büyük bir tayfun, bazen bir tsunami! Hepsinin ortak bir mesajı var: Gerçeğe Uyan! Ve gerçek nedir? Gerçek şu ki, Dünya ve evren bir ��ü����� bölgesi değil, bir kaos ve hayatta kalma bölgesidir!”
― Mehmet Murat ildan

“Küresel ya da yerel �첹������ş�� zamanlarında sakinliklerini koruyan insanlar, �첹������ş��nın zehrine karşı en etkili panzehirdirler!”
― Mehmet Murat ildan

“Kaos içindeki bir ��ü�Բⲹda huzurlu bir evden daha iyi bir cennet arama!”
― Mehmet Murat ildan

“Jag gillar att irra runt i stora städer, omgiven av människans kreativa kaos i en ohelig blandning av vacker arkitektur och totalt brist på stadsplanering. En del gamla städer känns mer som en levande organism med ett eget kynne, som man endast kan lära känna genom att vistas där.”
― Reine Larsson, Här finns inga drakar

“Bir kaosun içindeyken kaosu anlayamazsın. Kaosun dışına çıkıp sakin bir köşeden kaosa bakmalısın! Evet, insanoğlu evreni anlayabilir çünkü biz şimdilik kaosun dışında sakin bir köşedeyiz, ama sadece şimdilik ve bu durum çok çabuk değişebilir!”
― Mehmet Murat ildan

“Bir kaostan kaçıp tamamen huzurlu bir yere gelen kişi kadar sonsuz bir rahatlama hisseden başka bir canlı bulamazsın!”
― Mehmet Murat ildan

“Gürültülü bir sokağa girdiğinde oraya ��ü��ü����ü katıyorsan sıradan bir iş yapıyorsun demektir! Sıra dışı bir iş yapmak istiyorsan kaosa sakinlik kat!”
― Mehmet Murat ildan

“birbirini tanıdığını sandığı için artık iletişim kurmaya gerek duymayan iki taraf olduğu sürece, her ülkede iç ��������ş çıkarılabilirdi. Burada önemli olan, aynı toplum içindeki farklı grupların birbiriyle bağını koparmaktı ki bu da çocuk oyuncağıydı. Çünkü insan denilen varlık, sadece ebeveynlerine ve o ebeveynlere benzeyenlere güvenebilen aptal bir çocuktu. Hatta ��ü��ü�� hayatı, anasıyla babasından farklı görünen herkesten korkmak ya da nefret etmekle geçiyordu.”
― Hakan Günday, Zamir

“Ordning är inget annat än en vänskap med kaos.”
― Abhijit Naskar, Mucize Misafir Merhaba: The Peace Testament

“A i ja, vidiš... voljela bih te još jedanput zamoliti, ako je moguće, da pokušaš, nekako, možda, učiniti da te kaos zaobiđe...”
― Ivan Baran, Veliki pad

“Ali ja ne bi htjela da se išta od tog događa...! Kako bih više od svega voljela da se nikada niste rastali, da ste ostali solidarni, jer sve je bilo bolje kad nije bilo krvi... Je li zaista to nemoguće, reci mi, molim te, je li zbilja nemoguće da sve ugasite; da se ipak vratite onomu gdje ste ranije bili? A i ja, vidiš... voljela bih te još jedanput zamoliti, ako je moguće, da pokušaš, nekako, možda, učiniti da te kaos zaobiđe...��
To sam čuo u poluglasu izgovoreno tako da se uranjalo u osjećaje i vihor, posve predano, u ćuhu se gubeći, u nadolazećoj tuzi je gušeći se govorila predana ranjivoj strani ljudskosti uopće, a ja sam razumijevao - u pramu toga - da se nije moglo učiniti ništa, baš zato što se odavna već tako glupo i okrutno dogodilo.
“Vi razumijete da smo odavdje gledano na pragu kolapsa? I da ukoliko je već nešto ranije imalo smisla, poslije sljedećih još par koraka, ništa više shvatljivo neće biti... Vi ste, naravno, na to spremni?��
“Zar ja?��, upitah iznovice ustavljen; čovjek do mene smiješio se. Na ornom i toplom i ljudski dobrom licu vidi se osmijeh, smeđih očiju, sjajan sretan pogled, njegovu kratku crnu kosu sad bašuri dah vihora, i on izgleda u potpunosti opušten. Odgovara mi: “Pa da!�� tako da mu se vide bijeli zubi.
Iznenađen sam, jer i na mene taj osmijeh prelazi. Ne znam zašto, ali nocija o kraju odjednom mi postade toliko smiješna, besmislena, luda, ekstremno, hipersmiješna, i ja se počinjem smijati zajedno sa njim.
Čovjek širi ruke, kano pokušava objasniti tu ludost svega, isprekidano izgovara: “I što da se tu uopće učini...? Ta gdje biva to na što se duša može osloniti kao garant stvarne sebe, zašto uzeti išta za sveto?...��
“Razumijem vas, da!�� odvraćam dok me njegova ruka udara po ramenu.
“Ulazak u kaos...��
“Ulazak u kaos!��, ponavlja on, “Ali ja, ovaj, moram vas podsjetiti da ništa od ovoga nije stvarno, jer zaista, vidite, ništa od ovoga nije stvarno, a mi se moramo najpristojnije spustiti još dublje u bezumlje, oprostite!... Ja, vidite, odlazim u kaos simbola, i sve što ćete vidjeti, ne zaboravite da nije stvarno!...”
― Ivan Baran, Veliki pad

“A ipak je to nekako odsutno, sordinantno je, nevezano kazano kao i sve ranije riječi, jednako usto prazno izanđalim potkrovljem. U zraku se zapravo ćutio vonj gonjenosti, nekog suočavanja sa očekivanim usudom, mnogo nešto veće od onoga što je dijalog mogao odraziti - kao strah u sinjem jutru, kao obznanjenost, uhvatljivost, završetak razoružana života, pred nama je čovjek koji više nema kapacitet, koji se sprema iz jaruge izaći; jer nekada se dogodi da osobi dojadi vlastita slabost i tu se ona sa kaosom identificira, sa krajem, sprema se poći ususret tomu, o takvoj zori se ovdje govori.
Voštanosiva brončana studen i mnoštvenost misli, mnijenja, ideja, sve sasvim zaustavljeno uza lirski tiho tapkanje kiše, i disanje, i korake i šuštaj odjeće, a lice je od Zanreva vruće, pogled mu je odsutan, u tišini on samo ustvari čeka na pitanje:
“I sa tim će se onda završiti...? Ti odustaješ, ti mu odlaziš... ti se njemu na kraju predaješ na milost?”
― Ivan Baran, Veliki pad

“Kanaatime göre Müslüman ��ü�Բⲹsındaki ahlâkî çöküntünün ve dinî hayattaki bozulmaların en önemli nedenlerinden biri otoriter siyaset anlayışının egemenliğidir.

Bu anlayış, yandaş bir ulema sınıfı, bugün itibariyle bir din adamı sınıfı oluşturarak İslam'ı özünden saptırdığı gibi toplumu da ilim, iman, ahlâk, adalet ve İslam'dan saptırmıştır. Bu gerçeği kabul etmeden ve sorgulamadan çöküşten, kaos ve ahlaksızlıktan çıkış yolu bulacağımızı düşünmüyorum.”
― Abdulbaki Erdogmus, Islamsiz Müslümanlik